Ո՞ւմ հաշվին

Երեկ կայացած նախագահական ընտրություններին ուշի ուշով հետևում էր մեծ աշխարհը: Որքան էլ դրանց արդյունքները կանխատեսելի էին թե՛ ներսի, թե՛ դրսի համար, այնուհանդերձ, չափազանցություն չի լինի, եթե ասենք, որ դրանք Հարավային Կովկասի հետագա ուղենշման ամենակարևոր ցուցիչն էին: Եվ եթե նախկինում գերտերությունները մինչ ընտրությունների օրն էին մեր ներքին վերադասավորության վրա «աշխատում», հիմա արդեն ընտրություններից հետո կսկսվի իրական ու մեծ «բազարը», թե որ կողմ է գնալու Հայաստանը, նաև` Հարավային Կովկասը, որպես կրակակետային տարածաշրջան` Իրան «ներխուժումից» «հինգ րոպե առաջ»:
Իրավիճակը հեշտերից չէ, որքան էլ թե՛ «Ստրատֆորը», թե՛ CNN-ը բարձրաձայնեն, որ Հայաստանն ավանդաբար եղել է ռուսական ազդեցության գոտի, և մեծ դասավորություն այնտեղ իրականացնելու հույսեր փայփայել պետք չէ:
Դրան հակառակ Ռուսաստանը փորձում է «կոլցո» օպերացիա «իրականացնել» ոչ միայն Մյասնիկյանի հրապարակի մերձակայքում, այնտեղ «տեղակայելով» իր հայտնի գեներալ Երմոլովին, այլև ողջ Հարավային Կովկասում ու քիչ էլ դենը` Եվրասիական միության մագիլները հասցնելով Սիրիա, այնտեղ տեղակայելով ՀԱՊԿ զորքեր` մի կողմից: Մյուս կողմից էլ զարգացումները Դաղստանում, Ադրբեջանում, այո, արդեն իսկ Ջավախքում, գալիս են ասելու, որ Ռուսաստանը պինդ է դրել ոտքը «գազին»` բոլոր առումներով` թե՛ որպես հումքային նոմինանտ, թե՛ որպես հիպերբոլիկ վիճակ:
Հասկանալի է` Սիրիայի խնդրի մասին Լավրովի հետ ոչ մի կերպ զրուցել չհաջողեցնող նորանշանակ Քերիի նկատմամբ ռուսական դեմարշն էլ իր հերթին «կոլցո» օպերացիա է ԱՄՆ-ի նկատմամբ` հասկացնելու ամենագեր (որպես տերություն) ԱՄՆ-ին, որ Ղհը-ին խիստ բացահայտ և անխռով եվրասիական խաղի մեջ քաշած, «ФСБ-սկի» մաներայով բոլորին «մոչիտ» անելու ոգով տոգորված, կռունկների հետ իր թռիչքում չհաջողած Վ. Պուտինն ասում է բոլորին` ամենաբարձր աշտարակից «թքած ունեմ» այն մոտեցման վրա, ըստ որի, փորձելու եք անել ամեն ինչ` խանգարելու Եվրասիական միության կայացմանը. չի ստացվի, թույլ չենք տա: Մյուս կողմից էլ հասկանալի է, որ Սիրիան հաստատ «չի մտնելու» դեռ չկայացած, կայանալու մեծ հեռանկարներ չունեցող Եվրասիական միության մեջ. դա մեծ բազարի խայծ է գցված Արևմուտքին` Մերձավոր Արևելքի ճակատագիրը միայնակ չտնօրինելու, Ռուսաստանին նույնպես «փայ» տալու համար:
Այսպիսով, «ձեռնամարտը» ԱՄՆ-ի և Ռուսաստանի միջև այս տարածաշրջանի համար գնալով ավելի ընդգծված է դառնում, հանգույցներից մեկն էլ, ինչպես ասացինք, Հայաստանն է:
Պարադոքսալն այս ամենում այն է, որ մեր մայր-Ռուսաստանի մտքում Հայաստանը մեկընդմիշտ և այլևս ոչ միայն Եվրասիական և Մաքսային միության մեջ է, այլև ռազմական իր բոլոր բաղադրիչներով, ընդհուպ մինչև Ղարաբաղ` օդանավակայան, վերահսկվող գոտիներ, կարծես նույնպես «ներառված» են Եվրասիական միության մեջ: Ռուս «մտածողների» մտքում, ըստ ամենայնի, նաև Ղարաբաղն է Եվրասիական միության «անդամ», ինչի վկայությունը ռուս ուժային էմիսարների` Շոյգու, Բորդյուժա, օրերս էլ` Գերասիմով, նոն-ստոպ այցերն են, որոնց ժամանակ, ըստ մեր ունեցած տեղեկությունների, բավականին հետաքրքիր «քննարկումներ» են անցկացվում:
Ինչի կհանգեցնեն այս «ուժային» այցերը. պատերազմի՞ (Աստված մի արասցե, որովհետև Ադրբեջանը, հնարավոր է, այս ամենի հակադարձման հեշտ ձևը համարի հենց դա` իրականացնելով իր մանկության երազանքը), թե՞, ի վերջո, գերտերությունները կպայմանավորվեն. էստեղ էլ առաջանում է հարցը` մե՞ր, թե՞ Ադրբեջանի հաշվին:
Կերևա:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ