Հասկանում ե՞ք, եթե քաղաքական բովանդակություն պարունակող թռուցիկներ փակցնող երիտասարդներին կեղծ օպերատիվ տվյալների հիման վրա զենք ունենալու կասկածանքի խնդալու պատրվակով ձերբակալում են, ապա դա խոսում է այն մասին, որ գործող դավաճանական վարչախումբը այլևս վերջնական կերպով անցնում է կոշտ ավտորիտարիզմի մեթոդաբանությանը:

Ինչպե՞ս համեմատել անհամեմատելին:

Մենք չենք անում շատ կարևոր մի բան. չենք փորձում հասկանալ պարտությունից հետո շարժումների անհաջողության պատճառները։ Չունենք դրա խոհեմությո՞ւնը, գուցե խիզախությու՞նը...

Ընդունենք, որ Հայաստանում բնակչության մի ստվար զանգված անննասուն է` այդ բառի ուղիղ, փոխաբերական ու ձեր պատկերացրած բոլոր իմաստներով։ Բնականաբար մյուս ստվար զանգվածը մարդ է։

Թքած ունենալու արվեստը մի բան է, թքելու արվեստը՝ բոլորովին այլ բան:

Այս 37,9 տոկոսով աճն ապահովել են տուգանքի մատերիալ դարձրած երևանցիների անշարժ գույքի համար վճարվող գույքահարկի ծավալների աճով՝ 6,1 տոկոսով (13 միլիարդ 4 միլիոն ՀՀ դրամ) և փոխադրամիջոցների համար վճարվող գույքահարկի ծավալների աճով՝ 1,9 (13 միլիարդ 3 միլիոն ՀՀ դրամ)։

Հորս կնունքով, մորս ծնունդով, վեր կացանք մի օր պապ ու թոռնիկով, գնացինք Հանրապետության հրապարակ:

«Որովհետև նրանով ստեղծվեց այն ամենը, ինչ որ երկնքում է և ինչ որ՝ երկրի վրա, ինչ որ երևում է և ինչ որ չի երևում. թե՛ գահեր, թե՛ տերություններ, թե՛ պետություններ, թե՛ իշխանություններ, - ամեն ինչ նրանո՛վ և նրա՛ համար ստեղծվեց. և նա կար առաջ, քան ամեն ինչ. և ամեն ինչ նրանո՛վ է կանգնած հաստատ» (Կողոս1։17)։

Ե՛վ համաշխարհային, և՛ հայոց պատմության մեջ ազատագրական ու ինքնապաշտպանական հերոսամարտերը միշտ չէ, որ պսակվել են հաղթանակով։ Բայց դրանով նրանք անարժեք չեն դարձել։ Ամենևի՛ն։ Յուրաքանչյուր ազատամարտ տրվում է ոչ միայն հենց այդ պահին վերջնական հաղթանակ տանելու նպատակով, այլև ազատության և պայքարի ոգին սեփական շարքերում վառ պահելու, չընկրկելու, չծնկելու և ապագայում բարբարոս թշնամուն նոր ու ջախջախիչ հարվածներով անպայմանորեն իր տեղը դնելու մտադրությամբ։

1828-29թթ․ ռուս-թուրքական պատերազմի ժամանակ եվրոպական տերությունները փորձում էին Ռուսաստանի դեմ հանել ոչ միայն Օսմանյան Թուրքիային, այլև Պարսկաստանին, որը ավելի վաղ ռուսների հետ կնքել էր Գյուլիստանի հաշտության պայմանագիրը։ Արևմուտքի նպատակն էր մեր տարածաշրջանում ամբողջովին մեկուսացնել ռուսական ուժեղացող կայսրությանը և մասնատել։ Այդ պատերազմում ռուսական զորքը, հայերի օգնությամբ, ազատագրեց Հայաստանի մեծ մասը թուրքական լծից, բայց Թուրքմենչայի հաշտության պայմանագրից հետո հեռացավ՝ թողնելով անզեն հայերին թուրքական զորքի դեմ միայնակ։ Այդ ժամանակ Ալաշկերտից ու Մուշից հեռացան նաև իմ նախահայրերը՝ փրկվելով թուրքական ու քրդական ասպատակություններից և հաստատվեցին Արևելյան Հայաստանի Սևանի ավազանում։