Ժամանակին Հաագայի միջազգային քրեական դատարանը ուներ լուրջ հեղինակություն, սակայն այսօր հենց այս դատարանի ոչ ռացիոնալ որոշումների պատճառով այն կորցնում է իր իմաստը։ Դատարանը դառնալով քաղաքական գործիք, ըստ էության արձանագրեց գործող աշխարհակարգի վախճանը։
Ամերիկական՝ առանց տարբերանշանների, Ղրիմին հարող տարածքներում հետախուզում կատարող գերժամանակակից անօդաչու թռչող սարքը, «տեսնելով» ռուսական մարտական հերթապահության մեջ գտնվող կործանիչները, «շփոթված» ընկել է Սև ծովի խորքերը:
Աշխարհը խառնվել է իրար:
Շահերի ու հեգեմոնիզմի դրսևորման համար մարդկային կյանքերը լոկ գրոշներ արժեն:
Սպառնալիքի և ուժի կիրառման հռետորաբանությունը դարձել է ստանդարտ գործելաոճ ու քաղաքական ուղեգիծ:
Ինչու է Արևմուտքն աչք փակում Նիկոլ Փաշինյանի ապօրինությունների վրա, ինչը չէր անի Սերժ Սարգսյանի, առավել ևս՝ Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության տարիներին
Ժողովրդավարությունը և իրավապաշտպանությունն ավարտվում են այնտեղ, որտեղ սկսվում է այդ արժեքները տարածողների աշխարհաքաղաքական շահը։
Ադրբեջանը սողացող ձևով (անաղմուկ և մանր քայլերով) նվաճում է Սյունիքի մարզը՝ նորանոր տարածքներ վերցնելով փաստացի իր ԶՈՒ վերահսկողության տակ։ Զուգահեռ այնտեղ կատարում է ամրաշինական աշխատանքներ՝ հիմք ստեղծելով հաջորդական հարձակումների համար։
Արևմուտքը միշտ մեծ նշանակություն է տվել հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորմանը, ինչպես նաև ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմանը, և Հայաստանում այն իշխանությունը, որն առաջ կտանի այդ օրակարգը, աջակցություն կստանա։
Երևանում կայացած ժողովրդավարական ֆորումը տագնապային ազդեցություն թողեց, հատկապես՝ բրյուսելյան հանդիպումից առաջ։ Տպավորություն է, որ Արևմուտքը ժողովրդավարության դրոշով ցանկանում է Հայաստանում հակառուսական նոր պլացդարմ ստեղծել՝ վերցնելով տարածաշրջանային զարգացումների նախաձեռնությունն իր ձեռքը։
Այսօր՝ սեպտեմբերի 16-ին, Երևանում, Ֆրանսիայի Եվրոպայի և արտաքին գործերի նախարար Ստեֆան Սեժուրնեի հետ համատեղ ասուլիսում արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը պատրաստ է որքան հնարավոր է շուտ խաղաղության պայմանագիր կնքել Ադրբեջանի հետ: Նա հավելել է․ «Մենք պատրաստ ենք արագ ստորագրել այն տեքստը, որը համաձայնեցված է։ Համաձայնագիր, որով երկրները փոխադարձաբար ճանաչում են միմյանց տարածքային ամբողջականությունը, Ալմաթիի հռչակագիրը, այն սահմանները, որոնք կային ԽՍՀՄ փլուզման ժամանակ»։