ՅՈԹ ԹԻՎԸ ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՈՒՄ

(սկիզբը` նախորդ համարում)

Նոր կտակարանից. ոչ ուղղակի իմաստով յոթ թվին է վերագրվում նաև ավետարանական այս հատվածը. «Արդ, Աբրահամից մինչև Դավիթը բոլոր սերունդները՝ տասնչորս սերունդ. և Դավթից մինչև Բաբելոնի մեջ գերությունը՝ տասնչորս սերունդ. Բաբելոնի մեջ գերությունից մինչև Քրիստոս՝ տասնչորս սերունդ» (Մատթ. 1.17):
Տասնչորս թիվն էլ երկու յոթերի գումարն է։ Այս մեկ նախադասության մեջ երեք անգամ կրկնվում է 14 թիվը, երկու անգամ Դավթի և մեկ անգամ Քրիստոսի անունը։ Եվ դա պատահական չէ, քանզի դա Հին ու Նոր կտակարանների մեկնությունն է ապացուցում։ Եվ այսպես 14-ը նախ` եբրայերենի բաղաձայնների ընդհանուր քանակն է արտահայտում, որով Մովսեսն աշխարհին հնգամատյանը տվեց, և որով Աստծո տասը պատվիրանները Աստծո մատով գրվեցին քարե տախտակների վրա։
Իսկ Դավիթ անվան տառերի միջոցով կազմվում է նաև Փեսա անունը, որը Հիսուսի անվան ստորոգելիներից մեկն է... «Ահա գալիս է Փեսան» (Մատթ. 9.15, 25.1-10)։ Հատկանշական է, որ 14-ի առաջին շարքը սկսվում և շարունակվում է Դավթի թագավորությամբ, երկրորդ 14-ի շարքը` Դավթի թագավորության ավարտով, իսկ երրորդ 14-ի շարքը` Դավթի Որդու՝ Հիսուսի թագավորության սկզբով ու հավիտենական արքայության խոստումով։ Մեր առջև եռյակ ցիկլ է. երկրային թագավորութան սկիզբ, ավարտ և հավիտենական արքայության գալուստ։ 14 թիվը, որպես կրկնակի յոթի խորհուրդ, կապված է նաև հրեական ամսվա լուսնային օրացույցի՝ լուսնի երկու փուլերի հետ, քանզի լուսնային ամսվա օրերի թիվը 28 է, որը բաղկացած է չորս յոթից, կամ երկու 14-ից՝ նորալուսնից մինչև լիալուսին և դարձյալ հակառակը։
Հրեական թվային միստիկան գեմատրիա է կոչվում, որը հունական գեոմետրիան է (երկրաչափություն), որի օգնությամբ մարդն իմաստության արմատներին է հասնում։
Այժմ մեջբերենք Ավետարանից նաև այլ հատվածներ, որոնք իրենց տողերում կրում են յոթ թվի խորհուրդը. «Երբ պիղծ ոգին մի մարդուց դուրս է գալիս, անջուր տեղերում պտտվում է և հանգստության տեղ է փնտրում ու չի գտնում. այն ժամանակ ասում է՝ դառնամ նորից իմ տունը, գնամ, որտեղից դուրս եկա: Գալիս է ու այն դատարկ, մաքրված և հարդարված է գտնում: Այն ժամանակ գնում է և իր հետ առնելով յոթ ուրիշ ոգիների, իրենից ավելի չար, մտնում է այնտեղ, ու բնակվում են: Այդ մարդու վերջը առաջվանից ավելի վատ կլինի: Այսպես պետք է լինի նաև այս չար ազգին» (Ավետարան ըստ Մատթեոսի 12. 43-45):
«Այն ժամանակ Պետրոսը մոտեցավ նրան ու ասաց. «Տեր, քանի՞ անգամ, եթե եղբայրս իմ դեմ մեղանչի, պետք է ներեմ նրան, մինչև յո՞թ անգամ»: Հիսուսը ասաց. «Քեզ չեմ ասում մինչև յոթ անգամ, այլ յոթանասուն անգամ յոթ» (Մատթեոս 18. 21-22):
«Հիսուսը մեկշաբթի առավոտյան հարություն առած՝ նախ Մարիամ Մագդաղինացուն երևաց, որից յոթ դև էր հանել» (Մարկոս 16. 9):
Իսկ յոթ թիվը ամենահաճախ գործածվում է աստվածային գրվածքներից Հայտնության գրքում. Հովհաննեսից՝ «յոթ եկեղեցիներին, որոնք Ասիայի մեջ են, շնորհք և խաղաղություն ձեզ, նրանից, որ էր ու որը պիտի գա ու յոթ հոգիներից, որոնք գահի առաջ են» (Հայտն. 1. 4):
«Եվ նայեցի ձայնի կողմը` տեսնելու, թե ո՛վ է ինձ հետ խոսողը: Երբ դարձա՝ յոթ աշտանակներ տեսա: Յոթ աշտանակների միջև՝ մեկը Մարդու Որդու նման՝ պճնավոր պատմուճան հագած ու կրծքի վրա ոսկի գոտի կապած: Իր գլուխը և մազերը բրդի ու ձյունի պես ճերմակ էին, և Իր աչքերը կրակի բոցի պես: Իր ոտքերը ոսկեպղնձի նման, կարծես թե հնոցի մեջ կրակ դարձած ու իր ձայնը՝ շատ ջրերի ձայնի պես: Եվ իր աջ ձեռքում յոթ աստղ ուներ ու իր բերանից սրված երկբերան սուր էր ելնում և իր երեսը արևի պես էր, որ իր զորությունով փայլում էր» (Հայտն. 1. 12-16):
«Այսպես է ասում նա, որ ունի Աստծո յոթ հոգիները ու յոթ աստղերը» (Հայտն. 3. 1):
«Տեսա գահի ու չորս կենդանիների մեջտեղում և երեցների մեջտեղում կանգնած մի գառնուկ կար, կարծես թե մորթված, որ յոթ եղջյուր և աչքեր ուներ, որոնք Աստծու հոգիներն են, որ բոլոր երկրի վրա են ուղարկվում» (Հայտն. 5. 6):
«Երբ յոթերորդ կնիքը քանդեց, լռություն տիրեց երկնքում, մոտ կես ժամի չափ»:
«Տեսա այն յոթ հրեշտակները, որոնք Աստծո առջև են կանգնում: Նրանց յոթ փող տրվեց»:
«Երկնքի մեջ մի ուրիշ նշան երևաց և ահա մեծ շառագույն մի վիշապ, որ յոթ գլուխ ուներ և իր գլուխների վրա յոթ թագ» (Հայտն. 12. 3):
«ՈՒրիշ մի զարմանալի նշան տեսա երկնքի մեջ: Յոթ հրեշտակներ, որոնք յոթ վերջին հարվածներ ունեին, որովհետև դրանցում պետք է կատարվեր Աստծու բարկությունը» (Հայտն. 15.1):
«Չորս կենդանիներից մեկը յոթ հրեշտակներին յոթ ոսկեղեն սկավառակներ տվեց հավիտյանս հավիտենից կենդանի եղող Աստծու բարկությունով լեցուն: Տաճարը Աստծո փառքից ու նրա զորությունից մառախուղով լցվեց, ու ոչ մեկը չէր կարող տաճար մտնել, մինչև կատարվեին յոթ հրեշտակների յոթ հարվածները» (Հայտն. 15. 7-8):
«Եվ ինձ մոտ եկավ մեկն այն յոթ հրեշտակներից, որոնք ունեին յոթ սկավառակներ՝ լցված յոթ վերջին պատուհասներով. և նա խոսեց ինձ հետ ու ասաց. «Ե՛կ, քեզ ցույց տամ հարսին՝ Գառնուկի կնոջը» (Հայտն. 21.9):
Իվան Բենին- Ո՞վ է այս երջանիկ մարդը, որի անունը գրվում է Սուրբ Գրքի այսչափ խորհուրդներից հետո։ Ծանոթանանք նրա հետ, քանզի նա իսկապես այն երջանիկներից է, ում բացվել է Աստծո խորախորհուրդ գաղտնիքներից մեկը՝ յոթի գաղտնիքը։ Գիտնական, որը 19-րդ դարի կեսերին ուսում առնելու համար Ռուսաստանից Ամերիկա մեկնած մի հրեա էր, որը, լինելով բացարձակ անհավատ, ընդամենը որպես գիտություն, ուսումնասիրում էր հին եբրայերեն և փիլիսոփայություն: Բայց երբ գործի բերումով բնաբանով կարդում է Սուրբ Գիրքը, ճանաչում է իր մեղավոր էությունը և ընդունում Հիսուս Քրիստոսին, որպես Տեր ու Փրկիչ: Դրանից հետո նա ավելի ուշադիր է քննում Աստծո խոսքը, բայց այս անգամ որպես հավատավոր գիտնական, և Աստված նրա առաջ բացում է իր գաղտնախորհուրդ սքանչելիքները յոթ թվի միջոցով, և, ի վերջո, նա պարզում է, որ Սուրբ Գրքի բանալին յոթ թվի մեջ է:
Նրա տքնաջան աշխատանքը տևեց 50 տարի, և աշխատությունները կազմեցին 40 հատոր, յուրաքանչյուրը` 1000 էջ: Վերջին ժամանակներում լույս տեսավ նրա «Սքանչացնող նոր հայտնագործությունները» գիրքը, որի առաջին տպաքանակը 100000 օրինակ էր ու սպառվեց երեք ամսում:
Որպեսզի կարողանանք ծանոթանալ այդ գաղտնիքներին, պետք է ունենանք հետևյալ տարրական տեղեկությունները.
Եբրայական լեզուն, որով, ինչպես ասացինք, գրված է ողջ Հին կտակարանը, բաղկացած է 22 տառից, իսկ հունարենը՝ 24: Եվ այս էլ իմանանք. հնում, երբ դեռ չկար թվային համակարգ, տառերը օգտագործում էին որպես թվեր, ըստ իրենց հերթականության:
Օրինակ, հայերենում՝ Ա-1, Բ-2, Գ-3, Ժ-10, Ի-20, Ռ-1000, Վ-3000 և այլն։ Այս էլ ավելացնենք, որ հայերենում «Է» տառը յոթերորդն է և, ըստ Սուրբ Գրքի` Աստծո անունը, իսկ Էջմիածին անունը նույնպես սկսվում է «Է» տառով, որպես Աստծո սուրբ հաստատության վայր։
Նշենք նաև, բոլոր հաշվարկները, ըստ Բենինի, կատարվել են բացարձակորեն միայն եբրայերենով և հունարենով, և այդ 7-ի խորհուրդը չի գործում մյուս լեզուներով գրված Սուրբ Գրքում:
Եվ այդ գաղտնիքը կայանում է նրանում, որ Աստծու բերանից ելած բոլոր խոսքերի գումարը, ըստ համապատասխան տառերի թվային արժեքների, անմնացորդ բաժանվում է 7-ի:
Օրինակ, հունարեն Հիսուս բառի թվային արժեքը հետևյալն է.
10+8+200+70+400+200 = 888
Երբ կարդում ենք՝ «Հիսուսը լացեց» (Հովհաննես 11. 35),
այդ բառերի հունարեն թվային արժեքները տեղադրելով, ստանում ենք.
785+70+888=1743 (7x249)
Հին կտակարանային օրինակ՝ Ծննդոց 1.1` «Սկզբում Աստված երկինքն ու երկիրը ստեղծեց»: Սա Աստվածաշնչյան առաջին նախադասությունն է, որը եբրայական ձեռագրերում բաղկացած է՝
1.յոթ բառից,
2.այդ յոթ բառերը գրված են 28 տառերով (7x4),
3.«ստեղծեց» բառի թվական արժեքը հավասար է 203-ի (29x7),
4.ամենակարևոր բառերը՝ Աստված, երկինք և երկիր, գրված են 14 տառերով (7x2), և թվային արժեքն է 86+395+296=777 (7x111),
5.վերոհիշյալ նախադասության բառերի առաջին և վերջին տառերի թվային գումարը կազմում է 1393 (7x199),
6.առաջին և վերջին բառերի թվային արժեքը հավասարվում է 490-ի (7x70),
7.այս նախադասության բոլոր բառերի առաջին, վերջին և միջին գրերի թվական արժեքը կազմում է 133 (19x7)»։
Նոր կտակարանից (Մատթեոս 1, 1-17)` Քրիստոսի ազգաբանությունը.
1.Այս 17 համարների բառերի թիվը 72 է, որոնցից 56-ը (7x8) գոյական են։
2.Նույն հատվածի առաջին 11 համարների բառերի թիվը 49 է, որոնց մեջ ձայնավորները 28-ն են (4x7)։
3.Այդ 49 բառերի գրերի թիվը 266 է (38x7)։
4.Այդ 266 հունարեն գրերի մեջ ձայնավորների թիվը 140 է (20x7), իսկ բաղաձայնների թիվը` 126 (18x7)։
5.Հիսուսի ազգաբանության մեջ կան 35 հատուկ անուններ, որոնցից 28-ը (4x7) արական են, որոնք հիշվում են 56 անգամ (8x7)։
6.Այդ անուններից 3-ը կանանց անուններ են, որոնց գրերի թիվը 14 է (2x7)։
7.Հատուկ անուններից մեկը Բաբելոն անունն է, որը հունարենով յոթ տառից է կազմված։
(Մատթեոս 7,1)` «Մի՛ դատեք, որպեսզի չդատվեք» նախադասության թվային արժեքը կազմում է.
1.81+490+61+48+452=1099 (7x157)։
2.Գրված է 21 տառերով (7x3)։
3.Բոլոր բաղաձայնների թվային արժեքը՝ 70 (7x10)։
4.Ձայնավորներինը՝ 1029 (7x147)»:
Ինչպես ասացինք, Սուրբ Գիրքը գրվել է 1600 տարիների ընթացքում, և Հին կտակարանում Մովսես անունն օգտագործվել է 847 անգամ (7x121):
Այդ ինչ զուգադիպություն էր, որ Նոր կտակարանում այդ անունն օգտագործվեց այնքան անգամ, որ նրա թվաշարքը բաժանվեր յոթի: Հին կտակարանում կան բազմաթիվ մարգարեներ, բայց Նոր կտակարանում նրանցից միայն յոթի անուններն են հիշվում՝ Մովսես, Եսայի, Դավիթ, Երեմիա, Դանիել, Ովսիա, Հովել: Այդ անունների թվային արժեքը հավասար է 1554-ի (7x222): Ամենաշատն օգտագործվել է Դավիթ անունը, որի համար էլ Աստված է վկայել, որ նա իր սրտով մեկն է եղել, Տիրոջ առջև կատարյալ է քայլել:
Դավիթ անունն օգտագործվել է ճիշտ 1134 անգամ (7x162), Նոր կտակարանի 27 գրքերը սկսվում են 27 բառերով և այդ 54 բառերի թվային արժեքն է 48447 (7x6921): Կան նաև զարմանալի խորհուրդներ կրող առանձին բառեր: Օրինակ, հավիտենականություն` հունարեն «դոնիոս» բառի՝
1. թվային արժեքն է 1141 (7x163)։
2. Թվային բառը կազմված է 2 մասերից՝ «դոն» և «իոս», ու թվային արժեքն է՝ 861 (7x23) և 280 (7x40):
3. Այդ բառը Նոր կտակարանում օգտագործվում է ուղիղ 70 անգամ:
4. Այդ 70 բառերի թվային արժեքը հավասար է 76783-ի (7x10969):
5. Այդ բառի եզակի թվով օգտագործման ժամանակ թվային արժեքն է 67893 (7x9699), իսկ հոգնակի թվերով՝ 8890 (7x1270):
Եվ այսպես շարունակ, քառասուն հատոր ու մոտավորապես 40000 էջ մանրակրկիտ հաշվարկ. տիտանական ջանքեր (գիտնականն աշխատում էր օրը 12-18 ժամ, հիսուն տարի անընդմեջ), մեկ նպատակով, որ մարդը քննի և հավատա իր Արարչի խոսքին, որ դրանով փրկություն ստանա։ Հիմա մի փոքր դադար առնենք հաշվարկներից և ինքներս մեզ հարց տանք` մեզ տրված արարչային մտքով զննելով վերը գրվածները: Կարո՞ղ է արդյոք մարդկային միտքն իր ողջ զորությամբ ու հանճարով անել այդ բոլորը, հնարավո՞ր է արդյոք, թե՛ մտածել գրելու այն, ինչ ուզում ես հաղորդել, թե՛ միաժամանակ պահպանել խոսքերի թվային արժեքների յոթնակ համակարգությունը, և այդ բոլորի հետ մեկտեղ գրել այնքան բառ, որոնցով թե՛ ավարտուն միտք լինի, թե՛ անմնացորդ գումարով թվաշարք:
Մեր իմացած գիտական, մաթեմատիկական, փիլիսոփայական և նույնիսկ աշխարհին հայտնի կրոնական բոլոր գրքերից և ոչ մեկը չունի այդ օրինաչափություններից և ոչ մեկը:
(շարունակելի)
Մեհրուժան ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ