Ռուս-թուրքական նոր պատերազմի, Թուրքիայի մասնատման և աշխարհի քաղաքական քարտեզից վերանալու մասին Հույն ՈՒղղափառ եկեղեցու նորագույն սրբերից մեկի` ազգությամբ հույն Պաիսիոս Աթոսացու (1924-1994 թթ.) մարգարեությունները, ինչպես նաև մեկ այլ սրբի` Հովսեփ Վատոպեդացու մարգարեական կանխատեսումները կարծես թե մոտ են իրականություն դառնալուն:
Օրերս հայտնի դարձավ, որ Թուրքիան հայտարարել է Ադրբեջանին օգնելու համար զորքեր ուղարկելու իր պատրաստակամության մասին: Թուրքիան «առանց երկմտելու» զինվորներ կուղարկի և ռազմական աջակցություն կցուցաբերի Ադրբեջանին, եթե Բաքվից նման խնդրանք ստացվի, «Reuters»-ի տեղեկացմամբ, հոկտեմբերի 21-ին ասել է Թուրքիայի փոխնախագահ Ֆուաթ Օքթայը և հավելել, որ մինչ այժմ Ադրբեջանի կառավարությունից նման խնդրանք չի ստացվել: Առայժմ…
Այս հայտարարությունը Թուրքիայի փոխնախագահն արել է «CNN Turk» հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում: Օքթայը քննադատել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի գործունեությունը, որը ստեղծվել է հակամարտության կարգավորման համար և ղեկավարվում է Ֆրանսիայի, Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի կողմից: Ըստ նրա, խումբը փորձում է չլուծված պահել Ղարաբաղի հարցը և աջակցում է Հայաստանին թե՛ քաղաքական, թե՛ ռազմական առումներով:
Թուրքիայի փոխնախագահն ասել է նաև, որ Թուրքիայի ղեկավար Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը զինված հակամարտության վերսկսման սկզբից «արդեն նախանշել է իր դիրքորոշումը: Թուրքիան չի հապաղի, և մեր նախագահը` առավել ևս»:
Հիշենք, որ մոտ 2 շաբաթ առաջ էլ Թուրքիայի խորհրդարանի խոսնակ Մուստաֆա Շենթոփն էր «ՌԻԱ Նովոստի»-ին ասել, որ Թուրքիայի խորհրդարանը կարող է քննարկել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության համապատկերին Ադրբեջան թուրքական զորքեր ուղարկելու հնարավորությունը, սակայն դրա անհրաժեշտությունը դեռ չկա:
Ընդգծենք, որ Թուրքիան արդեն իսկ, առանց երկմտելու, զինվորականներ է ուղարկել ու տարաբնույթ ռազմական աջակցություն է ցուցաբերում Ադրբեջանին, մասնավորապես, տրամադրել ու տրամադրում է հետախուզական տեղեկություններ, ռազմական խորհրդատուներ, մասնագետներ, Թուրքիայի ռազմական ավիացիան է մասնակի աջակցություն ցուցաբերում և այլն:
«Կոմերսանտ»-ին վերջինիս ռազմա-դիվանագիտական աղբյուրների ներկայացրած տեղեկատվության համաձայն, «Խոսքը 600 ռազմական անձնակազմի մասին է, ներառյալ` 200 հոգուց բաղկացած գումարտակային մարտավարական խումբը, 50 հրահանգիչները Նախիջևանում, Բաքվում 90 ռազմական խորհրդականները (նրանք ռազմական գործողությունների ժամանակ կապ են ապահովել բրիգադ-կորպուս- գլխավոր շտաբ շղթայում), 120 թռիչքային անձնակազմը Գաբալայի ավիաբազայում, Դալյարի օդանավակայանում անօդաչու թռչող սարքերի 20 օպերատորները, Եվլախի օդանավակայանում 50 հրահանգիչները, 4-րդ բանակային կորպուսում (Փիրեքեշքյուլ) 50 հրահանգիչները և 20 հոգին ռազմածովային բազայում և Բաքվի Հեյդար Ալիևի անվան ռազմական ուսումնարանում:
Այս խմբավորումը ներառել է հետևակի 18 մարտական մեքենա, համազարկային կրակի մեկ ռեակտիվ համակարգ, տասը ավտոմեքենա և մինչև 34 միավոր ավիատեխնիկա (ներառյալ` 6 ինքնաթիռ, 8 ուղղաթիռ, 20 անօդաչու թռչող սարք), որոնք ռազմական հետախուզություն էին ապահովում ինչպես Ղարաբաղի, այնպես էլ Հայաստանի տարածքում»:
Բացի վերը նշվածից, Թուրքիան հայերիս դեմ կռվելու համար Սիրիայից, Լիբիայից հազարավոր ահաբեկիչների, վարձկանների է տեղափոխել Ադրբեջան, հետևաբար Թուրքիայի փոխնախագահն իր վերոնշյալ հայտարարությամբ նկատի ունի պատերազմին Թուրքիայի արդեն լայնածավալ մասնակցությունը, այսինքն` Արցախ հետևակ, զրահատանկային, հրթիռահրետանային, դեսանտային զորքեր և, իհարկե, ավելի մեծաքանակ ռազմական ավիացիա ուղարկելը: Թերևս բոլորին էլ հասկանալի է, որ դա հանգեցնելու է պատերազմում Ռուսաստանի ներգրավմանը և այն տարածաշրջանային մեծ պատերազմի վերածելուն:
Ռուսաստանից արդեն կան առաջին արձագանքները Ֆուաթ Օքթայի վերոնշյալ հայտարարության առնչությամբ: Ռուսաստանի Դաշնության սենատոր, պետական և հասարակական գործիչ Ալեքսեյ Պուշկովը երեկ մեկնաբանել է Ադրբեջանի իշխանությունների խնդրանքի դեպքում չճանաչված Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետություն թուրքական զորքեր ուղարկելու պատրաստակամության մասին Թուրքիայի փոխնախագահ Ֆուաթ Օքթայի հայտարարությունը: Պուշկովը «Twitter»-ի իր էջում գրել է. «Թուրք զինվորականները Ղարաբաղու՞մ: Դա հակամարտության ընդլայնման ու միջազգայնացման կհանգեցներ և կբացառեր խաղաղության սցենարը: Էլ չասած անցյալի ուրվականների վերածննդի մասին»:
Դժվար է ասել, թե ինչ է նկատի ունեցել Պուշկովը` նշելով «անցյալի ուրվականների վերածննդի մասին», միգուցե ռուս-թուրքական նոր պատերազմի բռնկու՞մը…
Արցախի նախագահի խորհրդական Դավիթ Բաբայանը, նախօրեին NEWS.am-ի հետ զրույցում մեկնաբանելով Թուրքիայի փոխնախագահ Ֆուաթ Օքթայի հիշյալ հայտարարությունը, ասել է. «Բոլորին հայտնի է, որ հարյուր տարվա ընթացքում առաջին անգամ Թուրքիան ուղղակիորեն մտավ Անդրկովկաս, որ այն կռվում է Ադրբեջանի կողմից, Նախիջևանը փաստացի գտնվում է թուրքական օկուպացիայի տակ, թուրքական զորքերը տեղակայված են Ադրբեջանի տարբեր հատվածներում: Թուրքիան չի պատրաստվում լքելու Ադրբեջանը»: Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարն իր Twitter-ում ցինիկաբար գրել էր. «Մենք Ղարաբաղում կռվող Թուրքիայի քաղաքացիներ չունենք, քանի որ նրանց բոլորին Ադրբեջանի քաղաքացիություն է տրվել»: Իսկ այժմ Արցախի և Հայաստանի դեմ ագրեսիային Թուրքիայի մասնակցության բացահայտ քաղաքական լեգիտիմացում է իրականացվում: Եթե նախկինում նրանք ինչ-որ կերպ փորձում էին քողարկել, ապա այժմ բացահայտ են գործում: Անկարան հայտարարում է զորք տրամադրելու պատրաստակամության մասին, եթե Բաքուն խնդրի: Թուրքական զորքերն արդեն Ադրբեջանում են: Բաքուն պաշտոնապես խնդրում և օրինականացնում է թուրքական զորքերի ներկայությունն Ադրբեջանում»:
Ընդգծենք, որ դեռ չանդրադառնալով պատերազմին Թուրքիայի անմիջական ու լայնածավալ մասնակցության վերաբերյալ հիշյալ հայտարարությանը, նկատի ունենալով միայն ահաբեկիչների` տարածաշրջանի այլ երկրներ ու Ռուսաստան ներթափանցման վտանգը, ՌԴ Պետդումայում արդեն սկսել են խոսել Ղարաբաղում ՌԴ դեսանտային օպերացիայի հնարավորության մասին: Մոսկվան ակտիվորեն քննարկում է Լեռնային Ղարաբաղում իրավիճակի զարգացմանը Ռուսաստանի արձագանքի տարբերակները:
NSN-ին տված հարցազրույցում ՌԴ Պետդումայի ԱՊՀ գործերով, եվրասիական ինտեգրման և հայրենակիցների հետ կապերի կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ Կոնստանտին Զատուլինը թեև ասել է, որ վստահ չէ, թե Մոսկվան չճանաչված Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության տարածքում ընթացող հակամարտությունում ինչպես պետք է վարվի, սակայն հնարավոր է համարել Ռուսաստանի դեսանտային օպերացիան:
Ընդ որում, ինչպես գրել է «Segodnya.ru»-ն, պատգամավորն օգնության մի քանի տարբերակի մասին է խոսել. Հայաստանի ռազմական ներուժի ցուցադրական ուժեղացման տեսքով, ՀԱՊԿ-ին դիմելու տեսքով` դեսանտային օպերացիայի միջոցով հայկական, ոչ թե Լեռնային Ղարաբաղի, այլ հայկական տարածքը պաշտպանելու համար միջոցներ ձեռնարկելու անհրաժեշտության պատճառով, օդային շրջափակումը բացելու միջոցով: Զատուլինն այսպիսով թվարկել է Մոսկվայի միջամտության հնարավոր ուղիները:
«Մենք անհրաժեշտության դեպքում Վրաստանին պետք է հստակ բացատրենք, և անհրաժեշտության դեպքում այն պետք է հանգիստ ընդունի, որ անհրաժեշտ ուժերն ու միջոցներն իր օդային տարածքով պետք է ուղարկվեն Հայաստան,- ասել է Կոնստանտին Զատուլինը:- Այս որոշումը հարկադրված է, քանի որ խոսքը գրոհայինների` Կովկասով մեկ տարածման մասին է, ինչից կտուժեն և՛ Ռուսաստանը, և՛ Վրաստանը, և՛ մնացած բոլորը: Սպառնալիք է առաջանում հայ բնակչության մեծ զանգվածի համար, որը պատմականորեն հիշում է ցեղասպանությունն այդ տարածքում: Մենք պետք է քայլեր ձեռնարկենք»:
Պատգամավորը շեշտել է, որ ուժի նման օգտագործումը հարկադրված կլինի, քանի որ Ղարաբաղում իրավիճակի առավել սրման պատճառով զինյալները «կտարածվեն Կովկասով մեկ», ինչից կտուժեն և՛ Ռուսաստանը, և՛ Վրաստանը, և՛ մնացած բոլորը:
Զատուլինի խոսքով, Ադրբեջանն ու Թուրքիան խախտել են խաղաղությունը տարածաշրջանում, սրել իրավիճակը` ռազմական ռևանշի հասնելու համար, հետևաբար նրանց պետք է հիշեցնել, թե որ երկիրն է գերիշխողը հետխորհրդային տարածքում:
Բացի վերոնշյալից, Զատուլինը պաշտպանել է Նիկոլ Փաշինյանի խոսքերը, որ հակամարտությունը չունի դիվանագիտական լուծում Ադրբեջանի գործողությունների պատճառով: Ինչպես արձանագրել է պատգամավորը, բանակցային գործընթացը փաստացի չի շարժվում առաջ` չնայած Ռուսաստանի բոլոր ջանքերին: Նրա խոսքով՝ ադրբեջանական կողմը շարունակում է խաղալ հասարակության առջև. կողմ է հանդես գալիս բանակցություններին, հայտարարում է ամեն ինչ խաղաղ ճանապարհով լուծելու իր պատրաստակամության մասին, սակայն միաժամանակ շարունակում է հարձակումը և «կուլիսներում անընդունելի պահանջներ է առաջադրում»:
Հարկ է ուշադրություն դարձնել, թե Ադրբեջանն ու Թուրքիան ինչ քայլեր են կատարում, որպեսզի պատերազմում ընդգրկվի նաև Թուրքիան: Ադրբեջանը, ամենայն հավանականությամբ, Թուրքիայի խորհրդով կեղծ տեղեկություններ է տարածում, թե Հայաստանից հրթիռային հարվածներ են հասցվել իր տարածքին, նաև` բնակավայրերին: Այդպիսի հերթական ու վերջին հայտարարությունը, թե Հայաստանը Գաբալայի և Քյուրդամիրի ուղղությամբ բալիստիկ հրթիռներ է արձակել, ՀՀ ՊՆ մամուլի քարտուղար Շուշան Ստեփանյանը «Facebook»-ի իր էջում երեկ կատարած գրառմամբ հերքել է` դրանք գնահատելով «կատարյալ անհեթեթություն և ցինիկ սուտ»:
«Հայաստանի Հանրապետության տարածքից որևէ հրթիռ չի արձակվել Ադրբեջանի ուղղությամբ»,- հավելել է նա:
Շարունակելով «միջազգային հանրություն» կոչվածին հասցեագրված այսպիսի կեղծ տեղեկությունների հրապարակումը, սուտը ստի վրա հավելելով և ուռճացնելով, Ադրբեջանը հող է նախապատրաստում, որպեսզի մի օր ասի` դե բավակա՛ն է, համբերությունս հատավ, և ՀՀ տարածքում գտնվող ռազմական օբյեկտներին ու բնակավայրերին լայնածավալ հարվածներ հասցնելու իրավունք վերապահի իրեն` այն հաշվարկով, որ դա տեղիք կտա ՀՀ-ի համարժեք պատասխանին, ինչից հետո պատերազմին լայնամասշտաբ մասնակցության համար Թուրքիայի ձեռքերն ազատ կարձակվեն: Այս կապակցությամբ հիշենք «ՌԻԱ Նովոստի»-ի հետ նույն զրույցում Թուրքիայի խորհրդարանի խոսնակ Մուստաֆա Շենթոփի ասածը.
«Չեմ կարծում, որ այդպիսի առաջարկը (հակամարտության գոտում Թուրքիայի զինված ուժերի օգտագործման վերաբերյալ) անհրաժեշտ կլինի այնքան ժամանակ, քանի դեռ երրորդ կողմերը չեն ներգրավվել այս հակամարտության մեջ` անտեսելով ՄԱԿ-ի բանաձևերը»,- հայտարարել է Շենթոփը` «երրորդ կողմերը» ասելով, նկատի ունենալով թե՛ Հայաստանը, թե՛ Ռուսաստանը:
Այնուհետ Շենթոփն ասել է, որ «Եթե Ադրբեջանը խնդրանքով դիմի այս համատեքստում, ապա դա պատշաճ կերպով կքննարկվի և կլուծվի ինչպես Թուրքիայի նախագահի, այնպես էլ Թուրքիայի խորհրդարանի կողմից»: Իսկապես շատ բացահայտ են գործում, ու պարզ է, թե ինչ են նախատեսել և ինչի են ձգտում:
Բնականաբար, հարց կարող է առաջանալ, թե երբ պետք է սպասել վերոնշյալ սցենարի մեկնարկին: Ցանկացած պահի, բայց հատկապես հոկտեմբերի վերջից հետո: Դատելով ամենից, Թուրքիան ձգտում է պատերազմում իր լայնածավալ ընդգրկման համար նախապես իրավաքաղաքական լիարժեք հիմնավորում ապահովել: Բաքվում հոկտեմբերի 29-ին նախատեսված թյուրքալեզու պետությունների համագործակցության խորհրդի գագաթնաժողովն, ի թիվս այլ նպատակների, թերևս, առաջին հերթին, հենց այդ նպատակն է հետապնդում:
Թեև Ադրբեջանն ու Թուրքիան ռազմական ոլորտում միմյանց հետ ունեն մի շարք պայմանագրեր ու համաձայնագրեր, սակայն չունեն միացյալ զորախումբ, ինչպես Հայաստանն ու Ռուսաստանը, առավել ևս` դեռ չունեն միացյալ բանակ: Եվ, ահա, ինչպես հայտարարել է թուրքական «Uluslarasi Politika Akademisi» հրատարակությունը, վերոնշյալ գագաթնաժողովում նախատեսվում է հայտարարել «Թուրանի միացյալ բանակի» ստեղծման մասին, որը կարող է ներառել Թուրքիայի, Ադրբեջանի, Ղազախստանի և Թուրքմենստանի զինված ուժերը: Նշվում է, որ Մոնղոլիան և Ղրղզստանը ծրագրում են կազմակերպությանը մասնակցել որպես դիտորդ:
Ապագա օրակարգի կետերից մեկը Ադրբեջանի տարածքում երկու թուրքական ռազմաբազա ստեղծելու հնարավորությունն է: Ադրբեջանական «Ենի Մուսավաթ» թերթը նշել է, որ «միասնական ռազմական կառույցի ստեղծումը բացում է Լեռնային Ղարաբաղի տարածքում «հակաահաբեկչական գործողություններին» կազմավորման մասնակցության հեռանկարը:
Այսպիսով, ըստ Էրդողանի, «այժմ գործելու է վեց պետություն և մեկ ազգ (alti eyalet – bir millet) կարգախոսը»:
Թեև բացառված չէ, սակայն քիչ հավանական է Թուրանի միացյալ բանակի ստեղծմանը Ղազախստանի մասնակցությունը, որովհետև ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիայի հետ նման բանակ ստեղծելու դեպքում Ղազախստանը ստիպված է լինելու դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից, կամ վտարվելու է նշված կազմակերպությունից, բոլոր դեպքերում, Ռուսաստանի կողմից շատ լուրջ խնդիրների առջև է կանգնելու: Սակայն Թուրքիայի և Ադրբեջանի կողմից Թուրանի միացյալ բանակի ստեղծումը (միգուցե նաև Թուրքմենստանի ընդգրկմամբ) միանգամայն հնարավոր ու սպասելի է: Հայաստանը, Ռուսաստանը և ՀԱՊԿ-ը պետք է պատրաստ լինեն դրան, ինչպես նաև պատերազմում Թուրքիայի ԶՈՒ լայնամասշտաբ ընդգրկմանը:
Արթուր ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ