Ո'չ, իրադարձություններն ինչպիսի ուղղությամբ էլ զարգանան, միշտ կարող ենք, և պետք է քամենք հնարավորություն և օգտագործենք հանուն մեր նպատակների։
Իսկ ի՞նչ անել հիմա։
«Սուրմալուի» պայթյունին զոհ գնաց 16 մարդ: Կան բազմաթիվ վիրավորներ:
Տուժեցին նաև տնտեսվարողները, որոնք հսկայական գումարներ կորցրեցին կամ կորցրեցին վարկերը մարելու հնարավորությունները:
Այս մարդը՝ մեր երկրի դեյուրե ղեկավարը, արդեն 1,5 տարի դեֆակտո «գերի» է՝ ճարպիկ ու խորամանկ «կիրթի» գերին, և ժամանակն է «ազատել» մեր խեղճուկրակ «դուխովին» այդ «վտանգավոր և նվաստացուցիչ գերությունից». առանց այդ էլ «խեղճը» բավականին երկար մնաց «գերության» մեջ:
Իշխանության նախաձեռնությամբ շրջանառության մեջ դրված նախագիծը, որը ենթադրում է 24 մլն դրամ վճարելու և ընդամենը 4.5 ամիս բանակում ուսումնական փուլ անցնելու գործընթաց, ամբողջությամբ անընդունելի է։
Երկու օր է հետևում եմ քաղաքական դաշտին. բազմատեսակ հարվածահարումներից հետո ինձ առավել վստահելի թվաց, որ ամեն ինչ դեռ կորած չէ, որ այնտեղ դեռ կանաչ ծիլեր կհայտնվեն, երբ սերմահատիկներ նետվեն ավերակների մեջ, ջրվեն սիրով և հոգածությամբ։
Արդյոք ապագա հայ պատմաբանները կներկայացնե՞ն այն ճիշտ իրականությունը, որ տեղի է ունենում այսօր Հայաստանում և Արցախում, թե՞, ինչպես միշտ, մեղավորներ կփնտրեն արտաքին ուժերի մեջ՝ մեղադրելով Ռուսաստանին, հավաքական Արևմուտքին։
Դավաճանության և հողահանձնման ներկա փուլի հիմնական պատասխանատուն «Նիկոլ-Փաշինյան-տիտուլյար ընդդիմություն» համակարգում ստեղծված բալանսն է, երբ երկու կողմերը փոխանցումներով խաղում են իրար հետ և չեն թողնում, որպեսզի փողոցային շարժումը վերածվի իշխանափոխության։
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...