Հերթական անգամ ապակողմնորոշող և հանրության դեռևս տատանվող հատվածին տրամագծորեն հակառակ ուղղությամբ շեղող մի վարկած է շրջանառվում, որն անձամբ ես խիստ վտանգավոր եմ համարում, եթե չասեմ՝ հանցավոր:

Եկեք իրար կողք դնենք երկու լուր և տեսնենք, թե ինչ է կատարվում Հայաստանում և դրա շուրջ։

Մենք պարտվում և կորցնում ենք խայտառակվելով, այլ ոչ թե, գոնե, պատվով, ինչպես կարող է լինել արժանապատիվ պարտության դեպքում:

Եթե հայ մարդուն պատմությունը ոչինչ էլ սովորեցրած չլիներ (թեպետ՝ բազմիցս է դասեր տվել ու տալիս), միևնույն է՝ կան աքսիոմատիկ ճշմարտություններ, որոնցից շեղվելը միայն կործանարար հետևանքների է հասցնում:

Շառլ Միշելն իր` «ԼՂԻՄ-ում ապրող հայեր» եզրույթով ի ցույց դրեց հավաքական արևմուտքի հավատարմությունը ագրեսիվ, օկուպանտ Ադրբեջանի նկատմամբ, և հակադրությունը` ազգերի ինքնորոշման իրավունքի սկզբունքներին։

Երեկ Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտում ՀՀ քաղաքացիների հետ կայացած հանդիպման ժամանակ ՀՑԹԻ տնօրեն Հարություն Մարությանը հայտարարեց հետևյալը․ «Ես իշխանության հետ կապ ունեմ այնքանով, որ ընտրվել եմ, այլ, ոչ թե նշանակվել եմ Հոգաբարձուների խորհրդի կողմից։ Այսինքն՝ ես իշխանության ներկայացուցիչ չեմ։ Ես գիտնական եմ, հետազոտող եմ և Հոգաբարձուների խորհուրդն էլ ինձ է ընտրել․․․»

Գրապահոցում հատուկ խնամքով ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ականատեսի գրավոր հուշատետր եմ պահում,որը որոշել էի հարմար առիթով նվիրել Ինստիտուտ թանգարանին։

Ցանկացած նոր քաղաքական ընդդիմադիր ձևաչափ,որի նպատակը կապիտուլյանտների խունտայի հեռացումն է, Արցախի Ադրբեջանի կազմում չլինելն է ու Հայաստանում ազգային պետականության վերականգնումը ՝ ընդունելի ու ողջունելի է, եթե այդ շարժումը մերժում է 2018-ի իշխանազավթումը։

Արցախի անկախության խորհրդանիշերն ու սահմանադրական մարմինները «կեղծ ատրիբուտներ» որակելով և ցինիկորեն դրանք աղբաման նետելու իր տխմար կոչերին զուգահեռ, ադրբեջանական բռնապետը չի մոռանում հիշեցնել, որ՝ «հայկական գյուղերը տեսանելի են ադրբեջանական դիրքերից»: Սա ոչ միայն միջազգային իրավունքի, այլև քաղաքակրթության տարրական նորմերի վրա թքած ունենալու վառ դրսևորում է, ինչը, սակայն, տեղի է ունենում էժան գազ ու նավթ մուրացող միջազգային հանրույթ կոչվածի քար լռության ներքո:

Սինխրոն բառի հայկական հոմանիշը համաձայնեցված է, այսինքն փոխադարձ ներդաշնակություն, միաժամանակյա գործողություն