Քաղաքական կյանքը ինքնամփոփվում է: Հանրաքվեն չդարձավ մեկնակետ քաղաքական դաշտի փոփոխությունների համար: Քաղաքական ուժերը հանրաքվեից առաջ ու հետո մնացին նույն դիրքերում:
Արցախի ճակատային գծերում Ադրբեջանի վերսկսած ռազմական սադրանքների ֆոնին Թուրքիան ծանր կացության մեջ է ընկել, որովհետև քրդերի դեմ պատերազմ է մղում թե՛ իր սահմանների ներսում, թե՛ Հյուսիսային Իրաքում։
Թուրքիայի հետ կոնֆլիկտում Իրաքը ստացավ նոր ու հզոր բարեկամ՝ Ռուսաստանը: Ռուսաստանի կառավարությունը Թուրքիայից պահանջում է անհապաղ հեռացնել իր զինվորներին Իրաքի տարածքից և սպառնում է գործը ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդ հասցնել:
Միակը, որ այսօր ՕՊԵԿ-ն ի վիճակի է անել՝ որոշումներ ընդունելը հաջորդ սամմիթին հետաձգելն է, որը նախատեսված է հունիսին՝ Il Foglio-ում գրում է Գաբրիելա Մոչիան:
Ռուսական սև անեկդոտ կա՝ խփված ռմբակոծիչի անձնակազմի բանակցությունների մասին թուրքական ՀՕՊ-ի հետ, գրում է Frankfurter Allgemeine-ի սյունակագիր Կերստին Հոլմը. «Մենք կարո՞ղ ենք այստեղ մի քիչ թռչել ու ռումբեր նետել»,-հարցնում են ռուսները: Թուրքերն ասում են՝ ոչ:
Ասում էի, չէ՞, պաշտոնական քաղաքական կյանքը Հայաստանում ավարտվեց հանրաքվեի քվեարկության ավարտի հետ, մնացածը տեխնիկական գործընթացներ են: Ի՞նչ ունենք հանրաքվեից հետո: Պետություն, որ կառավարման մոդել է փոխում:
Այսօր՝ սեպտեմբերի 16-ին, Երևանում, Ֆրանսիայի Եվրոպայի և արտաքին գործերի նախարար Ստեֆան Սեժուրնեի հետ համատեղ ասուլիսում արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը պատրաստ է որքան հնարավոր է շուտ խաղաղության պայմանագիր կնքել Ադրբեջանի հետ: Նա հավելել է․ «Մենք պատրաստ ենք արագ ստորագրել այն տեքստը, որը համաձայնեցված է։ Համաձայնագիր, որով երկրները փոխադարձաբար ճանաչում են միմյանց տարածքային ամբողջականությունը, Ալմաթիի հռչակագիրը, այն սահմանները, որոնք կային ԽՍՀՄ փլուզման ժամանակ»։