Վերջին ողբերգական իրադարձությունները, Արցախի փաստացի կորուստը և հայերի հեռանալը իրենց հողից, բազում կարծիքներ են առաջացրել: Եթե մի բան տեղի է ունեցել, ապա կա պատճառ, կա հեղինակ: Եվ անգամ այս պրիիտիվ հարցում հայ հանրության շարքերում չկա կոնսենսուս:
Արցախում պարտադիր պետք է մնան միայն ադրբեջացիներն ու ռուս խաղաղապահները։ Ինչ-որ ժամանակ: Վերջիններս կարող են օգտակար ու շահեկան ներկայություն ունենալ հայ բնակչության ունեցվածքի թալանի ժամանակ արյունալի բախումները կանխարգելելու և այդ պրոցեսը խաղաղ ու ստեղծարար եղանակով իրականացնելու համար։
Արևմուտքում Ռուսաստանի թշնամիները ջանասիրաբար մոտեցնում են Երրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբը՝ ուշադրություն չդարձնելով Մոսկվայի նախազգուշացնող ազդանշաններին։ Դեռ մեկ ամիս առաջ ՏԱՍՍ-ին տված հարցազրույցում նման հայտարարությամբ է հանդես եկել ՌԴ Անվտանգության խորհրդի ղեկավարի տեղակալ Դմիտրի Մեդվեդևը։
Հայ-ռուսական հարաբերությունները շարունակվում են լարված մնալ:
Գրեթե ամենօրյա ռեժիմով՝ զախարովյան լիրիկաների, պեսկովյան հեգնանքների, մեդվեդևյան խոհա-փիլիսոափայությունների ու լավրովյան խրատների ականատեսն ենք:
Բոլոր լրատվամիջոցները ուրախացած, իրար հերթ չտալով, թմբկահարում են, որ ՄԱԿ-ը դիտորդներ է ուղարկում Արցախ:
Հիմա էլ հայ չկա, ու գնում են, որ ի՞նչ անեն, ի՞նչ են դիտելու, ի՞նչ են գրանցելու...
Պահպանողական կուսակցությունը (ՊԿ) հիմքեր ունի վիճարկելու Հայաստանի Հանրապետության անձնագիրը կրող Սամվել Շահրամանյանի՝ Լեռնային Ղարաբաղի (Արցախի) Հանրապետության գոյությունը դադարեցնելու, գերատեսչական ենթակայության բոլոր պետական հիմնարկները և կազմակերպությունները լուծարելու մասին 2023 թվականի սեպտեմբերի 28-ի հրամանագրի օրինականությունը, քանի որ`
Սոցցանցերում, հատկապես մայրաքաղաքի ավագանու ընտրությունում նիկոլականների համարյա թե պյուռոսյան հաղթանակից հետո, տարածում է գտել Ռուսաստանում 20-րդ դարասկզբին ծագած «Իշխանությունն ընկած է փողոցում՝ վերցնող չկա» արտահայտությունը:
Արցախի Հանրապետությունը հունվարի 1-ից դադարեցնում է իր գոյությունը:
Արցախի 5-րդ և վերջին նախագահ Սամվել Շահրամանյանը հրամանագիր է ստորագրել, որով մինչև 2024 թ. հունվարի 1-ը ամբողջովին լուծարվում է պետական համակարգը։
Իսրայելի գործողությունները Լիբանանում հաջողություն ունեն նրա համար, որ իսրայելական կողմը լավ տեղեկացված է Լիբանանում գտնվող թիրախներից։ Հիմա կարող է մտածեք, որ դա բացառապես հետախուզական ցանցի արդյունք է, բայց՝ չէ։ Իսրայելը կարողանում է հետախուզել հնարավորինս իրական ժամանակի մեջ։