-
19.10.2023|
22:56
Ծաղրածուն, ծաղրածուն,
հավի նման կչկչան,
կուտ է ուտում իր թառից,
բայց ձուն հեռվում է ածում...
-
18.10.2023|
23:01
Փողոցի մեջ թախծոտ ու լուռ
Նստած էր նա գլուխը կախ,
Ի՞նչ կար արդյոք հոգում անհուր
ՈՒ սրտի մեջ ջինջ ու խաղաղ։
-
18.10.2023|
16:05
Աղջամուղջը՝ ցուրտ ու տտիպ,
Արշալույսի շուրթին՝ ժպիտ,
Արեգածին երկինք վճիտ,
Արծաթ շողեր՝ հեղգ ու վտիտ։
-
18.10.2023|
08:10
Հույսս մի օր
Ինձնից թաքուն,
Տխուր մոլոր
Լաց էր լինում,
Համբերության
Լի բաժակով...
-
17.10.2023|
22:32
Ինչքա՜ն աչքեր կան խուփ,
որ նայում են Աստծուն`
ինչքա՜ն աչքեր...
-
16.10.2023|
13:01
Ահա մեր պատմության դրվագներից մեկը, որում ներկայացվում է Տիրոջ ասած լավ հովիվը, ով իր հոտի համար դիմում է անձնազոհության և ում հավանաբար դեռևս չեն սրբադասել։
-
15.10.2023|
22:38
Սա այն միակ քաղաքն է, որ կարող է մեզ հանդուրժել, այն տեղն է, որտեղ մեր մեղքը եղածից փոքր է երևում, մեր սերը` եղածից մեծ, մեր էությունը` եղածից լուսավոր...
-
13.10.2023|
22:48
Քնելուց առաջ բարձս թափ տվեցի. մի ամսվա երազ թափվեց միջից։ Ես էլ ասում եմ՝ ու՞ր են գնում երազներս. դու մի ասա, բարձի մեջ են թաքնվում...
-
13.10.2023|
09:19
Երբ ասում եմ, որ արվեստագետ Սերիկ Դավթյանն անսպառ է ու շարունակ զարմացնող՝ իրավ այդպես է: Գիրքս արդեն ավարտել եմ, բայց դեռ գտնում եմ...
-
11.10.2023|
15:45
Ցավը գրկել է ինձ, բառը՝ լքել,
Պապանձվել է բառս ցավի գրկում,
Խորտակվել է բառիս առագաստը՝
Մեր օրերի տխուր ցավածոցում։