Զբաղվածության պատճառով նոր եմ իմանում «Պատմական Հայաստանն» ու «Իրական Հայաստանն» իրար հակադրելու մասին գերագույն դավաճանի բարբաջանքի մասին։
Պարզ ասած՝ այդ մարդը կոչ է անում հակադրել հոգևորը («պատմականը») մարմնականին («իրականին») և անցնում է մարմնականի կողմը՝ փաստացի պատերազմ հայտարարելով «Պատմական Հայաստանին»։
Այդ մարդու պատկերացրած «Իրական Հայաստանը» ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ՝ խիղճ ու կեցվածք ու հիշողություն չունեցող, միայն լափելու ու սպառելու մասին մտածող մարդկանց կույտ։ Սա՛ է նրա իդեալը։
Մինչդեռ հարցը ոչ թե պատմականի ու իրականի միջև ընտրությունն է, այլ դրանց համադրումը՝ ճիշտ այնպես, ինչպես անհնար է մարդուն պատկերացնել ո՛չ առանց մարմնի և ո՛չ էլ առանց հոգու։ Ահա այստեղ է գերագույն դավաճանի մանիպուլյացիան՝ նա հակադրում է այն, ինչը պետք է համադրել։
Ռուբեն ՄԵԼԻՔՅԱՆ