«ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀՈԳԵՎԻՃԱԿ Է` ԱՆԿԱԽ ԸՆՏՐԱԾ ՈՃԻՑ»

«ԲԱՄԲԻՌ» ռոք խումբը համերգային շրջագայության է մեկնել Եվրոպա, արդեն հանդես է եկել Փարիզում, Դուբլինում: Նախատեսված է ևս յոթ համերգ:
Նշենք, որ Փարիզում ավարտվել է «Բամբիռ»-ի թվով երրորդ` «Imitate» ալբոմի ձայնագրությունը: Խմբի մենեջեր Գոհար Դանիելյան-Դյուբոստի տեղեկացմամբ` խոսքը Փարիզի ամենահեղինակավոր ստուդիաներից մեկի` «Les Studios de la Fabrique»-ի մասին է, որտեղ ձայնագրվել են հայտնի ռոք խմբեր ու կատարողներ («Queen», «Pink Floyd», Elton John): Ալբոմի լույսընծայումը նույնպես նախատեսվում է իրականացնել Եվրոպայում:
«Իրատես de facto»-ի հարցերին պատասխանում է «Բամբիռ» խմբի ֆլեյտահար, վոկալիստ ԱՐԻԿ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ, ով մի քանի օրով Երևանում է:

«ԵԹԵ ԵՐԱԺԻՇՏ ԵՍ, ԱՐԴԵՆ ՏԱՐԲԵՐՎՈՒՄ ԵՍ ՈՒՐԻՇՆԵՐԻՑ»
-Դրսում հետաքրքրություն առաջացնո՞ւմ է հայկական ռոքը, թե՞ ներկայանում եք հիմնականում հայ հանդիսատեսին:
-Կոնկրետ ազգության հանդիսատես չունենք: Մեր հայրենակիցները, բնականաբար, ներկա են լինում համերգներին: Ինչ վերաբերում է օտարերկրացիներին, նախ պետք է ներկայացնես արվեստդ, որ հետո պահանջարկ լինի: Սա ևս հայկական մշակույթին ծանոթացնելու միջոց է: «Բամբիռն» իր ակունքներով ազգային է, որի առաջին սերունդը ֆոլկ-ռոք խումբ էր:
-Երկու սերնդի «Բամբիռների» միջև կա՞ էական տարբերություն:
-Անպայման: Երկու տարբեր խմբեր են տարբեր ասելիքով, բայց նաև աշխատում ենք միասին: Վերջերս թողարկվեց «Armenian scotch» համատեղ ձայնասկավառակը, ուր զետեղված են երգեր` գրված հայ մեծանուն բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի և շոտլանդացի հանրահայտ բանաստեղծ Ռոբերտ Բյոռնսի ստեղծագործությունների հիման վրա:
-Հնարավո՞ր է` «Բամբիռի» երրորդ սերունդ էլ լինի:
-Ինչո՞ւ ոչ: «Բամբիռը», ասես, հայկական ռոք դպրոց լինի: Ի դեպ, արյունակցական կապը անպայման չէ:
-Ռոքմեններն արտաքինով, ապրելակերպով տարբերվում են: Ռոքը հոգեվիճա՞կ է:
-Այո, հոգեվիճակ է: Դասական երաժիշտն իր ապրելու ձևն ունի. ինչ երաժշտություն նվագում է, այդ տեսակն է իր մեջ ձևավորվում: Ռոք երաժշտի շրջապատն ուրիշ է, համերգասրահներն ուրիշ են, ըստ այդմ, ինքն էլ է տարբերվում: Միևնույն ժամանակ, ամեն երաժիշտ, ամեն խումբ իր փիլիսոփայությունն ունի: Երաժշտությունը հոգեվիճակ է` անկախ ընտրած ոճից: Եթե երաժիշտ ես, արդեն տարբերվում ես ուրիշներից:

«ԻՆՉՈ՞Ւ ԵՆ ՄԱՐԴԻԿ ՇԱՐՈՒՆԱԿ ԸՆԴՕՐԻՆԱԿՈՒՄ, ԱՅՆ ԷԼ` ՀԻՄՆԱԿԱՆՈՒՄ ՎԱՏԸ»
-Ռոքը նաև բողոք է: Աշխարհը շտկելու, փրկելու փո՞րձ է բողոքը:
-Աշխարհը փրկության կարիք չունի, մեզ է թվում, թե աշխարհը պիտի փրկենք:
-ՈՒրեմն բողոքն ինչի՞ դեմ է:
-Երբ ռոքը ձևավորվեց, խառը ժամանակներ էին, Ամերիկան պատերազմում էր Վիետնամի դեմ, նոր էր ավարտվել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը: Այսինքն, մարդիկ կարիք ունեին ուժեղ, բարձր երաժշտության, կիթառի կեղտոտ ձայնին: Չգիտեմ` բողոք ասելով ինչ եք պատկերացնում, «Բամբիռն» առաջին հերթին ուզում է նվագել ու երաժշտություն մատուցել: Արվեստն ինքնին բողոք է, ամեն արվեստագետ ինչ-որ բանից դժգոհ է ու արտահայտում է դա իր արվեստով: Կարելի է անվանել բողոք, որոշակի էներգիայի փոխանցում: Կոնկրետ մեր նոր «Imitate» ալբոմի գաղափարն այն է, որ մարդիկ «իմիտացիա» են անում` ընդօրինակում են ամեն բան, ու եթե դա անխուսափելի է, գոնե ընդօրինակեն լավը: Այս թեման գիտնականներին էլ է հետաքրքրում` ինչո՞ւ են մարդիկ շարունակ ընդօրինակում, այն էլ` հիմնականում «վատը»:
-Ի՞նչը կփոխեիք Հայաստանում:
-Շատ բաներ. կուզեի մարդիկ աշխատանք ունենային, բարեկեցիկ ապրեին: Շուրջդ հիմնականում դժգոհ դեմքեր ես տեսնում: Եթե չեն կարողանում գումար վաստակել ապրուստի համար, էլ ո՞ւր մնաց մշակույթին հետևեն, հոգիները «փրկեն»: Կուզեի, որ մեր ղեկավարները մի քիչ խղճով մոտենային ժողովրդին, մտածեին ազգի, մշակույթի պահպանման մասին: Այսպես չի կարող շարունակվել: Արժեքները փոխվել են, այսօր գնահատվում է միջակությունը:

«ԵՐԲ ԵՐԱԺԻՇՏԸ ՄՏԱԾՈՒՄ Է ԾՐԱԳՐԱՎՈՐՈՂ ԴԱՌՆԱԼՈՒ ՄԱՍԻՆ, ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԴԱՌՆՈՒՄ Է ՀՈԲԲԻ»
-Մոտենում են ընտրությունները: Քաղաքական կուսակցությունների կազմակերպած նախընտրական համերգներին մասնակցելո՞ւ եք:
-Երևի` ոչ: Երբևէ չենք մասնակցել: Կոնկրետ ուղղության չենք հարում: Ավելի չեզոք ենք: «Բամբիռի» քաղաքականությունը երաժշտությունն է:
-Ի՞նչն եք շատ սիրում մեր երկրում:
-Էներգիան: Այս հողը, ջուրը դրական էներգիա ունեն, սիրում եմ այս երկիրը: Դա է միակ պատճառը, որ չեմ ուզում ապրել ուրիշ երկրում:
-Շատերը հեռանում են:
-Որովհետև հոգնել են չգնահատվելուց, փող չաշխատելուց: Պայմաններ չկան: Երիտասարդ արվեստագետը հեռանում է երկրից, որ ստիպված չլինի թողնել իր գործը:
-«Բամբիռը» գնահատված է, այնուհանդերձ, սերիալների, «վեց-ութերի» մեր ժամանակներում դժվար չէ՞ հանդիսատես հավաքել ռոք համերգի համար:
-Մարդիկ ունեն նման երաժշտության կարիք, բայց ինֆորմացված չեն, չի պրոպագանդվում բարձր արվեստը, վազում են հեշտի, էժանի հետևից: «Բամբիռի» ու նման խմբերի համերգներն ավելի թանկ են, քան ֆոնոգրամայով համերգների կազմակերպումը: Բացի այդ, տեխնիկայի մասնագետների պակասի խնդիր կա:
-Կա՞ն տաղանդավոր ռոք երաժիշտներ, ռոք խմբեր, որ դեռևս ստվերում են:
-Շատ են, ու վտանգ կա, որ այդպես էլ ստվերում կմնան:
-Ո՞րն է ասպարեզ դուրս գալու, հաջողության հասնելու ճանապարհը:
-Պետական հոգածություն է պետք: Երբ երաժիշտը մտածում է ծրագրավորող դառնալու, մի երկրորդ մասնագիտության մասին, երաժշտությունը, ինքնըստինքյան, դառնում է հոբբի:

«ՄԱՍՍԱՅԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ Է ՎԱՅԵԼՈՒՄ ԻՆՉ-ՈՐ ՄԻՋԱԿ ԵՐԱԺԻՇՏՆԵՐԻՑ ԲԱՂԿԱՑԱԾ ՄՐՑՈՒՅԹԸ»
-ՈՒրի՞շ ինչ է պետք։
-Նախ պետք է շենք կառուցել, ուր լինեն ստուդիաներ, փորձասենյակներ: Բացի այդ, չկան երաժշտական խանութներ, երաժշտական գործիքները երեք անգամ թանկ են իրական արժեքից: Այս ամենը խոչընդոտում է ռոքի զարգացմանը: Այդպես չի կարելի: Ինչո՞ւ միայն ռոքը, բոլոր ուղղություններին է դա վերաբերում. այդքան հագուստի խանութների փոխարեն թող գրախանութներ բացեն, բացատրեն ժողովրդին, որ եթե չկարդան, անգրագետ կմնան: Նման թվացյալ փոքր բաների վրա պետք է աշխատել, ոչ թե փառատոներ կազմակերպել, ռոք երաժիշտներին բեմեր տրամադրել, փող տալ կամ չտալ երգչին ու համարել, որ մեծ գործ են արել:
-Եվ մի վերջին հարց. ինչպե՞ս եք վերաբերվում Ադրբեջանում կայանալիք «Եվրատեսիլ-2012»-ին մեր երկրի մասնակցությանը:
-Անկեղծ ասած, չեմ հետաքրքրվել: Մեր երկիրը, չգիտես ինչու, շատ է կարևորում այդ մրցույթը: Եվրոպայում այնպիսի երաժշտական փառատոներ կան, որ «Եվրատեսիլն» ընդհանրապես չի մտնում այդ կատեգորիայի մեջ: Ես կնախընտրեի, որ ավելի հեղինակավոր փառատոների ձգտեին պետական մակարդակով մասնակցել: Դասական երաժիշտները շատ լուրջ փառատոներում հաջողություններ են գրանցում, բայց դրանց մասին չի խոսվում: Հետաքրքիր չէ: Մասսայականություն է վայելում ինչ-որ միջակ երաժիշտների մասնակցությամբ անցկացվող երաժշտական մրցույթը: Բայց կամաց-կամաց որակն իրենը կթելադրի: Ցանկացած ասպարեզ, նկարչություն լինի, քանդակագործություն, թե երաժշտություն, պետք է բարձր որակ ունենա:
Զրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ