2013 թ. նախագահական ընտրությունների նախընտրական շրջանում որոշ ուժեր փորձեր են կատարում ստվերելու ընտրական գործընթացը` ձևի և բովանդակության համատեքստում: Պետք է նշել, որ 2013 թ. ընտրությունը Հայաստանի անկախության պատմության բացառիկ երևույթներից է, քանզի ընտրարշավն ընթանում է առանց բարդությունների, զանգվածային հուզումների և սուր մրցակցության:

ԱՄՆ-ում, որը համաշխարհային վարժապետի մեծագույն դեր է ստանձնել, բայց, ըստ իս, փոլիսմենից, հին ու հեզաճկուն ռուսերենով ասած`շարքային մենթից չի տարբերվում, հասարակական ընդվզման ու բազմամարդ ցույցերի հերթական ալիք է բարձրացրել զենք կրելու հետ կապված օրենքի խստացման պետական նախաձեռնությունը:

«Ինքնաբզումս» անկատար մնաց (ով անտեղյակ է, թող շտապ թերթի «Իրատես de facto»-ի 2013-ի թիվ 1 թողարկումը)։ Անկատարը կատարյալ դարձնելու մղումով բոլորվենք քուրսու շուրջը և քննարկենք օրվա, տարվա (գուցե և դարի) խնդիրը։ Քուրսու շուրջը խոսակցությունը միշտ էլ անկեղծ է։ Ինչու անկեղծ չլինի, եթե ոտքերիցդ պարանոց է անցնում նոր-նոր հանգած թոնրի հոգեշահ ջերմությունը, սեղանին էլ թոնրից հանված կարմրակող բոքոնն է, հորած պանիրն ու չիչխանի թեյը։ Վայելեցի՞նք, սքանչելի է։

Առատ է սերմը, բայց, ցավոք, հունձն առատ չի լինելու, որովհետև որոշ սերմերի ծլունակությունը գիտահետազոտական որևէ լաբորատորիայում չի ստուգվել: Վերցնենք, օրինակ, մեկին` էպոսագետ թեկնածուին: Նախ ասեմ, որ «էպոսագետ» բառը շատ տարողունակ և բազմիմաստ է:

Ռոբերտ Քոչարյանի` մեծ քաղաքականություն վերադառնալու հանգամանքները, բարեբախտաբար, տարբեր են երիտասարդ թոշակառու չդառնալու պայմաններից:

Արդեն բավական ժամանակ է, որ մեր երկրում սկսվել են նախագահական նախընտրական գործընթացները: Լարվածությունը մեծացավ մինչև այն պահը, երբ երկրի առաջին նախագահը, որն արդարացիորեն համարվում էր ամենացայտուն հավակնորդն ու ամենաուժեղ հակառակորդը գործող ու կրկին գործելու պատրաստվող նախագահին` զենքերը վայր դրեց:

Այսպես, ԲՀԿ առաջնորդը ինչքան էլ ոգևորված լիներ իր վարկանիշի բարձրացմամբ, միևնույնն է` հասկանում էր, որ ընտրական գործընթացում ներգրավվել չի կարող, քանզի գաղափարների, զարգացման հայեցակարգերի և, ընդհանրապես, փոփոխությունների մասին բանավեճում զիջելու էր ոչ միայն նախագահ Սարգսյանին, այլև առաջադրված թեկնածուների զգալի մասին: Կասկածից վեր է, որ ԲՀԿ-ում հասկանում են, որ նախագահի ընտրությունը, նախ և առաջ, անձի ընտրություն է, իսկ Գագիկ Ծառուկյանը ոչ մի հնարավորություն չուներ անձնական պայքարի մեջ մտնելու քաղաքական գործիչների հետ, քանզի Ծառուկյանը գործարար է, այլ ոչ քաղաքական գործիչ:

Մեծարգո նախագահ, երկիրը քաղաքական հեղեղի է պատրաստվում, իսկ Ձեզնից դեռ ոչ մի լուր չունենք: Գոնե իմանայինք՝ մոնումենտի կողքին կառուցվելիք տապանը կտեղավորի՞ բոլոր անմեղներիս և թե՝ ո՞ր քաղաքական ուժից մի-մի զույգ վերցնենք, որ շարունակենք մեր ապահով նավարկությունը՝ ժողովրդավարական ծովում: Իմ հարևան պայծառատես Գուգուշ Բախտիբեկյանը սոցիոլոգիական հաշվարկներ է կատարել և գտել, որ ջուրն իր առվով է գնալու: Ջրի գնալը գիտենք, բա տակի մնացող ավազը՞:

2012-ի դեկտեմբերի 31-ի ուշ երեկոյան տուն հասցրի Ամանորի ներդրումս անխոճկոր և ձկնկիթազուրկ մեր սեղանին՝ մեկ տուփ մարգարին և չորս փշատ: Ես` ՀՀ զվարթուն քաղաքացի ՍԵԹ ՎՌԱՄՇԱՊՈՒՀԻ ԳՄՓՈՅԱՆՍ, չդիմակայելով ընտանիքիս ոչնչացնող քմծիծաղին, լոգարան մտա: ՈՒշի ուշով ինքնազննվեցի:

1967-ին, երբ տարածքային առումով մի բուռ Իսրայելը հաղթեց բազմերկիր արաբական աշխարհին և իր տարածքն ընդլայնեց 3,5 անգամ, բրիտանացի ականավոր պատմաբան և փիլիսոփա, Բրիտանիայի միջազգային հարաբերությունների թագավորական ինստիտուտի տնօրեն (ի դեպ, մեր ժողովրդի լավ բարեկամը) Առնոլդ Թոյնբին տարօրինակ մի հայտարարություն արեց. «Չնայած հաղթանակին, Իսրայելը երկար չի գոյատևի: Հանրակցությունը անբնական է, խորթ… Պստլիկ պետություն օտար երկրամասերի վրա, որոնք մերժում են նրան: Ինչպես որ նրա շուրջը բնակվող բազմաքանակ ժողովուրդները»: Թոյնբին Իսրայելին տալիս էր ընդամենը 60-70 տարվա կյանք: