Ուրբաթ օրը Բրիտանիան պաշտոնապես դուրս եկավ ԵՄ-ից, բայց Լոնդոնն ու Բրյուսելը դեռ ամիսներ պետք է բանակցեն ելքի պայմանների վերաբերյալ: Հիմա քաղաքական գործիչները Բրիտաիայում ու Եվրոպայում քննարկում են՝ ինչպիսին է լինելու ապագան առանց միմյանց:

ԱՄՆ-ը պատրաստ է հնարավորություններ ստեղծել, որ Բելառուսում «լինի ինքնիշխանություն ու անկախություն», թեպետ Վաշինգտոնում հասկանում են՝ ով է Բելառուսի հարևանը՝ հայտարարել է ԱՄՆ պետքարտուղար Մայք Պոմպեոն փետրվարի 1-ին Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի հետ հանդիպմանը: Վերջին անգամ ԱՄՆ պետքարտուղարն 25 տարի առաջ է այցելել Մինսկ, իսկ 1994-ին պետքարտուղար Ուորեն Քրիսթոֆերն ուղեկցել է Բելառուս մեկնած նախագահ Բիլ Քլինթոնին:

Լիբիայի հարցով ՄԱԿ-ի հատուկ ներկայացուցիչ Հասան Սալամեն հունվարի 30-ին դատապարտել է լարվածության նվազեցման պարտավորությունները չկատարելը, որ ստանձնել էր միջազգային հանրությունը հունվարի 19-ին Բեռլինի սամիթում:

Ու՞ր կտանի Մեծ Բրիտանիան Բորիս Ջոնսոնի բրեկզիտը, մինչև օրս չգիտի ոչ ոք՝ Tages-Anzeiger-ում գրում է Պետեր Նոնենմախերը: Քայլ դեպի ազատություն, որ բրիտանացիները ցանկանում են անել ուրբաթ գիշերը, Բորիս Ջոնսոնի խոսքով, կտանի «ոսկե ապագա»:

Վլա­դի­միր Պու­տի­նի ա­մա­նո­րյա ա­նակն­կալ ծա­վա­լուն նա­խա­ձեռ­նու­թյուն­նե­րը՝ կա­ռա­վա­րու­թյան հրա­ժա­րա­կա­նը, նոր վար­չա­պե­տի նշա­նա­կու­մը, պառ­լա­մեն­տի և պետ­խոր­հր­դի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րի ընդ­լայ­նու­մը, սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը և այլն, ան­նա­խա­դեպ աշ­խու­ժաց­րին ռուս քա­ղա­քա­կա­նա­գի­տա­կան-փոր­ձա­գի­տա­կան միտ­քը, ա­ռաջ բե­րե­լով բազ­մա­թիվ վեր­լու­ծու­թյուն­ներ, վար­կած­ներ, կան­խա­տե­սում­ներ, հետևու­թյուն­ներ:

Ան­հա­ջող ու խայ­տա­ռակ ներ­կա­յա­ցում­նե­րի բե­մադ­րի­չին ե­թե թվում է, որ ս. թ. հուն­վա­րի 23-ին «Է­րե­բու­նի պլա­զա» բազ­մա­գոր­ծա­ռույ­թա­յին բիզ­նես-կենտ­րո­նում կա­տար­վա­ծից հե­տո նույն շեն­քում գտն­վող Ար­ցա­խի ա­ռա­ջին և Հա­յաս­տա­նի երկ­րորդ նա­խա­գահ, Ար­ցա­խի հե­րոս Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի գրա­սե­նյա­կի, թերևս նաև «5-րդ ա­լի­քի» աշ­խա­տա­կից­նե­րը պետք է ա­հա­բեկ­վեն և ի­րար հետևից դուրս գան աշ­խա­տան­քից, ա­պա չա­րա­չար սխալ­վում է։

Ի­րա­նին բա­րո­յա­պես ա­ջակ­ցե­լը և նրա հետ հա­մե­րաշ­խու­թյու­նը լավ են, բայց բա­վա­րար չեն։ Դրան­ցով դժ­վար է ինչ-որ բան կան­խա­տե­սել։ Ռուս-հայ­կա­կան հա­մալ­սա­րա­նի արևե­լա­գի­տու­թյան ինս­տի­տու­տի տնօ­րեն, պրո­ֆե­սոր, ի­րա­նա­գետ Գառ­նիկ Ա­սատ­րյանն ան­հա­մե­մատ շատ բան ա­սաց. «Սպան­ված է մի մարդ, ո­րը կա­րո­ղա­ցել է ա­ռա­վել ար­դյու­նա­վետ կազ­մա­կեր­պել մի­ջազ­գա­յին ա­հա­բեկ­չու­թյան հետ պայ­քա­րը Մեր­ձա­վոր Արևել­քում։

«Քա­ղա­քա­ցիա­կան պայ­մա­նա­գիր» կու­սակ­ցու­թյան վեր­ջին հա­մա­գու­մա­րի ըն­թաց­քում‚ երբ ՀՀ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հեր­թա­կան աշ­խար­հա­ցունց հայ­տա­րա­րու­թյամբ հան­դես ե­կավ՝ նշե­լով‚ որ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը զուրկ է «իզմ»-ե­րից‚ պե­տա­կան հիե­րար­խիա­յում փաս­տա­ցի երկ­րորդ մար­դը՝ ՀՀ ԱԺ նա­խա­գահ Ա­րա­րատ Միր­զո­յանն էլ հան­կարծ հայ­տա­րա­րեց‚ որ Հա­յաս­տանն այ­սօր աշ­խար­հում ա­զա­տու­թյան ու ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան բաս­տիոնն է:

Ա­վան­դա­բար փետր­վա­րը ե­ղել է մեր նոր ժա­մա­նակ­նե­րում կարևո­րա­գույն ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի շր­ջան՝ սկ­սած Ար­ցա­խյան շար­ժու­մից մինչև ՀՀ հիմ­նա­դիր նա­խա­գա­հի հրա­ժա­րա­կան, ու՝ նաև հե­տո: Ի՞նչ ու­նենք 2020-ի փետր­վա­րից ա­ռաջ:

Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը Ֆրանսիայի հայկական կազմակերպությունների համակարգող խորհրդի տարեկան ընթրիքին իր ելույթում անդրադարձել է Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացին՝ ընդգծելով, որ Ֆրանսիան արդեն 19 տարի է, ինչ լծված է այդ գործին: