Ալբերտ Էյնշտեյնի նամակը դստերը

«Սիրո համար ենք ապրում և մեռնում։ Սերն Աստված է և Աստված սեր է»:

«Երբ ես առաջարկեցի «Հարաբերականության տեսությունը», շատ քչերը հասկացան ինձ, և այն, ինչ ես քեզ հիմա կբացատրեմ մարդկությանը փոխանցելու համար, նույնպես կառնչվի անհասկացողության և նախապաշարմունքների հետ։

Ես քեզ խնդրում եմ, նամակը պահել այնքան ժամանակ, որքան անհրաժեշտ կլինի՝ տարիներ, տասնամյակներ, մինչև հասարակությունը չլինի այնքան զարգացած, որպեսզի հասկանա այն, ինչ ես քեզ կբացատրեմ ստորև։

Գոյություն ունի մի հզոր ՈՒժ, որին մինչ օրս գիտությունը չի գտել պաշտոնական բացատրություն։ Այդ ուժն իր մեջ ներառում և կառավարում է տիեզերքում գործող մնացած բոլոր երևույթները։ Այդ տիեզերական ՈՒժը սերն է։

Երբ գիտնականները փնտրում էին տիեզերքի ընդհանուր տեսությունը, նրանք մոռացան ամենահզոր անտեսանելի ՈՒժի մասին։

Սերը լույս է, որը լուսավորում է նրանց, ովքեր տալիս և ստանում են այն։ Սերը ձգողականություն է, որովհետև այն ոմանց ստիպում է հակում զգալ դեպի մյուսները։ Սերը ուժ է, որովհետև այն կրկնապատկում է մեր մեջ եղող լավագույնը և թույլ տալիս մարդկությանը կույր եսասիրության մեջ չծանրանալ։ Սիրո համար ենք ապրում և մեռնում։ Սերն Աստված է և Աստված Սեր է։

Այս ՈՒժը բացատրում է ամեն բան և կյանքին իմաստ տալիս։ Դա այն մեծությունն է, որը մենք անտեսել ենք երկար ժամանակ, գուցե այն բանի համար, որ վախեցել ենք սիրուց։ Սերը հասկանալու համար ես պարզ փոփոխություն արեցի իմ ամենահայտնի հավասարման մեջ։ Եթե E=mc^2-ի փոխարեն մենք համարենք, որ աշխարհի վերականգնման համար անհրաժեշտ էներգիան կարող ենք ստանալ սիրո միջոցով, որը բազմապատկվում է լույսի արագության քառակուսով, ապա կգանք այն եզրակացության, որ սերն ամենահզոր ՈՒժն է, քանի որ չունի սահմաններ։ Միայն սիրո միջոցով մենք կարող ենք կյանքին իմաստ տալ, պահպանել աշխարհը և յուրաքանչյուր մտածող ու զգացող արարածի, օգնել մեր քաղաքականությանը գոյատևել։

Գուցե մենք դեռ պատրաստ չենք «սիրո ռումբ» ստեղծելու՝ բավականին հզոր մի սարք, որն ամբողջությամբ աշխարհից կվերացնի ատելությունը, եսասիրությունն ու ագահությունը, այն ամենը, ինչը ոչնչացնում է մոլորակը։

Այնուամենայնիվ, յուրաքանչյուր անհատ իր մեջ ունի սիրո փոքր, բայց հզոր կրիչ, որի էներգիան սպասում է իր ազատմանը։ Երբ մենք սովորում ենք տալ և ստանալ այդ էներգիան, սիրելի Լիեսերի, մենք հաստատում ենք այն, որ սերը հաղթում է ամեն ինչ և ընդունակ է ամեն բան հաղթահարելու։

Շատ եմ ցավում, որ չեմ կարողացել արտահայտել այն, ինչ կա սրտումս, որը մեղմ բաբախում է քեզ համար ամբողջ կյանքումս։ Գուցե շատ ուշ է ներողություն խնդրելու համար, բայց ժամանակը հարաբերական է։

Ես պետք է ասեմ քեզ, որ սիրում եմ քեզ և քո շնորհիվ ես ստացա վերջնական պատասխան։

Քո հայր Ալբերտ Էյնշտեյն»:

Մեկնաբանություններ