Le Figaro պարբերականը հրապարակել է քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներ ներկայացնող ֆրանսիացի շուրջ երեք տասնյակ գործիչների հավաքական ուղերձը, որով նրանք դատապարտում են Ֆրանսիայի մասնակցությունը Բաքվում կայանալիք COP29-ին և պահանջում անհապաղ ազատ արձակել հայ պատանդներին: «Ամոթալի այս համաժողովի անցկացումը չպետք է ծառայի Ադրբեջանի ավտորիտար և կոռումպացված վարչակարգի պաշտպանությանը, ոչ էլ խրախուսի դրա ծավալապաշտական մտադրությունների իրականացումը»,- շեշտված է ուղերձում:                
 

Տե­ղե­կատ­վա­կան պա­տե­րազ­մում մենք բա­վա­կան թույլ ենք

Տե­ղե­կատ­վա­կան պա­տե­րազ­մում մենք բա­վա­կան թույլ ենք
14.07.2020 | 13:16

Ա­մեն ան­գամ, երբ սահ­մա­նա­յին մի­ջա­դե­պեր են լի­նում, Ադր­բե­ջա­նը եր­կու ձևա­չա­փով է գն­դա­կո­ծում՝ ռազ­մա­կան և տե­ղե­կատ­վա­կան։ Ե­թե ա­ռա­ջի­նի դեպ­քում մեր զի­նու­ժը շատ լավ գի­տի իր գոր­ծը, ա­պա տե­ղե­կատ­վա­կան դաշ­տում մենք բա­զում խն­դիր­նե­րի ենք հան­դի­պում։ Ե­րեկ ևս ողջ օրն ադր­բե­ջան­ցի­նե­րը հա­մա­ցան­ցը ո­ղո­ղել էին կեղծ տե­ղե­կատ­վու­թյամբ, ո­րոնց խայ­ծը ո­րոշ հայ օգ­տա­տե­րեր կուլ էին տվել։ Էլ չենք խո­սում այն մա­սին, որ հայ օգ­տա­տե­րե­րի է­ջե­րը կոտ­րե­լով` մո­լո­րեց­նող տե­ղե­կու­թյուն­ներ էին տա­րա­ծում։ Բնա­կա­նա­բար մենք այս հար­թու­թյու­նում մեծ խն­դիր­ներ ու­նենք, այս օ­ղա­կը շատ թույլ է ու ան­կազ­մա­կերպ, իսկ ժա­մա­նա­կա­կից աշ­խար­հում տե­ղե­կատ­վա­կան պա­տե­րազմն ա­մե­նաազ­դե­ցիկն է ու ա­մե­նաա­րագ ար­դյունք ա­պա­հո­վո­ղը։


Կի­սա­պա­տե­րազ­մա­կան վի­ճա­կում գտն­վող մեր երկ­րում պետք է հա­տուկ ինս­տի­տուտ­ներ լի­նեն, թե­կուզ պե­տա­կան օ­ղակ­նե­րում գոր­ծող, ո­րոնց գոր­ծա­ռույ­թը պի­տի լի­նի թշ­նա­մու տե­ղե­կատ­վա­կան հար­ձա­կում­նե­րին դի­մա­կա­յե­լը և հա­կա­հար­ված­ներ տա­լը։ Սա­կայն ինչ­պես շատ հար­ցե­րում, այս­տեղ էլ օր­վա իշ­խա­նու­թյու­նը «նոր» քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն մշա­կեց։ Նա­խորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ժա­մա­նակ կար փոր­ձա­գետ­նե­րից կազմ­ված կո­րիզ, ո­րը հա­ջո­ղո­ղու­թյամբ պայ­քա­րում էր հա­կա­հայ­կա­կան տե­ղե­կատ­վա­կան ար­շա­վի դեմ, սա­կայն այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հրա­ժար­վե­ցին նրա ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րից։ Հի­մա նրանք ան­հա­տա­պես պայ­քա­րում են, բայց թի­մա­յին, հա­մա­կարգ­ված աշ­խա­տանք չկա։ Իսկ ադր­բե­ջա­նա­կան քա­րոզ­չա­կան հնարք­նե­րը գնա­լով նոր հո­րի­զոն­ներ են նվա­ճում, ո­րով­հետև դրանց դի­մա­կա­յող­նե­րի և մաս­նա­գետ­նե­րի թիվն ա­վե­լի է նվա­զել։


Մնում է ա­պա­վի­նել այս գոր­ծի ի­րա­կան նվի­րյալ­նե­րին, ո­րոնք ան­կախ քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյան վե­րա­բեր­մուն­քից, շա­րու­նա­կում են ի­րենց դիր­քերն ա­մուր պա­հել տե­ղե­կատ­վա­կան դաշ­տում։ Սա­կայն պա­տե­րազ­մող երկ­րում չու­նե­նալ թշ­նա­մու հետ տե­ղե­կատ­վա­կան պայ­քա­րի հա­տուկ «ստո­րա­բա­ժա­նում», նշա­նա­կում է տա­նուլ տալ պա­տե­րազմն այս հար­թու­թյու­նում։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 11772

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ