Բոհեմական, գողտրիկ, հյուրընկալ «Արվեստանոցը»

Գրիգոր Լուսավորչի 12 հասցեում իր դռներն է բացել «Արվեստանոց» արտ-սրճարանը: Բոհեմական, գողտրիկ, անաղմուկ, չպարտադրող, բայց հյուրընկալ անկյուն է «Արվեստանոցը»: ՈՒշագրավ է «մենյուն»՝ ցուցահանդեսներ, երաժշտական երեկոներ, կինոդիտումներ և քննարկումներ, թատերական ներկայացումներ, հանդիպումներ իրենց մեջ ՍԵՐ կրող վարպետների հետ։ Որպես առաջարկ ունեն նաև՝ երաժիշտ-խոհարարի պատրաստած ուտեստներ, Հայաստանում ծնված խմիչքներ, կղզիական համով բաներ և էլի չգիտեմ ինչեր։ Արվեստի մարդկանց յուրատեսակ հավաքատեղի է քաղաքի նորաբաց այս անկյունը: Արվեստի երեկոները բազմամարդ են: «Արվեստանոցի» հիմնադիր, նկարիչ, քանդակագործ ՆԱԻՐԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆՆ ասում է, որ արտ-սրճարանի դուռը բաց է բոլորի համար, անցորդները կարող են մտնել, սրճել, ծանոթանալ կամ չծանոթանալ արվեստագետին ու նրա աշխատանքին:

Ծանոթանում եմ արտ-սրճարանի առաջին ցուցադրությանը: Ռաֆայել Մանուկյան, Հովհաննես Գասպարյան, Անժելա Մարտիրոսյան, Գևորգ Սահակյան, Վանանդ Շիրազ, Նարեկ Պետրոսյան, Աննա Մկրտչյան, Նունե Վարդանյան, Արա Շահումյան… 35 արվեստագետի աշխատանքներ են ներկայացված՝ քանդակ, գեղանկարչություն, մանրանկարչություն, կոլաժ: Զրուցակիցս ասում է, որ հիմնականում ներկայացնելու են մեկ նկարչի մեկ աշխատանք:

Նաիրի Գրիգորյանը շուրջ 30 տարի ապրել և ստեղծագործել է Փարիզում: Մասնակցել է միջազգային ցուցահանդեսների։ Մեկ տարի է ինչ վերադարձել է հայրենիք: Խորհրդանշական է, 2009-ին մոսկովյան «Վան Գոգ» պատկերասրահում իր անհատական ցուցահանդեսը վերնագրել է «Անառակ որդու վերադարձը»: 2010-ին Երևանում ներկայացել է «Վերադարձ» ցուցահանդեսով: Աշխատում է լևկաս տեխնիկայով: Թեմաները հիմնականում կրոնական են (նյութն է այդպես թելադրում), բայց ավելի ժամանակակից մոտեցումով: Նաիրի Գրգորյանը շարունակում է ստեղծագործել երևանյան իր արվեստանոցում: Արտ-սրճարանում նույնպես կարելի է հանդիպել նրա աշխատանքներին:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ