Քաղաքական դիսկուրսը տեղափոխվել է դավադրական դաշտ

Ինձ մեկ հարց է հետաքրքրում. այն անձինք, ովքեր 44-օրյան հայտարարում են պայմանավորված պատերազմ, չեն ցանկանում մոտեցող պատերազմի շեմին ոչ թե հետին թվով, այլ նախօրոք բոլորիս «տեղեկացնել» պայմանավորվածի մասին, եթե, իհարկե, ըստ իրենց՝ Նիկոլը էլ հինը չի ու այս անգամ չի պայմանավորվել։ Չե՞ն ցանկանում բանակին «տեղեկացնել» դավադրության մասին և մեր «միամիտ» զինվորներին «փրկել» կոտորածից։

Թե՞ հետին թվովի փոխարեն նույն բանը ներկայով խոսելու դեպքում միանգամից բանակը կազմալուծող դավաճանի խարանը կգրվի ճակատներին։ Հռետորական հարց է առաջանում. իսկ ի՞նչ տարբերություն՝ «պայմանավորվածը» անցյալո՞վ է ասվում, թե ներկայով։

Ցավոք, քաղաքական մտքի այս մակարդակին են գործող քաղաքական ուժերի մեծ մասը։ Նրանք, փաստերի փոխարեն հիմնվելով սեփական «տրամաբանության» վրա, փչացնում են ամբողջ քաղաքական դիսկուրսը՝ առարկայականից տեղափոխելով վերացական-դավադրական դաշտ։ Հետո շատերը զարմանում են, թե պատերազմը տանուլ տված և կապիտուլյացիա ստորագրած անձը ինչպե՞ս է կարողանում մնալ իշխանության։ Իսկ պատասխանը շատ պարզ է՝ ընդդիմացող ուժերը նրանից գաղափարապես շատ էլ չեն տարբերվում։

Վահրամ Մարտիրոսյան

Մեկնաբանություններ