Միջնադարյան շուն

18 հունվարի, 2022 թ.

Քրիստոսի արձանի շուրջ ծավալվող քննարկումները ստիպեցին, որ նորից գնամ ինձ ծանոթ քանդակագործ-արձանագործի մոտ՝ խորհրդակցելու։ Նրան գտա մի թղթի վրա կռացած՝ ինչ-որ էսքիզ խզմզելիս։ Մատիտը տեղավորեց ականջի հետևն ու ոգևորված շփեց ձեռքերը.

- Ամեն ինչ փայլուն է ստացվում, ինչու՞ ես եկել։

- ՈՒզում եմ հասկանալ, թե էդ ի՞նչ արձանի մասին են բոլորը խոսում։

- Քրիստոսի արձան պիտի սարքենք, ես էլ եմ մասնակցելու մրցույթին։ Տես, արդեն էսքիզը ավարտում եմ։

- Հիմա դա էդքան անհրաժե՞շտ էր։

- Դուք չեք հասկանում, արձանը պիտի խորհրդանշի մեր տեղական Քրիստոսին։ Բայց դա չի բարձրաձայնվում, որ համը չհանեք։

- Տեղականը ո՞րն է։

- Հլը հիշի, ո՞վ էր շարունակ իրեն համեմատում Քրիստոսի հետ, ո՞վ էր մարգարեություններ անում ու սաղմոսներ ասում։

- Մի տեսակ չեմ հիշում։

- Պարտավոր ես հիշել։ Ո՞վ վանեց խավարը մեր աշխարհից ու մեզ պարգևեց լույսը զվարթ։ Ո՞վ մոմ վառեց ու վառեց հավատի կրակ։

- Սպասի հլը, էն որ պրոսպեկտի վրա հավատի կրակ վառեց ու վրան խորովա՞ծ արեց։

- Հա։

- Այ, որ ասեցիր, սկսեցի գլխի ընկնել, բայց ուրիշները ո՞նց են իմանալու, թե էդ ինչ Քրիստոս ա։

- ՈՒրիշների համար հուշող բաներ եմ նկարել էսքիզի մեջ։

- Ի՞նչ բաներ։

- Օրինակ՝ ուսապարկ։ Արձանը կլինի ուսապարկով։

- Բայց դա գռեհիկ անախրոնիզմ է։

- Ոչ մի անախրոնիզմ էլ չկա, դա քո իմացած ուսապարկը չի։

- Բա ի՞նչ ա։

- Խուրջին։

- Խուրջի՞ն։

- Հա, միջնադարում մարդիկ խուրջինով էին ճամփա գնում, դա էր նրանց ուսապարկը։

- Դու համոզվա՞ծ ես, որ խուրջինից գլխի կընկնեն, թե ում ես նկատի ունեցել։

- Ես ապահովության համար մի հատ էլ շիշ բռնող եմ նկարել։

- ՈՒ ասում ես, որ դա անախրոնիզմ չի՞։

- Մի վախեցիր, նրա ձեռքին ոչ թե շիշ է լինելու, այլ տիկ։

- Ո՞նց թե՝ տիկ։

- Որովհետև միջնադարում ճամփորդները տիկերով էին ջուր տանում։

- Միևնույն է, չհամոզեցիր։ Ախր մեր կյանքը շան կյանք ա, իսկ դրանք արձանների վրա միլիոններ են ծախսում։

- Հենց նոր ինձ հրաշալի միտք տվեցիր։

- Ի՞նչ միտք։

- Որ ասեցիր շան կյանք, հիշեցի, որ նրանց հետ շուն էլ կար։ Տես, շիշ բռնողի կողքը մի քիչ տեղ ա մնացել, հիմա մի հատ շուն կնկարեմ։

- Միջնադարյա՞ն շուն։

- Անպայման։

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ