Չիմացած բաների մասին ես չեմ գրում : Իմ գրածը փաստեր են, զուտ փաստեր: Այլ բան, որ դուք այդ փաստերի մասին տեղեկություն չունեք: Իսկ ես գիտեմ:

Համաշխարհային տնտեսական ֆորումի կանախտեսումների համաձայն՝ 2027-ին աշխարհում աշխատատեղերը կկրճատվեն 2%-ով կամ 14 մլն միավորով:

Գիտե՞ք, թե ինչն է մեր ազգային պայքարի հաջողությանը ամենաշատը խանգարում.միասնական նպատակի բացակայությունը:

2023թ. ապրիլի 18-ին ՀՀ ազգային ժողովում վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ պետական դավաճանության գործերով 53 անձ է անցնում: Սա խորապես մտահոգիչ արձանագրում է, որը պետք է իրավասու մարմինների ու հատկապես ԱԱԾ կողմից պատշաճ վերլուծության առարկա դառնա, երևույթի պատճառները վերհանվեն, կանխարգելիչ միջոցառումներ իրականացվեն:

Ինչպե՞ս եղավ, որ անկախացման սկզբում 3,5 մլն բնակչություն, այն ժամանակվա չափանիշներով՝ բավականին զարգացած արդյունաբերություն ունեցող երկիրը դարձավ աշխարհի ամենաաղքատ, դատարկվող, հազարավոր կյանքերի գնով նվաճած հաղթանակն անգամ, օտարների շահերի համար մանրադրամի վերածող ոստիկանական երկիր:

Արցախի կոկորդին Ադրբեջանն անցակետ, ավելի ճիշտ՝ քողածածկված ռազմական հենակետ է կառուցել։ Անունը դրել են մաքսակետ։

Ողջամիտ ու հեռատես մարդիկ շարունակ ահազանգում են, որ մենք պատերազմական իրավիճակում ենք, և էդ իրողությունից խույս տալը պակաս մահացու չէ: Թշնամին գործում է պատերազմական տրամաբանությամբ, թեպետ, առայժմ, համեմատաբար «փափուկ» մեթոդներով, այնինչ մենք միայն բարձրագոչ դժգոհում և բողոքի նամակներ ենք հղում աջ ու ձախ: Բողոքում կամ լռում են նաև նրանք, որոնց բուն պարտականությունը մեր անվտանգությունն ու ազատ կացությունն ապահովելն է, նաև նրանք, ովքեր իրենց կենսագրությամբ գիտեն, թե ինչպես են սանձում լկտիացող ախոյանին: Մինչդեռ նրանցից շատերը շարքային դիտորդի դեր են ստանձնել: Ճնշող տպավորություն կա, որ ավագ ու երիտասարդ սերունդները, լուռ համաձայնությամբ, մոռացության են մատնել, թե ինչպես են ձեռք բերում ազատությունը:

2018 թվից, առ այսօր, բոլոր խնդիրների պատճառը վախն է։ Մի շաբաթ չկա, որ այդ մասին սկսեցի խոսել, բայց դե թեման դեռ բացված չէ։ ՀՀ 2 խոշոր խնդիրները, որոնք չեն թողնում, որ հասնենք իշխանության խնդրին` ընդդիմադիր դիրքավորվածներն են և վախը, որ երկիրը վտանգի մեջ է։

Վերտառությունում ամփոփված միտքը շատերս էինք ահազանգում, զգուշացնում, բայց օրվա իշխանությունների փողապաշտությունը և տգիտությունը հնարավորություն չէր տալիս լսելու, տեսնելու, քայլեր ձեռնարկելու, իրավիճակ շտկելու...

Ամեն բան առավել պարզ է, հստակ և կոնկրետ,իսկ խաղն այլևս՝ բաց: