Եթե Քարվաճառի հանձնումը պատերազմ բերեց Ջերմուկի և Սոտքի գլխին, Բերձորի ու Սև լճի հանձնումը՝ Տեղի, Կոռնիձորի ու Գորիսի գլխին, Իշխանասարի հանձնումը՝ Սիսիանի գլխին, ապա Տիգրանաշենի հանձնումը պատերազմ է բերելու արդեն մայրաքաղաք Երևանի գլխին։

ՀՀ դեֆակտո ներկայացուցիչը Անկարայում լուսանկարվել է թուրք արմատական լրագրող Մուրադ Բարդաքչիի հետ, ով մշտապես արդարացնում է Թալեաթ փաշային և երիտթուրքերի վայրագությունները։

Շատ օտար, անծանոթ, չընկալվող, չընդունվող միջավայրում եմ ապրում։ Միջավայր, որտեղ մեծի, ավելի փորձառուի խոսքը, կամ կարծիքը պետք չի, կամ չի գնահատվում։

Սա «Վեոլիա Ջուր» չգիտեմինչի «տնտեսությունն է»: Այն հայտնաբերվել է ասֆալտի տակ: Տարիներ շարունակ, ասֆալտի տակով, սովորական ռետինե շլանգներով մարդիկ անցկացնում են ահա այսպիսի «ջրագծեր»: Ընդ որում, մեծ է հավանականությունը, որ «ջրագծերի» մի մասն «օրինականացված է»՝ առկա է ջրաչափ: Իսկ, թե որտեղից, ինչպես և ինչ խողովակով է ջրաչափ մտնում «օրինական» ջուրը որևէ մեկին չի հետաքրքրում: Այսինքն, նայելով այս նկարներին կարելի է եզրակացնել, որ ցանկացած անձ, որն ունի ռետինե շլանգ և նպատակասլաց է, կարող է ասֆալտի տակով իր բնակարան ջուր անցկացնել: Իսկ այդ գործողության օրինականացումն անձի խղճի վրա է՝ կարող է օրինականացնել, կարող է նաև չօրինականացնել:

Գյուղն «անկլավի» կարգավիճակ չի ունեցել, այն պատմական հայկական գյուղ է և ի սկզբանե կազմել է ոչ միայն Հայաստանի առաջին Հանրապետության, այլ նաև Խորհրդային Հայաստանի մասը:

Հայաստանի Երրորդ Հանրապետությունը մահացել է։ Հայաստանի Երրորդ Հանրապետության հիմնադրումը հաղթանակի, արժանապատվության, վեհության, ինքնասիրության, ինքնահարգանքի, հպարտության մասին մեր ճարտարապետության վերջին 35 տարիների ամենավեհ պատումն էր։

Կերա՞ր, Նիկո՛լ... Լա՞վ ես, գո՞հ ես... Հպա՞րտ ես...

Հայ-ադրբեջանական հակամարտության այն պահին, երբ հայերն ինչ-որ չափով ռազմական գերակշռության էին հասել, ադրբեջանցիները գտան աշխարհի ամենափորձառու ադրբեջանցուն` հմուտ, խորամանկ, լուրջ կապերով, ամեն ինչով բոլոր ադրբեջանցիներից փորձված Հեյդարին ու դարձրին իրենց ղեկավար. տարիներով էլ ենթարկվում են նրան ու նրա սերնդին։

Եվրոպայի ազգերը և պետական գործիչները հոգնել են հայկական անվերջանալի հարցից: Իհարկե, այդ նրանց միայն բերել է պարտություն պարտության հետևից: Հենց միայն դրա հիշատակումը նրանց մրափող խղճին վերադարձնում է չկատարված խոստումների սոսկալի մի պատմություն, խոստումներ, որոնց կատարման համար գործնականում ոչինչ չեն արել: Եվ վերջապես, դա սոսկ մի կոտորված, բայց տաղանդավոր փոքրիկ ազգ էր, որը չուներ նավթաբեր տարածություններ կամ ոսկու հանքեր:

Ինչու՞ ցանկացած ոստիկան չպետք է գայթակղվի հանցագործություն անել, երբ տեսնում է, որ պետության վարչապետի և Ազգային Ժողովի նախագահի պաշտոնները զբաղեցնողներն օրը ցերեկով անհամեմատելի ավելի ծանր հանցագործություններ են անում և չեն պատժվում: