Ցե­ղաս­պա­նու­թյան հան­ճա­րեղ նա­հա­տա­կի այս ա­նա­վարտ գր­ված­քը մա­սունք է, որ ա­ռա­ջին ան­գամ տպագր­վել է Բու­խա­րես­տի «Նա­ւա­սարդ» պար­բե­րա­կա­նում:

2020 թ. փետր­վա­րը յու­րո­վի ա­ռանձ­նա­հա­տուկ դար­ձավ հայ ժո­ղովր­դի հա­մար։ Ցա­վոք, փաս­տերն ու ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րը ոչ միայն դրա­կան էին։ Ա­ռա­ջար­կում ենք Հա­յաս­տա­նի բո­լոր քա­ղա­քա­ցի­նե­րին, հա­յե­րե­նին տի­րա­պե­տող բո­լոր հա­յե­րին. մեզ հետ ըմ­բռ­նել այս տար­վա փետր­վա­րին երկ­րում ու նրա­նից դուրս կա­տար­վա­ծը և գնա­հա­տա­կան տալ։ Թե­կուզ խոր­հել, թե հա­յերն ինչ հե­ռան­կար­ներ ու­նեն աշ­խար­հում և... Հա­յաս­տա­նում։ Միան­գա­մից ա­սենք. բա­ցա­սա­կանն ա­վե­լի շատ է։

Չգի­տեմ, դուք տե­սել եք որ­դե­կո­րույս հայ­րե­րի, թե ոչ, բայց ես հան­դի­պել եմ այդ­պի­սի մարդ­կանց: Յու­րա­տե­սակ որ­դե­կո­րույս­նե­րի, նրանց, ում զա­վակ­նե­րը դժ­բախտ պա­տա­հա­րի կամ հի­վան­դու­թյան պատ­ճա­ռով պա­տա­նի հա­սա­կում հրա­ժեշտ են տվել կյան­քին:

Նոր ուսումնասիրությունը բացահայտել է, որ Մխիթարյան միաբանության վանքում գործող թանգարանում պահվող թուրը, որը թյուրիմացաբար համարել են միջնադարյան, աշխարհի ամենահին թրերից մեկն է՝ 5000-ամյա՝ տեղեկացնում է «Daily Maily»-ը։

1918 թ. հու­լի­սի 6-ին, ժա­մը 14։50-ին, ձախ է­սէռ­ներ Յա. Բլյում­կի­նը և Ն. Անդ­րեևը մո­տե­ցան Մոսկ­վա­յի Դե­նեժ­նի նր­բանցք, թիվ 5 հաս­ցեում գտն­վող Գեր­մա­նիա­յի դես­պա­նա­տա­նը: Մուտ­քի մոտ ցույց տվե­ցին Չէ­կա­յի վկա­յա­կան­նե­րը և հայտ­նե­ցին, որ ու­զում են հան­դի­պել դես­պա­նի հետ: Դես­պան Վիլ­հելմ ֆոն Միր­բա­խը նրանց ըն­դու­նեց, ներ­կա էին նաև խոր­հր­դա­կան Ռից­լե­րը և թարգ­մա­նիչ, լեյ­տե­նանտ Մյուլ­լե­րը:

Հռոմում գտնված հինավուրց գերեզմանը ենթադրաբար քաղաքի հիմնադիր Ռոմուլոսինն է՝ փետրվարի 21-ին հաղորդել է France-Presse-ը:

Այս տար­վա հուն­վա­րին Գե­ղար­քու­նի­քի մար­զի Լճա­շեն հա­մայն­քում Եվ­րա­միու­թյան ֆի­նան­սա­կան ա­ջակ­ցու­թյամբ մեկ­նար­կել է «Պատ­մու­թյան դար­պաս­ներ» գի­տա­ժա­ման­ցա­յին ծրա­գի­րը, որն ի­րա­կա­նաց­նում է «Տա­րած­քա­յին զար­գաց­ման և հե­տա­զո­տու­թյուն­նե­րի կենտ­րոն» ՀԿ-ն Լճա­շե­նի հա­մայն­քա­պե­տա­րա­նի հետ գոր­ծըն­կե­րու­թյամբ:

Հայ մշա­կույ­թի նշա­նա­կա­լի երևույթ­նե­րից են հա­յե­րեն ա­մե­նա­մեծ մա­գա­ղա­թյա ձե­ռա­գի­րը՝ 1200-1202 թվե­րին Եր­զն­կա­յի Ա­վագ վան­քում գր­ված ու ծաղկ­ված «Մշո ճա­ռըն­տիր»-ը և Մշո Ա­ռա­քե­լոց վան­քի 1134 թվին հո­րին­ված փայ­տե փո­րա­գիր դու­ռը: Ա­ռա­ջի­նը մշ­տա­պես ցու­ցադր­վում է Մաշ­տո­ցի ան­վան հին ձե­ռագ­րե­րի մա­տե­նա­դա­րա­նում, երկ­րոր­դը՝ Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան թան­գա­րա­նում:

Այս ան­գամ կփոր­ձենք քն­նար­կել հե­լիո­ֆի­կա­ցիա­յի ծրագ­րի փորձ­նա­կան կի­րա­ռու­թյան հե­ռան­կա­րը՝ Հա­յաս­տա­նի ու Ար­ցա­խի մե­կա­կան բնա­կա­վայ­րե­րում: Ժա­մա­նա­կին աշ­խար­հի հե­լիո­ֆի­կա­ցիա­յի ծրա­գի­րը ո­րո­շել էինք սկ­սել Շի­րա­կի մար­զի Սառ­նաղ­բյուր գյու­ղից՝ ստա­նա­լով հայ­րե­նի­քի նվի­րյալ գյու­ղա­պետ Հրաչ Ա­ճե­մյա­նի հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը:

Այս օրերի Հայաստանը դասական անտիուտոպիա է։ Ինչ կլիներ պատմական հայտնի որոշ գործիչների հետ, եթե նրանք ապրեին այսօրվա Հայաստանում: Միանշանակ, նրանցից շատերը կկալանավորվեին, ոմանք ստիպված կլինեին երկրից չբացակայելու ստորագրություն տալ, իսկ որոշներն էլ ստիպված կլինեին Ազգային ժողովի հատուկ հանձնաժողովում պատասխանել լուլուների տարատեսակ հարցերին: