2020-ի նոյեմբերից հետո, երբ հայտնի պատճառներով Սոթքի հանքի վրա սև ամպեր կուտակվեցին, շատերն ասում էին` թող Ծառուկյանն ու չգիտեմինչյանը մտածեն, էդ իրենցն էր:
Նույն տրամաբանությամբ, վաղը եթե 1-ին մասիվի պահով թշնամու թաթը հասնի, էդ նույն մարդիկ կասեն` էդ Մեգամոլը հո մերը չի, հենա թող Ալեքսանյանը մտածի, ինքն էր ըտեղից փող շինում… մե՞զ ի՜նչ:
ՈՒ էս տեսակի «տրամաբանությամբ» Ջրականն Արայիկի ցորենի արտերն էին, Հադրութը` չգիտեմ ում խաղողի բաղերը, Շուշին` Հայրապետյանի դղյակն ու եսիմ ում հյուրանոցը, Ստեփանակերտը` Բակոյի օբյեկտները ...
Դրա համար էլ այդպես հեշտ ու հանգիստ տվեցին կամ ընդունեցին տալը:
Իրենցը չէր, իրենց պետք չէր, իրենց ի՜նչ ... թող տերերը մտածեն:
Իրենք միայն կադաստրի սեփականության վկայականով իրենց «վառոտից» ներս տան տերն են:
Իրանց Հայրենիքն էդ ա ... էդքանն ա ... ու վերջ:
Իրենք երբե՛ք չեն հասկանա էն մարդկանց` ում համար Հայրենիքը սկսում էր «Արայիկի ցորենի արտերից», ու ով գիշերները չի քնում «Հայրապետյանի դղյակի» կարոտից ...
Արտ ԴԵՄԻՐՃՅԱՆ