Ավարտվեց Սանկտ Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական ֆորումը, որը գերազանցեց նախորդ տարվա սույն միջոցառման արդյունքները։

1988-ին հայրս, ուսերին նստեցրած, ինձ բերեց այստեղ։ Առաջին հանրային ելույթս ունեցա այն ժամանակ, որը, հիշում եմ, հետևյալ խոսքերից էր բաղկացած. «Ես Մենուա Սողոմոնյանն եմ, հինգ տարեկան եմ: Պահանջում եմ ՍՄԿԿ կենտկոմից Ղարաբաղը հանձնել Հայաստանին»...

Պատասխանն ամբողջությամբ այս հարցի պատասխանի մե՛ջ է: Այսօր, երբ կրկին լինել-չլինելու անիծյալ հարցի առաջ ենք կանգնած, մեր ժողովրդի (ազգս հիմա անասելի տկարացած է) մի ահռելի զոմբիացված շերտ կենաց ու մահի կռիվ է տալիս ո՛չ թե մեր գոյության իրավունքը պաշտպանելու, այլ մեզ կործանման հասցրած վերջին տասնամյակը հավերժացնելու թուրքական վիլայեթի կարգավիճակով:

Այս իշխանությունը պետք է վախենա և վախենում է պոպուլիզմի, քաղաքական անբարոյականության, արժեքային շեղվածության և դավաճանական քաղաքականության լուծը թոթափած և ոտքի ելած հայ մարդկանցից...

«Հեծանիվի» ու «տղամարդկային կրծքերի» թեմաները միշտ ակտուալ են, քան՝ գոյաբանական հարցերը, քան՝ Արցախը, քան՝ լուրջ ու կարևոր որևէ բան:

Մանկասայլակի միջից ճստոն ինձ աչքով արեց։ Մայրը չնկատեց, հեռախոսի մեջ խորասուզված ինչ-որ բան էր կարդում։ Ես պատասխանեցի՝ աջ աչքս փակելով ու ձախ ունքս բարձրացնելով, ու ժպտացի։ Ճստոն բերանը մինչև ականջները բացեց ու ժպտաց։ Ես լեզու ցույց տվեցի։ Ճստոն գլուխը հետ գցեց ու սկսեց հռհռալ։ Հետո նայեց ինձ ու լեզվի ծայրը զգույշ դուրս հանեց։ Ես գրպանիցս հազար դրամանոց հանեցի, արագ պտտեցի ափիս մեջ, աննկատ մտցրի թևքիս մեջ ու դատարկ ափս ցույց տվեցի։ Ճստոյի աչքերը զարմանքից կլորացան։ Ես թևքիս միջից հանեցի հազար դրամանոցը։ Ճստոն ծափ տվեց ու էլի հռհռաց։

Հաստիքային ագիտատորների առջև խնդիր է դրված հենց ընդդիմության միջոցով ներկայիս սահմանագծումն ու սահմանազատումը հրամցնել իբրև օրինականության դասական նմուշ։ Տեխնոլոգիան անչափ պրիմիտիվ է՝ առաջարկվում է ընդդիմադիր հռչակված քաղաքական գործչին պատասխանել, թե կոնկրետ ինչո՞ւմն է խախտումը, ինչին, ցավոք, առանձին գործիչներ չեն կարողանում հստակ ու միանշանակ պատասխանել։

Երեկ Թյուրքական պետությունների խորհրդարանական վեհաժողովի (TURKPA) 13-րդ Գլխավոր ասամբլեայի պատվիրակությունների հետ հանդիպման ժամանակ Բաքվի բռնապետ Ալիևը հանդես է եկել մի քանի ուշագրավ հայտարարություններով։ Դրանցից որոշները, որոնք առնչվում են Հայաստանին, արդեն ներկայացվել են մեր մեդիա տիրույթում...

Հացն ու գինին, տեր կենդանին, խաչ պատերազմին, որ կա իմ աջ բազկին։ Սասունցի Դավթի երդումն է։

Նիկոլ հայադավի իշխանությունը, որը, ինչպես բազմիցս փաստել ենք մեր մի շարք հրապարակումներով, ոչ միայն Հայաստանի և հայերիս, այլև Ռուսաստանի նենգ թշնամին է, անպատժելիությունից այնքան է լկտիացել, որ «Ազգային ժողով» կոչվածի նախագահի պաշտոնում հայտնված վիբրատորչիկ Ալենն իրեն թույլ է տալիս աշխարհի ուժային կենտրոններից մեկը հանդիսացող հսկա ու հզոր Ռուսաստանի արտգործնախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովային հրապարակայնորեն մեղադրել ստի, ստախոսության մեջ և, այսպես ասած, «դիվանագիտական լեզվով» ծաղրել: