ԵՎՐՈՊԱՅՈՒՄ ՀԱՂԹԱՆԱԿՆԵՐ ՏԱՐԱԾ ԻՄ ՍԱՆԵՐԻ ՄԵՋ ԲԱՐՁՐԱՀԱՍԱԿ ԵՎ ՍԻՐՈՒՆ ՈՏՔԵՐՈՎ ԵՐԵԽԱՆԵՐ ԳՐԵԹԵ ՉԿԱՆ»

«Angels» բազմաոճ պարային համույթը վերջերս հաղթանակած վերադարձավ Վրաստանից` պարային օլիմպիադայում ներկայացրած 8 անվանակարգերում գրավելով առաջին տեղը, ինչպես նաև արժանանալով «Գրան պրի» մրցանակի:
«Angels»-ը կազմավորվել է 2003-ին: Մասնակցել է տարբեր մրցույթ-փառատոների և արժանացել առաջին մրցանակային տեղերի, «Գրան պրի»-ների, «Լավագույն բեմադրություն», «Լավագույն կատարում», «Լավագույն համույթ», «Նոր անուններ» և այլ մրցանակների: Ճանաչվել է Եվրոպայի չեմպիոն, աշխարհի չեմպիոն, Ռուսաստանի, ՈՒկրաինայի, Վրաստանի, Հայաստանի պարային օլիմպիադաների հաղթող: Համույթն ունի շոու-ծրագրեր` շուրջ 20 բազմաոճ պարերով (հայկական ժողովրդական, ջազ, հիպ-հոպ և այլն):
«Angels» ստուդիայի գեղարվեստական ղեկավարը IDO միջազգային կարգի մրցավար ԳԵՈՐԳԻ ԶՈՀՐԱԲՅԱՆՆ է:
«Angels» ստուդիայում գործում են պրոֆեսիոնալ խմբեր, ինչպես նաև սիրողական խումբ` առանց տարիքային սահմանափակման:
-Ինչո՞ւ «Angels»:
-Անկեղծ ասած, շատ անսպասելի որոշեցի: Երբ խումբը ստեղծվեց, չորս երեխա ունեի, չորսն էլ փոքրիկ էին ու նման էին հրեշտակների` գանգրահեր, խարտյաշ: Բացի այդ, կարծում եմ, անվանումը շատ մեծ դեր է խաղում: Հրեշտակները բացասական հատկանիշներ չունեն, անթերի են, մենք էլ ձգտում ենք կատարելության մոտենալ: Մեր խումբը ոչ միայն պարային նվաճումներով է աչքի ընկնում, այլև իր կազմակերպվածությամբ, կարգապահությամբ:
-Ինչո՞վ է առանձնանում «Angels»-ը:
-Քիչ խմբեր կան Հայաստանում, որ նման ժամանակակից ուղղություններ են զարգացնում, հատկապես շոուներ: Ես IDO միջազգային կարգի մրցավար եմ (Հայաստանից երկու ներկայացուցիչ ունի IDO-ն), 86 պետություն է ներգրավված այդ կազմակերպության մեջ: Մրցույթների, սեմինարների մասնակցելով, ժյուրիի կազմում լինելով, շատ բան ես տեսնում և սովորում, և այդ նորամուծությունները բերում ես Հայաստան: Մեր հերթին սեմինարներ ենք կազմակերպում, տարբեր խմբերի օգնում ենք կայանալու: Ցավոք, մեզ մոտ այնքան էլ ուշադրություն չեն դարձնում պարարվեստին: Արդեն 8-9 միջազգային մրցույթներում հայկական դրոշն է բարձրացրել, հայկական հիմնն է հնչել, բայց ոչ մի արձագանք չի եղել մեզ մոտ: Այստեղ աչքի են ընկնում այն ուղղությունները, որոնք հովանավոր ունեն: Դրսում զարմանում են, երբ իմանում են, որ նման խմբեր կան, նրանց թվում է, թե մեզ մոտ միայն ժողովրդական պարերն են զարգանում: Մի քիչ ցավով եմ նայում, որովհետև շատ տաղանդավոր երեխաներ ունենք, որոնք կարող են ներկայանալ աշխարհին:
-Պարի վարպետները հաճախ են դժգոհում, որ երեխաների մարմինը փչացնում են սխալ պարերով: Էլ չենք խոսում հոգու մասին:
-Ես դեմ եմ, երբ փոքրիկ երեխաները «մեծ» պարեր են բեմադրում, պարապում են լատինաամերիկյան պարեր, հիպ-հոպ: Երեխայի մկանային համակարգը դեռ զարգացած չէ, չգիտի` ինչպես կատարի տվյալ էլեմենտը, որ չվնասվի: Մեր ստուդիայում 3-6 տարեկան երեխաների հետ դասընթացներն անցնում են խաղային ձևով: Մանկական պարեր ենք սովորեցնում, երաժշտություն ենք միացնում, խաղեր ենք կազմակերպում` ռիթմիկա, պլաստիկա զարգացնելու համար, մինչև ֆիզիկապես պատրաստ լինեն լուրջ պարի:
-Եվ դա ո՞ր տարիքն է:
-Երեխան 6 տարեկանից արդեն կարող է լիարժեք պարել, եթե ունի որոշակի հիմք: Այսինքն, եթե երեխան երեք-չորս տարեկանից սովորում է կարգապահությանը, խմբակայնությանը, շարժմանը` ռիթմիկային, ծափիկներին, հավասար քայլելուն, անհամեմատ հեշտ է աշխատելը: Իսկ եթե 6 տարեկանից է գալիս, պետք է երկու տարի աշխատես երեխայի հետ, որ նույն այդ էլեմենտները սովորի: Ծնողներն էլ չպետք է շտապեն. երբեմն ասում են` ինչո՞ւ երեխան գեղեցիկ կեցվածքով չի քայլում: Որոշ ծնողների համար էլ որակը կարևոր չէ, միայն թե երեխան բեմում հայտնվի: Դա էլ է սխալ: Բեմում հայտնվելու համար որակ է պետք, ժամանակ:
-Լավ պարելու համար ի՞նչ է պետք:
-Ձգտում:
-Իսկ երկար ոտքեր, երկար ու բարակ պարանո՞ց։
-Դա, իհարկե, գեղեցիկ է, բայց Եվրոպայում հաղթանակներ տարած իմ սաների մեջ բարձրահասակ և սիրուն ոտքերով երեխաներ գրեթե չկան: Հայկական, պուճուրիկ կազմվածքով երեխաներ են: Կարևորը ցանկությունն է, պետք է սիրել պարը և չհիասթափվել:
-Պարը հոգո՞ւ, թե՞ մարմնի արվեստ է:
-Պարի միջոցով արտացոլվում է հոգիդ: Եթե պարիդ մեջ հոգի չկա, որքան էլ մարմինդ գեղեցիկ շարժվի, հանդիսատեսին հոգի, էմոցիա, էներգիա չես փոխանցի: Կան, չէ՞, շատ գեղեցիկ կանայք, բայց սառն են, անհրապույր, կամ հակառակը:
-Հեռուստաեթերում բազմաթիվ պարային նախագծեր կան, ինչպե՞ս եք վերաբերվում դրանց:
-Շատ լավ, ուղղակի ծանրաբեռված ենք և չենք կարողանում հաճախակի մասնակցել: Շատ տաղանդավոր երեխաներ կան, որ բացահայտվում են այդ շոուների միջոցով: Պետք է մի քիչ ուշադրություն դարձնել պարին, աջակցել: Իհարկե` ոչ բոլորին: Կան պարային խմբեր, որ իրենք էլ չգիտեն` ինչ են անում, երբ հարցնում ես` ի՞նչ պար է սա, ասում են` դե, ժամանակակից ուղղություն է: Այսինքն, տեսնում են եթերում, փորձում են կրկնօրինակել կամ իմպրովիզացիաներ են անում: Մեր ուղղության մեջ 90 տոկոսը իմպրովիզիացիան է, բայց նախ ճիշտ հիմք պետք է ունենաս, որ հետագայում երեխայի մոտ ողնաշարային խնդիրներ չառաջանան, ու եթե հարցնեն, գոնե կարողանա ասել, թե ինչ է պարում:
-Ծրագրերի մասին:
-Ամեն տարի 8-9 հրավեր ենք ունենում դրսից, բայց ֆինանսական խնդիրների պատճառով վերջերս չենք կարողանում մասնակցել: Եթե Ռուսաստան մեր ուժերով ենք գնում, ես եմ հայթայթում գումարը, երեխաների ծնողները, ապա Եվրոպա, Ամերիկա գնալը եռակի թանկ է: Մեր միջոցները սպառվել են, չենք կարողանում մտածել հանրապետությունից դուրս գալու մասին, բայց աշխատանք արվում է, որակը չի թուլանում: Տարին մեկ համերգ ենք ունենում Հայաստանում, նշում ենք մեր ծննդյան տարեդարձը: Որպես կանոն, առաջին մասը հաշվետու ծրագիր է` ծնողների համար, երկրորդ մասում շոու-ծրագրով ներկայանում են մեր պրոֆեսիոնալ խմբերը` պրոֆեսիոնալ դերասանների հետ:

Զրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ