Արցախի պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանին անձամբ չեմ ճանաչում։ Մեկ անգամ հանդիպել եմ Մատենադարանում՝ «Ավրորայի» մրցանակաբաշխության նախնական լսումների ժամանակ։ Ռուբեն Վարդանյանի Արցախ տեղափոխվելը ողջունեցի։ Շատերը, և՛ այն ժամանակ, և՛ այժմ, ոչ միայն քննադատում, այլև հայհոյում են նրան։
Զարմանալի է՝ իրենց տներում տաքուկ նստած, իրենց իրավունք են վերապահում հարձակվել մի մարդու վրա, ով իր անձնական կյանքը զոհաբերել է հանուն Արցախի։ Իհարկե, հատկապես հայ, այսպես կոչված, գործարար-վաճառականների համար, ինչպիսիք են Խաչատուր Սուքիասյանը, Գուրգեն Արսենյանը և այլոք, անհասկանալի է, թե ինչպես է հնարավոր, որ կարողություն ունեցող հայ մարդը գնա այդպիսի համարձակության և զոհողության։ Ահա նրա խոսքերը, որոնց տակ ստորագրում եմ․ «Մարդիկ, ովքեր իրենց անձնական շահերը կամ նեղ քաղաքական շահերն ավելի կարևոր են համարում, քան Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծումը, դավաճան են»։ Պա՞րզ է, չէ՞, թե ում են ուղղված այս խոսքերը։
Ավետիք Իշխանյան