1826 թ. հուլիսի 8-ին Կ. Պոլսում սարսափելի հրդեհից հետո, երբ մոխրակույտի վերածվեց նաև փայտաշեն հայոց Մայր եկեղեցին՝ Գում-Գաբու թաղամասում, և հավատավոր ժողովուրդը զրկվեց հոգևոր պատվարից, այդ օրվանից պատրիարքի, ամիրաների, մտավորականների, հասարակ մարդկանց միակ փափագն էր այրված եկեղեցու տեղում Աստծո նոր, քարակերտ տաճար կառուցելը: Սակայն

Մեր զրուցակիցն է «Նոյյան տապան քաղաքը Հայաստանում» նախագծի հեղինակ ՎՐԵԺ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ:

Հայֆայի համալսարանի հնագետները մի քանի տարվա պեղումներից հետո գտել են խնջույքների սրահը և գինու մառանը՝ 40 սափորներով, որոնցում պահվել է 2000 լիտր գինի: Գինին պատրաստվել է մ.թ.ա. 18-րդ դարում և, իհարկե, ապրանքային տեսք չունի` չորացել է:

Բրիտանացի ամուսիններ Էնջի ու Ռոդրի Փաուելները տունը վերանորոգելու ժամանակ հայտնաբերել են Հենրի 8-րդ արքային պատկերող որմնանկար, որն ուշադիր զննելուց հետո պարզել են, որ միապետի որմնանկարում քողարկված ներկայացված է սատանայի դեմքը, որը տեսնելու համար հարկավոր է որմնանկարը գլխիվայր շրջել:

Աշխարհի յոթ հրաշալիքներից մեկի` Շամիրամի կախովի այգիների գտնվելու վայրը անհայտ է համարվում: Օքսֆորդի համալսարանի ակադեմիկոս Ստեֆանի Դելեյը, ուսումնասիրելով բազմաթիվ հնագույն ձեռագրեր, եզրակացրել է, որ Բաբելոնի կախովի այգիներն իրականում գտնվել են Նինվեի մերձակայքում, ոչ թե Բաբելոնում:

«Մոնթե Մելքոնյան» ՀԿ-ի ղեկավար, ԱՍԱԼԱ-ի նախկին անդամ Ալեք Ենիգոմշյանն այսօր, ազգային հերոսի ծննդյան տարեդարձի առիթով լրագրողների հետ հանդիպմանը հիշեց Մոնթեի սխրագործություններից, զինվորական կյանքից դրվագներ: Մոնթեն ոչ միայն վճռական էր, ազնիվ, սկզբունքային, կարգապահ, արդար, համեստ, այլև մեծ սրտի տեր` խղճով և բարի:

Վերտառության հարցադրմամբ կուզեի հանրության ուշադրությանը ներկայացնել առաջին հայացքից անմեղ ու երկրորդական թվացող մի իրողություն, որը մեր ազգային շահերի տեսանկյունից խիստ վտանգավոր խութեր է պարունակում: Ստորև ներկայացվող նմանատիպ հրապարակումները որպես թիրախ թշնամյաց ձեռքին հաճախ հրաշալիորեն օգտագործվում են մեր իսկ դեմ:

Նոյեմբերի 25-ը ՀՀ Ազգային հերոս, Արցախի հերոս ՄՈՆԹԵ (Ավո) ՄԵԼՔՈՆՅԱՆԻ ծննդյան օրն է: Վերջերս, երբ սովորականի նման թերթում էի կայքերը, ադրբեջանական 1news.az քիչ թե շատ օբյեկտիվ (Ադրբեջանի չափանիշներով) կայքում հանդիպեցի ադրբեջանական լրատվության հերթական «պոչով» ստերից մեկին: 2012 թվականի վերջերին իրեն «ղարաբաղյան պատերազմի վետերան, հատուկ նշանակության հետախուզական վաշտի հրամանատար» հորջորջող ոմն Թոֆիկ Ջաֆարով, «հերոսանալու» մոլուցքով տարված, Բաքվում, մամուլի ասուլիսում հպարտանում էր, թե Մոնթեին ինքն է ձեռնամարտում սպանել և, որպես փաստական ապացույց, Ադրբեջանում լայնորեն տարածված լուսանկարում իբր թե, ինքն է Մոնթեի կտրած գլուխը իր ձեռքում պահում, ոչ թե «Ադրբեջանի դրոշի» շքանշանակիր Իբադ Հուսեյնովը, ինչի համար վերջինս արժանացել է երկրի բարձրագույն պարգևին, հերոսացվել է ու բազմաթիվ արտոնություններ ստացել:

Այս տարվա վաղ աշնանը լրացավ կլոր մի տարեդարձ, որը, թվում է, պիտի հետաքրքրեր մեր ԶԼՄ-ներին, բայց մատնվեց լռության և անցավ աննկատ: Լուռ էր նույնիսկ գրական-մշակութային մամուլը, մինչդեռ նրանք պիտի որ անպայման անդրադառնային… 50 տարի առաջ` 1963 թվականի սեպտեմբերի 12-ին, երկու օրով Հայաստան ժամանեցին Ժան-Պոլ Սարտրը և Սիմոնա դը Բովուարը: Ես բախտ ունեցա մի ամբողջ օր անցկացնելու նրանց հետ, լուսանկարելու և նույնիսկ զրուցելու:

Անխոնջ գիտնականները աշխարհի վերջի նոր ժամկետ են գտել` 2014-ի փետրվարի 22-ը: Այս անգամ «մեղավորը» մայաները չեն, այլ` վիկինգները: Վիկինգների առասպելի համաձայն` հսկայական Ֆենրիր գայլը այդ օրը կսպանի Օդին աստծուն, որից հետո կմեռնեն մյուս աստվածները, իսկ գայլը կուլ կտա արևը և երկիրը կհայտնվի խավարի մեջ: