ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։

Նորություններ » Մասոնները` Միքելե Մորամարկոյի վկայությամբ

Մասոնները` Միքելե Մորամարկոյի վկայությամբ

22.06.2013 | 11:23

Միքելե Մորամարկոյի «Մասոնները անցյալում և ներկայում» գրքում թվարկվում են հանրահայտ մասոնների անուններ, որ, հեղինակի հավաստմամբ, ճշգրտված են փաստաթղթերով: Իտալիայի Մեծ Արևելք ամսագրում առավել հայտնի մասոնների կենսագրական տեղեկությունների ի հայտ գալուց հետո Ջուզեպե Գամբերինիի խմբագրությամբ տպագրվել է «Հազարադեմ մասոնություն» գիրքը: Հրապարակումների շնորհիվ հայտնի է դարձել, որ մասոնական տաճարի դռները բաց են եղել Գյոթեի, Մոցարտի, Ֆլեմինգի առաջ: Հրապարակելով հայտնի մասոնների կենսագրությունները` Միքելո Մորամարկոն նպատակ չունի փառաբանել մասոններին, որ նրանց շարքերում կան այդպիսի հեղինակություններ, նրա նպատակն է ցույց տալ, թե մասոնականությունն ինչ ներգործություն է ունեցել այդ մարդկանց աշխարհայացքի կազմավորման վրա: Մորամարկոն ընտրել է մշակույթի և քաղաքականության առավել հայտնի գործիչների` խուսափելով նշել նրանց անունները, ում անդամակցությունը մասոնականությանը հավաստված չէ փաստաթղթերով: Գամբերինիի գրքից բացի Մորամարկոն օգտագործել է Ալեք Մելորի «Մասոնության ու մասոնների բառարանը»:

ՇԱՌԼ ԼՈՒԻ ՄՈՆՏԵՍՔՅՈ (1689-1755)
Գրող և փիլիսոփա, ֆրանսիական լուսավորիչների ներկայացուցիչ, «Պարսկական նամակներ» և «Օրենքների ոգու մասին» գրքերի հեղինակ: Մոնտեսքյոն քննադատում էր քաղաքական և կրոնական աբսոլյուտիզմը, պնդում էր, որ պետք է կյանքի կոչել իշխանության տարաբաժանման սկզբունքը` օրենսդիրի, քաղաքականի, դատականի, որ հաղթել էր Անգլիայում, իսկ հետո բոլոր ժողովրդավարական սահմանադրությունների հիմք էր դարձել: Լինելով Բորդոյի ինտելեկտուալ սալոններում` Մոնտեսքյոն չդարձավ բարձրաշխարհիկ մարդ, նա շարունակում էր հավատարիմ մնալ բարոյականության իր սկզբունքներին: Մոնտեսքյոն մասոն է դարձել 1730 թ. մայիսի 12-ին, Լոնդոնում, հանդիսավոր արարողությունը տեղի է ունեցել «Շեփոր» լոժայում, որի ղեկավարը Նորֆոլկի կաթոլիկ հերցոգն էր: Մոնտեսքյոյի անդամագրման մասին հաղորդումը «Բրիտիշ ջորնելը» տպագրել է մայիսի 16-ին, իսկ մասոնական գործունեության մասին տեղեկություններ պարբերաբար տպագրվել են 1734-1735 թթ.:

ՎՈԼՏԵՐ (ՄԱՐԻ ՖՐԱՆՍՈՒ ԱՐՈՒԵ) 1694-1778)
Գրող, պատմաբան, փիլիսոփա, ֆրանսիական Լուսավորչության հոգևոր առաջնորդ: 1727-1729 թթ. ապրել է Անգլիայում, ծանոթացել է Լոկի, Նյուտոնի, Կլարկի ուսմունքներին, վերադառնալով հայրենիք` սկսել է նրանց գաղափարները տարածել` ի մասնավորի հրապարակելով «Նամակներ անգլիացիների մասին» և «Նյուտոնի փիլիսոփայության սկիզբը» աշխատությունները: Վոլտերը դեիզմի կողմնակից էր` «կրոն, որ տարրալուծված է բոլոր կրոններում», հիմքում ունենալով Արարչի և մարդկային ու հասարակական առաքինությունների պաշտամունքը: Նա կրոնական հանդուրժողականության ջատագով էր, հեղինակ հակակղերական բանավեճի, որ սուր սատիրայի տարրեր ուներ: Վոլտերի ստեղծագործությամբ են պայմանավորում Ֆրանսիայի մշակութային կյանքի զարգացումը: Վոլտերը դեմ էր պատերազմին և մահապատժին, պատմությունը համարում էր առաջադիմություն, մարդկության կոլեկտիվ կատարելագործում: Պատմության դերի մասին Վոլտերի տեսակետներն արտահայտվել են 19-րդ դարի սոցիալ-քաղաքական ուսմունքներում: Մարքսը բարձր է գնահատել «վոլտերականությունը», որին գերմանական ակադեմիական փիլիսոփայությունը վերաբերում էր քամահրանքով: Վոլտերը մասոն է դարձել 84 տարեկանում, մահից մի քանի ամիս առաջ` 1778 թ. փետրվարի 17-ին ընդունվել է «Ինը քույրերի» լոժան: Մասոնական տաճար Վոլտերը մտել է` ապավինելով Բենջամեն Ֆրանկլինի բազկին: Երբ հանձնել են գոգնոցը, որ նախկինում կրել է փիլիսոփա Հելվեցիուսը, Վոլտերը կտավը մոտեցրել է շուրթերին, իսկ հետո երկար շոյել բարակ մատներով: Լոժայի ղեկավարը` աստղագետ Լալանդը նրա պատվին ճառ է արտասանել` փառաբանելով Անգլիան` «ազատության միջնաբերդը», «Վոլտերի առաջին սերը»:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6839