Երբ ստատուս եմ գրում Գառնու գաթայի մասին՝ էնպես եմ գրում, որ գաթայի ամենախորիսոտ մասը մոտեցնում են ընթերցողիս ռունգերին… Խոր հոտ է քաշում նա, բուրմունքը հասնում է մինչև փոքր ուղեղ, ապա ուղեղի մեծ կիսագնդեր… Փառավորվում է իմ հայրենապաշտ ընթերցողը: Եվ տեսել եք – ընթերցողս ձեռքը տանում է գրպանը, մի ոսկեգույն լայք է հանում՝ ոսկե ճուտիկի նման, և թողնում է էջիս – իրար հետևից լայք-ճուտիկները թափվում են ստատուսիս վրա, ես էլ իմ հերթին եմ փառավորվում:

Ճիշտն ասած, Արարատի քաղաքապետի ընտրություններն ինձ մի տեսակ չեն հուզում: Բայց թեկնածուներից մեկի այս ճառը (անունը չեմ ուզում նշել), ինձ հուզեց. ««ԲՀԿ» թեկնածուն իր ելույթում ասաց. «Ես, հպարտ կանգնած ձեր դեմ, դիմում եմ մեր մեծ բարերար, մեր կուսակցության նախագահ պարոն Ծառուկյանին ու հպարտորեն ձեր առջև ասում, պարոն Ծառուկյան, մեր Արարատ քաղաքը շատ, շատ մեծ խնդիրներ ունի:

Բազմաթիվ երազանքներ ունեմ, բայց վաղուց երազում եմ, որ առաջին հերթին իրականանա դրանցից հատկապես մեկը։ Այն է՝ «հրաժարական» կոչվող արարողությունը վերջապես արմատավորվի նաև Հայաստանում:

Ալիևը համաձայնել է: Հանկարծ չմտածեք, թե համաձայնել է մեզ համար կարևոր մի զիջում անելու մտքի հետ, ո՛չ, ընդամենը համաձայնել է հերթական անգամ հանդիպել Սերժ Սարգսյանի հետ: Դրանով հանդերձ, համանախագահ դեսպանների այս առնչությամբ արտահայտած ծանրակշիռ ոգևորությունն ու կատարվածի կարևորության մեջ նաև սեփական ջանքերի բարձրարժեքության հավաստումը բոլորին ի ցույց դնելու մղումն արդեն իսկ պետք է բոլորիս ցնծություն պատճառի:

Շանթ Հարությունյանի արկածախնդրությունը, որի համար մի քանի երիտասարդներ վճարեցին իրենց առողջությամբ, փառք Աստծո` ոչ իրենց կյանքով, այսօր համացանցում և համացանցից դուրս ոմանք փորձում են ներկայացնել որպես հերոսություն, երկիրը կոլապսից հանելու միակ միջոց:

Նողկալի, պրիմիտիվ ու շվարած են բոլոր կողմերն էլ՝ «հեղափոխականներն» էլ, մյուսներն էլ: Ո՞վ է հասկանում, թե ինչ է կատարվում: Ի՞նչ է նշանակում «պայքար հանուն արդարության»: Ո՛րն է այն «արժեհամակարգը», որ հեղափոխությամբ այլ ոչ թե ազգային ազատագրության համար ոտքի ելնելով ենք վերականգնելու:

Պուտինյան Ռուսաստանի ֆաշիստականացումն ու նացիստականացումը ամենօրյա նորանոր դրսևորում է արձանագրում: Պատմությունը լրիվ վերագնահատվում ու վերաձևվում է այդ հիմքի վրա:

Լուսվարդ մայրիկը 107 տարեկան է: Շշմելու տատիկ է, բարի, լուսավոր: Քյավառում ծնված-մեծացած աղջիկ է եղել, 16 տարեկանում հարս են բերել Լոռի: Ինը զավակ է ունեցել, մնացել են երկուսը` Խանումն ու Մարուսը: Խանումը 87 տարեկան է, Մարուսը` 90: Երեքով թոշակ են ստանում, ապրում են անշուք ու հին մի տան մեջ:

Օրերս, մասնավորապես, հոկտեմբերի 29-ին ողբերգական ելքով ավտովթար տեղի ունեցավ Վարդենիս-Մեծ Մասրիկ ավտոճանապարհին, որի հետևանքով կյանքից անժամանակ հեռացավ 36-ամյա Վահե Մարտիրոսյանը: Հարգանք ու հեղինակություն ունեցող երիտասարդի անդառնալի կորստից զատ, միջադեպի պատճառով վնասվածքներ ստացան Վարդենիս քաղաքի բնակիչներ, մահացածի եղբայրը՝ 37-ամյա Վահան Մարտիրոսյանը, 37-ամյա Արտակ Նանանյանը, 28-ամյա անհատ ձեռներեց Արտյոմ Կարապետյանը և 36-ամյա Արման Ալոյանը: Չարաբաստիկ ողբերգությունից մեկ ժամ անց միայն, միջադեպի այդ հատվածում, հայտնվեց այդտեղ ընթացող վերանորոգման աշխատանքների մասին հուշող ցուցանակը:

Կռվին խառնվում է կին: Իհարկե, ես հարգում եմ հայ կանանց, սակայն նողկալի է, երբ օլիգարխիայի կռվի մեջ կին է մեջտեղ մտնում: Հռիփսիմե Խուրշուդյանը լավ կաներ չընկներ մատի ու մատանու արանքը: