Նոն-ստոպ ընտրություններն ՕԵԿ-ի համար, մի կողմից, զորաշարժերի, մյուս կողմից` մի քանի «պլաստում» լինելու կարգին առիթ էին: Ի տարբերություն նախագահական ընտրություններին չմասնակցած կուսակցությունների, նախագահական ընտրություններին մասնակցած ՕԵԿ-ը հնարավորություն ունեցավ Երևանում ոտքի վրա պահել իր և՛ շտաբները, և՛ էլեկտորատը, ու ժամանակ չկորցնել վերակազմակերպվելու, ինվենտարիզացիայի վրա։ ՈՒ մինչ մյուսները` մեկ-երկու-երեք-չորս, իրենք` մեկ-երկու:

Չնայած ներքաղաքական կյանքի դժվարություններին, «հողերի հավաքման» հարցը Մոսկվայի համար ավելի ու ավելի է սևեռուն գաղափար դառնում։

Դուալիստական համապարփակ աշխարհաքաղաքականության փլուզումը արմատական ազդեցություն գործեց ոչ միայն առաջատար համաշխարհային տերությունների, այլև Եվրոպայի, Մեծ Մերձավոր Արևելքի, Հարավային Ասիայի և Հեռավոր Արևելքի խոշոր պետությունների քաղաքականության վրա։

Օրվա «ինտրիգը» մնացին նորաստեղծ «Հայ ազգային կոնգրես» կուսակցության անդրանիկ համագումարն ու նրա շուրջ ծավալված քննարկումները սոցցանցերում:

Ապրիլի 12-ին Րաֆֆի Հովհաննիսյանը նորից Ազատության հրապարակում էր, ավելի ճիշտ Նոր Հայաստանի նոր Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էր Ազատության հրապարակում: Նոր Րաֆֆին դարձել է ավելի ինքնաքննադատ և ավելի գաղտնապահ, նաև` ավելի խստաբարո:

Եվրոպական քաղաքականության կարևոր հարցերից է Հարավային Կովկասի պետությունների ինտեգրումը ՆԱՏՕ-ին ու Եվրամիությանը։ Եվրամիությունը Հարավային Կովկասի երկրներին առաջարկել է համագործակցության որոշակի «սխեմա», ինչը վերջին ժամանակներս դարձել է այդ երկրների շատ հիասթափությունների պատճառ, քանի որ կառավարող վերնախավերը, ինչպես նաև հասարակությունը, Եվրոպական ընկերակցության պահանջները համարում են չափազանց բարձր և անգամ անհամարժեք, ինչը դրական ազդեցություն չի գործում ո՛չ այդ երկրների ներքին գործընթացների, ո՛չ տարածաշրջանային անվտանգության վրա։

Ապրիլը իբրև փետրվարի տրամաբանական շարունակություն ունենալով` հասկանանք, թե ինչ կատարվեց Հայաստանի քաղաքական դաշտում ու Հայաստանում:

Քաղաքական կարևոր փուլն ավարտվեց: Ինաուգուրացիաները տեղի ունեցան: Առավել ստույգ` ինաուգուրացիան. եկել էին պատվիրակներ յոթանասուն երկրներից, եկել էր ԲՀԿ-ն, Սերժ Սարգսյանի ինաուգուրացիան անցավ հավուր պատշաճի, ինչպես և սպասվում էր: Րաֆֆին էլ մանևրով կարողացավ խուսափել Աստվածաշնչից և ժողովրդի հետ երդվեց Սահմանադրության «վրա»:

Եվ այսպես, իրադարձությունը, որի մասին այնքան երկար խոսում էին վաշինգտոնցի «համաշխարհային կառավարիչները», կայացավ։ Օրերս լրատվամիջոցները «գլխավոր նորություն» նշումով հաղորդեցին, որ Իսրայելի վարչապետ Նեթանյահուն թուրք ժողովրդից ներողություն է խնդրել այն սխալների համար, որոնք մարդկային զոհերի պատճառ են եղել։ Նա նշել է նաև, որ Իսրայելն արդեն հանել է Պաղեստինի ամբողջ տարածքում, ներառյալ Գազան, մարդկանց և ապրանքների տեղաշարժի որոշ սահմանափակումներ, և այդ զիջումները կշարունակվեն, քանի դեռ իրադրությունը հանգիստ է։ Պետությունների ղեկավարները պայմանավորվել են շարունակել Պաղեստինի տարածքում հասարակական իրադրության բարելավման աշխատանքը։ Բացի այդ, Թուրքիան հետ կվերցնի «Մարմարայի» զավթմանը մասնակցած իսրայելական զինվորականների դեմ հարուցված հայցը, կողմերը կվերականգնեն դեսպանությունների աշխատանքը, իսկ դիվանագետները մոտ ժամանակներս կհանդիպեն և կշարունակեն խորհրդակցությունները զոհվածների ընտանիքների փոխհատուցման հարցի շուրջ (ավելի վաղ հաղորդվել է, որ Անկարայի պահանջած փոխհատուցումը կազմում է մի քանի միլիոն դոլար)։

Վերջին օրերին Հայաստանում ընթացող ներքաղաքական զարգացումները հետին պլան են նետել տարածաշրջանում ընթացող գործընթացների և արտաքին քաղաքական գործընթացների նկատմամբ հետաքրքրությունը: Մինչդեռ տարածաշրջանը թևակոխում է աշխարհաքաղաքական զարգացումների նոր փուլ, որը պարունակում է ինչպես նոր մարտահրավերներ, այնպես էլ նոր հնարավորություններ: