Ողջ աշխարհն ասում է, որ Ալիևը բռնապետ է, Ադրբեջանում բռնապետություն է, բոլոր զեկույցներում անազատ երկիր է ներկայացվում, բայց Ալիևի արածների վրա նույն աշխարհն աչք է փակում։ Արդյունքում՝ բռնապետը իր երկրի տարածքը մեծացնում է, շատ դեպքերում՝ առանց մի կրակոցի, շատ դեպքերում արգելված մեթոդներով, գերտերություններին մատների վրա խաղացնում է, իր ուզածին հասնում է ու էդ ամենը մարսում։

Բանդերականների մոտ մեղսունակության նշաններ են ի հայտ գալիս: Եթե առաջ ազգովի ասում էին, թե, իբր, ջարդում ենք ռուսներին, Պուտինը խաղաղություն է մուրում, մենք չենք համաձայնում, վերականգնելու ենք 1991թ. սահմանները, հիմա այլ երգ են երգում:

Նե­րե­ցեք, ի­հար­կե, բայց ես զտա­րյուն հայ եմ՝ հո­գե­բա­նու­թյամբ և մտա­ծո­ղու­թյամբ, լիովին կրում եմ հա­յի հատ­կա­նիշ­նե­րի մի ամ­բող­ջու­թյուն, ո­րի մեջ հա­զա­րա­մյակ­ներ շա­րու­նակ սերն­դե­սե­րունդ նստ­վածք են թո­ղել նախ­նի­նե­րը: Օ­տար գիտ­նա­կան­նե­րը փաս­տում են, որ հայ կնոջ գե­նե­տիկ կո­դը ա­վե­լի քան ութ հա­զա­րա­մյակ փո­փո­խու­թյուն չի կրել, հետևա­բար ծնող­նե­րից, մո­րից հաս­տա­տա­պես, հա­յը ժա­ռան­գում է այդ ա­նեղծ հարս­տու­թյու­նը: Ա­սում են, սա մեր ազ­գա­յին ինք­նու­թյան բա­ցա­ռի­կու­թյուն­նե­րից է՝ միայն մեզ բնո­րոշ։ Այդ­պես սուրբ մյու­ռոնն է իր նախ­նա­կան հիմ­քի վրա շա­րու­նա­կում դա­րե­դար լրաց­վել և վե­րա­հաս­տատ­վել: Հայ մայ­րեր… «Մայ­րե­րի ա­փի մեջ պի­տի փնտ­րել ազ­գե­րի ճա­կա­տա­գի­րը»: Ազ­գե­րի էու­թյան յու­րա­տե­սա­կու­թյան և անկ­րկ­նե­լիու­թյան մեջ է ամ­բար­ված հա­մաշ­խար­հա­յին ըն­տա­նի­քի ամ­բողջ հմայքն ու կա­տա­րե­լու­թյու­նը:

Փաստացի ապացուցվում է, որ միջազգային հանրություն կոչվածը լավ էլ համաձայն է գենոցիդի միջոցով հարցերի լուծմանը։

Էս հարցն իմ բազմաթիվ ընկերներ տարբեր կերպ են մեկնաբանում ու վերլուծում, փորձելով հաջորդական և զուգահեռ միացումներով իրականությունը ներկայացնել, հին ժամանակներից սկսած մինչև 2018թ. աղետալի հայտնի իրադարձություններ, և 2018-ից հետո արագ գահավիժման կործանարար ժամանակաշրջան։

Ուզում էինք դառնալ ծովից-ծով Հայաստան, բան չէր մնացել՝ Սևրի պայմանագիրն էինք արդեն վեր հանում, այն էլ դարձանք ժենգյալով հացի երկիր Հայաստան:

Բաքուն հերթական անգամ սպառնում է Նիկոլին ու, կարելի է ասել, վերջնագիր է ներկայացնում:

Մեր ներկա աննախանձելի վիճակի ու դրա հետ կապված գոյաբանական լուրջ վտանգների մեջ գտնվելու հանգամանքը ստիպում են մեզ փնտրել այս երևույթի սկզբնապատճառները, քանի որ նման վիճակում առաջին անգամ չէ, որ հայտնվում ենք։

Այսօր Թուրքիա կայցելի ԱՄՆ-ի պետքարտուղարը, երեկ Թուրքիա էր այցելել Իրանի ԱԳ նախարարը։ Սա նշանակում է, որ Թուրքիան փորձում է ստանալ «աշխարհը 5-ից ավելին է» իր ռազմավարության ռեալիզացիա` ապահովել ապագա աշխարհում Թուրքիայի «բացառիկ» տեղը։