Այն, ինչ անում են Հայաստանի իշխանությունները, հեռավոր աղերս չունի ինքնիշխանության հետ

Ինքնիշխանությունը սեփական կամքով, սեփական շահերի սպասարկմանը միտված ինքնավար որոշում ընդունելու հնարավորությունն ու կարողությունն է։

Իսկ այն, ինչ անում են Հայաստանի իշխանությունները, նախ` կապ չունի Հայաստանի ազգային և պետական շահերի հետ, այլ գլխավորապես գլոբալ որևէ բևեռի, իսկ այս դեպքում՝ կոնկրետ Ռուսաստանին հակադրվելուն և հայ-ռուսական կոնֆլիկտ հրահրելուն ուղղված քայլերի հաջորդականություն է, որից Հայաստանն ու հայ ժողովուրդը չունեն որևէ շահ, իսկ շահ ունեն` Արևմուտքը, որի համար սա Ռուսաստանի շահերի և ազդեցության գոտու կրճատման հնարավորություն է, և չզարմանաք` Ռուսաստանը։ Ռուսաստանի համար էլ սա որևէ փուլում տնտեսական և/կամ ռազմական, քաղաքական էքսպանսիայի դիմելու լեգիտիմ հնարավորություն է, հաշվի առնելով այդ երկրի ազգային անվտանգության ռազմավարության` ռազմավարական կանխարգելման սկզբունքը։

Հաջորդ շահառուն Ադրբեջանն է, որի համար հայ-ռուսական հարաբերությունների ճգնաժամը ռուս-ադրբեջանական գործակցության խորացման և տարածաշրջանում Ադրբեջանի դերի և նշանակության բարձրացման հնարավորություն է, ինչից հրաշալի օգտվում է Բաքուն։

Հաջորդ շահառուն Թուրքիան է, որի համար հայ-ռուսական հարաբերությունների ճգնաժամը հնարավորություն է տարածաշրջանում թուրքական ազդեցության տարածման և թուրքական տնտեսական էքսպանսիայի համար, ինչը չարյաց փոքրագույնն է Արևմուտքի համար և ցանկալին՝ ի համեմատ ռուսական ազդեցության, և չարյաց փոքրագույնն է Ռուսաստանի համար` ի համեմատ Արեւմուտքի ուղիղ ազդեցության մեծացման։

Թուրքական ազդեցությունը նաև չարյաց փոքրագույնն է Իրանի համար, եթե համեմատենք Արևմուտքի ուղիղ ազդեցության հաստատման հեռանկարի հետ, որը գրեթե հնարավոր չէ, հաշվի առնելով լոգիստիկ և այլ հնարավորությունները։

Եվ ուրեմն` Հայաստանի իշխանությունները ստում են, խոսելով ինքնիշխանության մասին, այլ ընդհակառակը` սպասարկում են Հայաստանի շահերի հետ աղերս չունեցող օրակարգեր, ու դեռ պետք է պարզել, թե կոնկրետ ո՞ր երկրին կամ բևեռին ծառայություններ մատուցելու համար։

Արա Պողոսյան

Մեկնաբանություններ