Նորություններ » Ով ռիսկի չի դիմում, նա շամպայն չի խմում

Ով ռիսկի չի դիմում, նա շամպայն չի խմում

11.01.2013 | 00:59

Քաղաքական զարգացումների կենտրոնն ու ինտրիգը իշխանական դաշտից մեծ գաղթ է ապրել դեպի ընդդիմադիր դաշտ: Տեր-Պետրոսյանի հեռացումը էնպես է շարժել այնտեղի ճահիճը, որ «հարյուր տարվա մենությունից» հետո բոլոր խնդիրները աչքառ են ելել: Լևոնի գնալով ստացվել է շատ հին, բայց ծանոթ պատմություն. «Դու գնացիր ու ողջը տարար քեզ հետ, մենք ավերակացս ո՞նց թագավորենք»:
Մի խոսքով, այսօր ընդդիմության տանը բավականին էկզոտիկ, կարելի է ասել նույնիսկ` էզոթերիկ վիճակ է, որն էլ առաջացավ դինամիկ մտածողությամբ օժտված Հրանտ Բագրատյանի մուտքով:
Բագրատյանն արագ էր հասկացել իրադրությունը վերցնելու ռիսկի հմայքը, ինչի համար էլ նրան չներեցին ՀԱԿ-ում, մասամբ էլ` ընդդիմադիր դաշտում, նախագահի թեկնածուի ամբիցիաներ ունեցող, բայց շամպայն խմելու ռիսկ չբանեցրած գործիչները:
Ինչի համար պետք է Բագրատյանին հարկավորը «մատուցել»: Որովհետև, եթե ՀԱԿ-ում եղածները և ՀԱԿ-ից դուրս եկածները երկար-բարակ սպասում էին, թե ինչ որոշում է կայացնելու Գագիկ Ծառուկյանը (բոլոր բանական մարդիկ հասկանում էին, որ Տեր-Պետրոսյանը չի առաջադրվելու, զի նա, Զուրաբյան Լևոնի հանգույն, սպասում ու ցանկանում է Ծառուկյանի առաջադրումը), Բագրատյանը հստակ որոշում ուներ:
Հիմա նույնիսկ էական էլ չէ` այդ որոշումը որտեղ է եփվել. Բագրատյանի մտքո՞ւմ, Հայաստանին երբևէ «ցախավելի հեղափոխության» պահեր պարգևած պարոն Չուբայսի ամառանոցո՞ւմ, թե՞ ուկրաինական «նարինջների հեղափոխության» բագրատյանական մտերիմների շրջապատում:
Բոլոր դեպքերում, Բագրատյանն արեց իր «ձիով քայլը»` մի կողմից լուսանցք մղելով ՀԱԿ վերլուծություններն ու մոտեցումները, մյուս կողմից` ընդդիմադիր տիտղոսն ու թագը Լևոնից իրեն փոխանցման հայտ ներկայացնելով:
Իհարկե, այդ թագի համար կռվում է նաև ոչ անհայտ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ընդ որում, նույնպես «շարժելով» յուր հոր` Ռիչարդի, և որդու` Կարինի ամերիկյան շրջանակները, բնականաբար, հայկական և հրեական լոբբիների ակտիվիստներով հանդերձ:
Այնուհանդերձ, մեկ շատ կարևոր բրենդ Րաֆֆին կարող է ունենալ: Եթե այս խաղում նա կարողացավ իրենով անել ՀՅԴ-ին և ստանալ նրա «աջակցությունը»` «վասն հայրենյաց արշալուսաց», ապա «սարերի քամին» տիտղոսակիր ընդդիմության թագը հավեսով ու ահագին արագ կբերի-կդնի Րաֆֆու ծոմապահ գլխին:
Այստեղ, ոնց տեսնում եք, իշխանությունները կիրառել են ոսկե տեխնոլոգիա` բաժանել-կիսելուն առնչվող: Այն է` ռուսական դաշտն ու Եվրասիական միության հեռանկարների «բույլը» նա ամբողջովին տնօրինել է միայնակ, որպեսզի «սապոգ» սիրող Ռուսաստանը միայն իր հետ գործ ունենա, «հետընտրական սապոգ» չբանեցնի: Իսկ ահա ընդդիմադիր դաշտից երկգլխանի Յանուս է «սարքել», որպեսզի մի կողմից Արևմուտքը ևս գործ ունենա միայն իր հետ, բայց համ էլ նեղացած չմնա:
Դառնանք «շամպայն խմելու» հայտ ներկայացրած Հրանտ Բագրատյանին և նրա շուրջը տեղի ունեցողին:
Բագրատյանի բրենդն ու հմայքն այն է, որ, ըստ ամենայնի, նրան կհաջողվի մեզանում վերջապես ձևավորել ազատական շարժման կենտրոն: Գաղափարական հենքով: Զի ինքը, ճիշտ է, լիքը ամբիցիաներ ունեցող և Խորենացուց հետո մեր հաջորդ «պատմիչն» է, այնուհանդերձ, գաղափարի-մտքի մարդ է, ինչն այսօր մեզանում եզակիությանը հավասար արժեք է:
Այսպիսով, տևական ժամանակ է, ինչ Բագրատյանի շուրջ հավաքվելու, նրան սատարելու բանակցություններ են ընթանում մի քանի մակարդակներում: Այս պահի համար ֆիքսենք. նրա շուրջ կարող են համախմբվել դեռևս ՀԱԿ-ից դուրս չեկած ուժերը:

Սոս Գիմիշյանը, Պետրոս Մակեյանը, հարցականներ կան Նիկոլ Փաշինյանի մասով, վերջինս ասել է` անձնական օժանդակություն Բագրատյանի ընտրվելուն կունենամ, քաղաքական` դժվար (բայց եթե Բագրատյանին հաջողվի ընդդիմադիր կենտրոնի վերածվել, ապա նրա «շուրջը» նույնպես կփոփոխվի): Չի բացառվում, որ նրան կսատարեն նաև ՀԱԿ-ից դուրս եկածներից Արամ Զ. Սարգսյանը, Միքայել Հայրապետյանը, Սուրեն Սուրենյանցը:
Ընդ որում, Բագրատյանի շուրջը հավաքվող ուժերից ամենահետաքրքիրը, թերևս, «Ժառանգության» հետ խորհրդարան մտած «Ազատ դեմոկրատներն» է, ուր, բացի Խաչիկ Քոքոբելյանից, ով համարվում է «գորշ կարդինալ» ամերիկյան հարաբերությունների գծով, այլև նույն Չուբայսի, ՌԴ ԱԳ նախարար Ս. Լավրովի (հիշենք, որ Լավրովը նույնպես աշխատել է Վաշինգտոնում` ՄԱԿ-ում) հետ որոշակի կապեր ունեցող, ՄԱԿ-ում աշխատած ՀՀ նախկին ԱԳ նախարար Ալեքսանդր Արզումանյանն է, ով նույնպես գաղափարական հենքով առաջնորդվող գործիչ է:
ՈՒ եթե հիշենք նաև, որ ժամանակին ամենախարիզմատիկ «ժելեզնայա լեդին»` ԱՄՆ-ի դեսպան տիկին Յովանովիչը ցանկանում էր աջ ուժերի հանգույց ստեղծել մեզանում` նախկին երեք արտգործնախարարներից` Րաֆֆի Հովհաննիսյանից, Օսկանյանից, Արզումանյանից (Քոչարյանը, յանկիներին չսիրելու ու մնացյալ պատճառներով չթողեց, որ Օսկանյանը մասնակցի այդ պրոյեկտին), ապա այս փուլում բավականին հետաքրքիր իմաստ է ստանում արդեն Բագրատյան-պրոյեկտը:
Եվ ոչ միայն «շամպայնի» պահով, այլև 2018-ի ընդդիմադիր ճամբարի:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 5272