Արտաքին քաղաքական վեկտորի փոփոխության այս բեմականացումը չի համապատասխանում մեր երկրի իրական շահերին

Երեկ ԱՄՆ-ում ավարտվեցին նախագահական ընտրությունների նախընտրական փուլի ամենակարևոր իրադարձություններից «սուպերերեքշաբթի» կոչվող պրայմերիզները, որտեղ Թրամփը գերիշխող հաղթանակ տարավ՝ հաղթելով 15 նահանգներից 14-ում և դառնալով հանրապետականների թեկնածուն: Թրամփի դեմ հարուցված թվով չորս քրեական գործերը չհանդիսացան խոչընդոտ, որ, այսպես կոչված, «նախկին թալանչին» ստանա հանրապետական ընտրիչների մեծամասնության ձայները պրայմերիզներում:

Արևմտյան աշխարհը մինչ ԱՄՆ ընտրությունների ավարտը մտնում է խոր տուրբուլենտության ժամանակահատված: Առանց այդ էլ քաղաքական Արևմուտքի միակ կոնսոլիդացիոն օրակարգ դարձած Ուկրաինայի քեյսը շուրջ մեկ ամիս է, ինչ երերում է, իսկ իսրայելապաղեստինյան հակամարտությունը ևս մեկ մարտակոչ է դարձել քաղաքական Արևմուտքի միասնության համար:

ԱՄՆ-Եվրոպա-Մեծ Բրիտանիա շահերի համընկնումներն ու հակասությունները դարձել են շատ խճճված, և ԱՄՆ-ի նախագահի ադմինիստացիայի սպասվող փոփոխությունը աշխարհաքաղաքական հեգեմոնի արտաքին քաղաքականության դիրքավորման մասով ավելի անկախատեսելի է դարձնում իրավիճակը:

Արևմուտքը կորցնում է իր լիդերային տեսքը: Չկան խարիզմատիկ լիդերներ, որոշումների ընդունման պատասխանատուներ և երաշխավորներ: ԱՄՆ -ն on hold վիճակում է, ԵՄ-ը՝ վաղուց ժամանակավոր բյուրոկրատների կառավարման ներքո, որոնք երբեք չեն մտել և չեն մտնի երաշխավորի դերի մեջ, իսկ Մեծ Բրիտանիան՝ դասական «գորշ կարդինալի» դերում:

ՆԱՏՕ-ի նախկին գլխավոր քարտուղար Անդերս Ֆոգ Ռասմուսենը շվեյցարական Neue Zürcher Zeitung թերթին տված հարցազրույցում Գերմանիայի կանցլեր Օլաֆ Շոլցին անվանել է «չափազանց դանդաղ ու անվճռական», իսկ Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին՝ «շաղակրատ»՝ Ուկրաինա ՆԱՏՕ-ի զորքերի հնարավոր ներմուծման խոսքերի համար։

Ռասմուսենը նշել է. «Մեզ անհրաժեշտ են պետությունների ղեկավարներ, ովքեր գործում են վճռականորեն: Պատերազմի ժամանակ դուք չեք կարող առաջնորդել՝ հետևելով հասարակական կարծիքին: Դաշնային կանցլեր Շոլցը չափազանց դանդաղ է, չափազանց կասկածամիտ: Նա իրեն առաջնորդի պես չի պահում»:

Այս սպասումների և տուրբուլենտության ֆոնին միայն ՀՀ «վիրտուոզ» իշխանությունը կարող էր իրեն առաջարկել որպես հակառուսական քաղաքական գործիք, որին Արևմուտքը կօգտագործեր ռուսներին դիսկոմֆորտ պատճառելու համար: Իրականում ավելի տխմար քաղաքական արտաքին վարքաբանություն պատկերացնել հնարավոր չէր, այն էլ՝ անգլուխ քաղաքական Արևմուտքի պայմաններում: Ամեն ինչ կարող էր շատ զարմանալի և արտաքին քաղաքական առումով անադեկվատ թվալ, եթե չլիներ մեկ «բայց» և այդ բայցի անունը արտաքին քաղաքականության «գորշ կարդինալ» համարվող Մեծ Բրիտանիան է իր արտաքին հետախուզության ծառայության՝ ՄԻ-6-ի ղեկավար Ռիչարդ Մուրով:

Թե ի՞նչ, ու՞մ և ինչպիսի շահերի ներկայացուցիչ է Մուրը և ինչ դերակատարություն ունի մեր տարածաշրջանի և հատկապես այս իշխանության վրա՝ դժվար չէ հասկանալ:

Մինչ այդ, այս ողջ արտաքին քաղաքական վեկտորի փոփոխության բեմականացումը, որի անվանումն է «դիվերսիֆիկացիա», ոչ մի կերպ և ոչ մի առումով չի կարող համապատասխանել մեր երկրի իրական շահերին, այն էլ՝ այն պարագայում, որ այդ վեկտորի փոփոխության իրական երաշխավոր և նույնիսկ շահառու չկա: Կա միայն այդ ամենը սեփական քաղաքական շահերին համապատասխանեցնող ներքին շահառու՝ ի դեմս Փաշինյանի և նրան այս փուլում որպես հակառուսականություն խաղարկող արտաքին շահառուների:

Վլադիմիր Մարտիրոսյան

Մեկնաբանություններ