Շնորհակալություն Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. ԳԱՐԵԳԻՆ Բ սիրելի հայրապետին Արցախյան պատերազմների մասնակից մեր հաշմանդամ տղաների հանդեպ ցուցաբերած շարունակական խնամքի և հոգածության համար:

Ամեն անգամ, երբ Նիկոլը խոսում է «հայրենիքի փնտրտուքների» ձևակերպման մասին, հետևողականորեն առաջ է տանում հայերին քոչվոր ներկայացնելու ադրբեջանա-թուրքական ծրագիրը, այդ ծրագրի խորությունը լավ հասկանալու համար պետք է իմանանք, որ կա հայրենիքի երկու տեսակ՝ 1․ բնակության հայրենիք 2․ էթնիկական հայրենիք։

Մայիսի 31-ն է, աշխատանքային շաբաթվա վերջին օրը, ամսվա վերջին օրը, գարնան վերջին օրը, իսկ մենք դեռ «Հայկական ժամանակ»-ում , «Երկրի հակատակ կողմ»-ում ենք, ազգովի նվաստացման,շարունակվող պարտությունների, հողատվության, կոռուպցիայի,ստախոսության, ագահության, եսամոլության արատավոր շրջանից դուրս չենք գալիս...

Այսօր ՀՀ արտաքին գործերի նախարարության դիմաց տեղի ունեցած և որևէ ձևով չարդարացված ոստիկանական բռնություններն անպատվաբեր են ոչ միայն ներքին գործերի նախարարության համակարգի, այլև հայկական դիվանագիտական անձնակազմի համար։ Հայ դիվանագետները երբևէ սեփական ժողովրդից պաշտպանվելու կարիք չեն ունեցել։ Դիվանագետի կոչումն է սեփական ժողովրդի շահերի պաշտպանությունը միջազգային բոլոր մակարդակներում։ Մերը ծառայություն է, այլ ոչ սովորական բյուրոկրատական աշխատանք։ Այսօր Հայաստանն արտաքին աշխարհի և տարածաշրջանային վտանգների առջև կանգնած է անկախության շրջանի ամենաերերուն և անհաստատ դիրքով։ Մենք ճանաչում ենք այս պահին դեռևս իրենց պարտքն արտգործնախարարությունում իրականացնող մեր գործընկերներին և հասկանում ենք, թե ինչպիսի ծանր իրավիճակում են նրանք գտնվում։

Հարյուր վեց տարի առաջ՝ մայիսին, Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի գլխավորությամբ Սուրբ Էջմիածինը հնչեցրեց հայաստանյան բոլոր եկեղեցիների զանգերը և հայրենիքի փրկության կանչով բոլոր նվիրյալներին հավաքեց Սարդարապատում։ ՈՒ հայոց բանակը գլխովին ջախջախեց թուրքական կանոնավոր բանակին, որը Գալիպոլիի ճակատամարտում կարողացել էր հաղթել եվրոպական միացյալ բանակներին:

ՌԴ արտաքին գործերի նախարարի տեղակալ Գրիգորի Կարասինը հայտարարել է, թե մինչև տարեվերջ Ռուսաստանը պատրաստվում է հյուպատոսություն բացել Ստեփանակերտում։ Այս հանգամանքն Ադրբեջանում առաջ է բերել տարակուսանք ու իրարանցում։ Խնդիրն այն է, որ նրանք համարում են, որ Բաքվում արդեն կա հյուպատոսություն, իսկ եթե կարիք կա նոր հյուպատոսության, ավելի տրամաբանական է այն բացել մեծությամբ երկրորդ քաղաք Գանձակում, բայց ոչ՝ Ստեփանակերտում։

Հեյդարի տղա Իլհամը երեկ հպարտորեն հայտարարում էր, որ Հայաստանն այլևս երբեք Ադրբեջանի դեմ ռազմական «սադրանք» չի կարողանա անել...

Տեսեք, թե որն է խնդիրը։ Առաջին հայացքից էսպես լավ, ճիշտ թվացող կոչ է անում՝ զենք վերցրու, արի կողքս կանգնի... Դրանով խաղում է ունկնդրի էմոցիաների վրա, իսկ դիմացինին փորձում հոգեբանորեն ճնշել՝ իբր մարդը խուսափում է կռվել ու իր հողը զենքով ազատագրել...

Հայաստանի ԳՇ պետին լրագրողը այսօր հարցնում է` ասում էիք որ ազերները Ջերմուկի հատվածում պետք է դուրս գան մեր տարածքից, որ ներխուժել են ... Բա ինչու՞ երկու տարի է դուրս չեն գալիս: