Պրահայում, կառավարիչը Ստալինի վերաբերյալ բարբաջում էր, և դա ուներ մեկ նպատակ` Մոսկվա գնալուց և մայիսի 9-ի Հաղթանակի տոնից առաջ, նոր հակառուսական ալիք բարձրացնել: Նա փորձ արեց հաղթանակի սիմվոլ հանդիսացող Ստալինի կերպարը նվաստացնել (այդ հեքիաթը, որ նա ընկած է եղել օգտագործել են լիբերալ գործակալները, Ստալինին վարկաբեկելու համար), փորձ արեց նաև հարցականի տակ դնել Ստալինի կարևորագույն դերը Հայրենական մեծ պատերազմում, և դա անում է Պրահայում, այսինքն Եվրոպայում:

Գնդապետ Թորգոմ: Սա այն խենթն էր, որի նմանների գալուստին կարոտ մնացինք: Իսկական Անդրանիկյան: Աներևակայելի հանդուգն զորական, որը գոնե պատմական մի պահի խառնեց, տակնուվրա արեց ժամանակի բոլոր դավաճանների հայրենատվական հաշիվները:

Կար ժամանակ, լիբանանցիները համաժողովրդային միջոցառումներով, ցասումի եւ յանձնառութեան վերանորոգ ուխտով կ'ոգեկոչէին Նահատակաց Օրը:

Ճշմարիտ արվեստագետներն աշխարհի հետ խոսելու աստվածային շնորհներ ունեն: Երաժիշտը մեղեդիներով է խոսում, քանդակագործը՝ քարերեն, գրողը՝ խոսքով, նկարիչը՝ գույներով: Ի վերջո, բոլորի ասելիքը նույնն է՝ բայց յուրովի: Բնաշխարհիկ գեղանկարիչ Հրանտ Թադևոսյանը բնության հրաշք գույները ծիածանում է կտավին և խոսում ժամանակի հետ:

Արցախը շրջափակելու երրորդ օրն էր՝ դեկտեմբերի 15-ը։ Ադրբեջանցի ահաբեկիչ մի կին՝ մորթյա վերարկուն հագին, ճառ էր ասում ու աղավնի էր թափահարում՝ իբր խաղաղությամբ են եկել։ Խոսեց, վերջացրեց, աղավնուն թռցրեց։

Խաչակապ-Խաչապատ-Ղուշչին Մեծ Հայքի ՈՒտիք աշխարհի Գարդմանաձոր գավառի բնակավայրերից է: Այն ունի հարուստ պատմական կենսագրություն: Լինելով գեղատեսիլ վայրում, երկու փոքրիկ ձորակների միջև` հարավահայաց լեռնալանջի հարթության վրա, գյուղը չորս կողմում ունեցել է բարձր խաչարձաններ, որոնք, ըստ ավանդույթի, կանգնեցրել է Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցը` ի նշան տեղի բնակիչների կռապաշտության վերացման ու խաչապաշտ դառնալու:

Հայ թատրոնի պատմության մեջ վաղուց գրվել է մի լուսավոր անուն՝ ՌԱԶՄԻԿ ԽՈՍՐՈԵՎ. Երևանի Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոնի արտիստ է նա, ով իր հզոր ներաշխարհով, մարմնավորած կերպարներով և, առհասարակ, հայ ժողովրդի կյանքում իր ներկայությամբ հարստացնում է մեր մշակույթը: Մեծ է նրա ավանդը աշխարհի քաղաքակրթության ակունքներում կանգնած մեր երկու հնագույն ազգերի՝ հայերի և ասորիների հազարամյակների պատմություն ունեցող բարեկամությունն է՛լ ավելի սերտացնելու գործում: Այսօր այս հրաշալի անձնավորության ծննդյան օրն է:

Գյումրու թիվ 32 դպրոցի տնօրենի գործունեության վերաբերյալ կուտակած հետաքննական նյութերը հարկադրեցին խորացնել Շիրակի մարզի և Գյումրու դպրոցական համակարգի վիճակի ուսումնասիրությունները: Շրջանառվող լուրերը, Գյումրու օդում պտտվող խոսակցությունները դպրոցներում տեղի ունեցողի վերաբերյալ պարտադրեցին խորամուխ լինել կրթական համակարգի, Շիրակի մարզպետարանի, մարզպետների, որոշ դպրոցների տնօրենների անպատժելի գործունեության մեջ: Արդյունքում պարզվեց, որ« օրինակ, Շիրակի մարզի Բյուրակն գյուղի դպրոցի 75 աշակերտից 43-ն ընդգրկված է համընդհանուր ներառական կրթության ծրագրում: Այդ զարհուրելի փաստի վերաբերյալ անգամ քրեական վարույթ է հարուցվել 2018 թվականին, սակայն այդ քրեական գործից ծպտուն չկա: Ավելին, այդ նույն դպրոցի տնօրենը հաջողացրել է 2019 թվականին վերընտրվել: Մամուլի հրապարակման հղումը՝ կից: https://www.24news.am/news/62920 «Ներառական օպերացիա կամ ներառական կրթությունը՝ շահավետ բիզնես»:

Այն, ինչի մասին կխոսեմ, թերևս առանձնակի կարևորության էլ չէ, բայց մի տեսակ խռովում է միտքս, և որոշեցի, այնուամենայնիվ, խոսել: Դիմաշի երգած «Սարերի հովին մեռնեմի» մասին է խոսքս: Անկեղծ խոստովանեք, հավանեցի՞ք:

1879 թ. Բայազետում սպանվել է 1400 Հայ: 1876 թ. Ալաշկերտի 122 գյուղերից 111-ը հողին են հավասարեցնում սպանում բոլոր բնակիչներին: 1894 թ. Սասունում սպանվել է 12 000 հայ: