Ես յոթ տարեկան էի, եղբայրս` երեք: Գաղթի ճանապարհին կորցրել էինք մեր մեծ ընտանիքը: Մեր հարազատներից շատերին դաժանորեն սպանել էին մեր իսկ աչքի առաջ: Դեր- Զորի կիզիչ արևների տակ թափառում էինք. անվերջանալի ու մղձավանջային «ճամփորդություն»… Շուտով փոքրիկ եղբորս ուժերն ու համբերությունը սպառվեցին: Նա ի վիճակի չէր քայլ անգամ անելու, իսկ ես այլևս ուժ չունեի՝ նրան գրկած տանելու: Շատ խնդրեցի, որ մեզ հետ դեպի անէություն քայլող մարդիկ գրկեին եղբորս, սակայն նրանք բոլորովին անհաղորդ մնացին իմ աղերսներին... նրանք, ասես, այլևս կենդանի չէին: Նրանք այլևս դադարել էին երկինք նայել. վախենում էին, թե այն փուլ կգա իրենց գլխին:

Կարծես արդեն ակնհայտ են դառնում Արցախի հանձնման, ադրբեջանանպաստ լուծման այն ճանապարհային քարտեզի իրողությունները, որոնք քննարկվել են Պրահայում Փաշինյան-Ալիև-Միշել-Մակրոն հանդիպման ընթացքում՝ Մակրոնի քավորությամբ, Շարլ Միշելի օրհնությամբ:

Ո՞րն է գերտերություն լինելու գլխավոր չափորոշիչը: Պատերազմ սկսելու կամ հրահրելու և այդ պատերազմը դադարեցնելու ունակությունը: Տնտեսական զարգացածությունը դեր չի խաղում:

27 տարի շարունակ Հայաստանը միջազգային փոխհարաբերություններում իր կայուն վարկն ու կշիռն ունեցող սուբյեկտ էր, որի հետ հաշվի էին նստում բոլորը, ընհուպ, այդ հարաբերությունների օրակարգ թելադրող մի քանի գերտերություններ... և այդ ամենը, բացառապես, ազատագրված Արցախ ունենալու շնորհիվ:

Մի օր մի մարդ, որը սեր ուներ հինաոճ իրերի նկատմամբ, հնավաճառի խանութում տեսավ թեյի գավաթ: Երբ հիացած ձեռքն առավ գավաթը, այն անսպասելիորեն սկսեց զրուցել իր հետ և պատմեց. « -Հիմա դու հիանում ես ինձանով, բայց միշտ չէ, որ ես այսքան գեղեցիկ եմ եղել: Մի ժամանակ ես կավի մի կտոր էի: Հազարավոր տարիներ անիմաստ ընկած էի գետնին: Աչքիս առաջ անցան դարեր, ծնվեցին ու կործանվեցին քաղաքակրթություններ, իսկ ես դեռ սպասում էի՝ ինքս էլ չիմանալով, թե ինչի:

Արմենը երեկ աշխատանքի էր, ու թեև օրը շաբաթ էր, բայց երկրորդ աշխատանքից էր վերադառնում` երկրորդ չգրանցված. դե, տուն է պահում, այլ ելք չկա, ցածր աշխատավարձերով ու բարձր տոկոսադրույքներով բանկեր ունեցող երկրի քաղաքացի է:

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը պատահական չէր այս օրերին մեկնել Թուրքիա, պատահական չէին Ալիևն ու Էրդողանը միասին թևանցուկ գնացել «Բայրաքթար» ԱԹՍ-ների գործարան։

Հանրային նյարդերը ծայրաստիճան լարված են, ատելությունն ու գազը կուտակվում են այլևս ամենօրյա ռեժիմով: Եթե վերջին երկու տարիներին հանրային ցասումը ստերով, մեղսագրումներով, ահռելի մանիպուլյացիաներով ու հետքայլերով կարողանում էին կառավարելի պահել և բաց թողնել գազը, ապա հիմա միամտվել են և իրենց թվում է, որ կոտրել են դիմադրողականության ջիղը, իսկ գազն էլ կուտակվում է և ավտոմատ դուրս գալիս, չկա այլևս այն վերահսկելու ու կառավարելու կարիք:

Բանակի արդիականացման մասին շատ տեսակետներ եմ լսել, բայց, իմ խորին համոզմամբ, դրանցից որևէ մեկը կենսունակ չէ, քանի որ չի արտացոլում այն հիմնական խնդիրները, որոնց բախվել ենք։

Իմ մոլորակը մեռած մոլորակ է: Այստեղ միշտ մութ է: Իմ մոլորակի օդում կախված է արյան հոտը: Իմ մոլորակի գետերը ցամաքել են, չնայած որ ամեն օր անձրև է գալիս: