Մոսկվայում անցկացվող Երևանի օրերի մշակութային ծրագրի շրջանակում Կ. Ստանիսլավսկու անվան Երևանի պետական դրամատիկական թատրոնը Մոսկվայի Սվետլանա Վրագովայի «Մոդեռն» դրամատիկական թատրոնի բեմում ներկայացրել է «Ամենը վաճառքի» ներկայացումը: Ալեքսանդր Օստրովսկու ստեղծագործության հիման վրա բեմադրված ներկայացումը սիրո խճճված մի պատմություն է, որը կոմեդիան վերածում է տրագիկոմեդիայի: Թատերագետների հավաստմամբ 19-րդ դարավերջին գրված պիեսն այսօր էլ չի կորցրել իր թեմատիկ արդիականությունը:

Հայաստանի գրողների և կոմպոզիտորների միությունների համագումարների շուրջ բարձրացված աղմուկը գրեթե մարել է: Ճարտարապետներն ու թատերական գործիչները նույնպես հրավիրեցին համագումար, անհամեմատ անաղմուկ, բարձրացնելով մայրաքաղաքում, մարզերում և հենց միություններում առկա խնդիրները: Տարեվերջին համագումար է հրավիրելու նաև նկարիչների միությունը: Նկարիչների միության նախագահ ԿԱՐԵՆ ԱՂԱՄՅԱՆԻ հետ մեր զրույցը սպասվող համագումարի, նկարիչների միության գործելաոճի, դրական և բացասական փոփոխությունների, նաև սպասվող նորությունների մասին է:

ՀՀ Ազգային հերոս, Արցախի հերոս ՄՈՆԹԵ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆԸ նոյեմբերի 25-ին կդառնար 56 տարեկան: Այս տարելիցի առթիվ Օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնում մեր ազգի նվիրյալ նահատակի հիշատակը ոգեկոչելու էին հավաքվել հայ մշակույթի ամենապայծառ դեմքերն ու Մոնթեի անմահությունն իրենց հոգում փայփայող հայ հասարակությունը:

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է կինոբեմադրիչ, դերասան, սցենարիստ, պրոդյուսեր, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ ՎԻԳԵՆ ՉԱԼԴՐԱՆՅԱՆԸ:

Երբ անչափահաս տղան է փորձում նոթբուք գողանալ, նրան ձերբակալում են, իսկ երբ դպրոցի տնօրենն է գողանում` այն էլ տասը հատ, նրան ընդամենը խիստ նկատողություն են տալիս և ազատ արձակում: Այսինքն` անչափահաս տղայի դեպքում արարքը դիտվում է որպես գողություն, իսկ տնօրենի արարքը` սխալմունք, մինչդեռ պետք է հակառակը լիներ` հաշվի առնելով երեխայի տարիքը: Իսկ ինչո՞ւ մեր արդարամիտ իրավապահները տղայի հանցագործությունը չեն դիտում որպես անչափահասի անխելամիտ արարք, ինչո՞ւ նրան, ինչպես դպրոցի տնօրենին, խիստ նկատողությամբ բաց չեն թողնում: Որտե՞ղ է արդարությունը:

«Եվրատեսիլ» երգի միջազգային մրցույթն արդեն վաղուց չի փայլում օրիգինալությամբ: Դանիայի մայրաքաղաք Կոպենհագենում անցկացվելիք «Եվրատեսիլ-2014» մրցույթում բեմ հանելով Ավստրիան ներկայացնող տրանսվեստիտ, կանացի զգեստով ու մորուքով Կոնչիտա Վուրստ կոչեցյալ մարդակերպին` «Եվրատեսիլը» որևէ կերպ չի նպաստում իր տարտամ նկարագրի թարմացմանը։ Կասկածելի արտաքինի, վարքագծի ու սեռական կողմնորոշման տեր բազում արարածների ենք տեսել այդ մրցույթում վերջին տարիներին: Էլ չխոսենք հաղթողի դափնին իրենց ուսերին կրող երգիչներից շատերի որակի մասին: Այո, հիմա «Եվրատեսիլի» դռները լայնորեն բաց են մեր առաջ, բայց կցանկանա՞նք մենք մտնել այդ դռներից ներս ու զղջալ հերթական անգամ:

Եթե մեր ժողովրդի բարեգործության պատմությունը համեմատենք հայոց աշխարհի լեռների հետ, ապա կարող ենք ասել, որ գոյություն ունեն Մեծ ու Փոքր Մասիսների նման երկու գագաթներ: Մեծը Ալեքսանդր Մանթաշյանցն է, Փոքրը՝ պոլսահայոց անզուգական բարերար Հարություն Պեզճյանը: Այս անգամ կպատմենք մեծ Փոքրի մասին:

1826 թ. հուլիսի 8-ին Կ. Պոլսում սարսափելի հրդեհից հետո, երբ մոխրակույտի վերածվեց նաև փայտաշեն հայոց Մայր եկեղեցին՝ Գում-Գաբու թաղամասում, և հավատավոր ժողովուրդը զրկվեց հոգևոր պատվարից, այդ օրվանից պատրիարքի, ամիրաների, մտավորականների, հասարակ մարդկանց միակ փափագն էր այրված եկեղեցու տեղում Աստծո նոր, քարակերտ տաճար կառուցելը: Սակայն

Մեր զրուցակիցն է «Նոյյան տապան քաղաքը Հայաստանում» նախագծի հեղինակ ՎՐԵԺ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ:

«Էդիթ պրինտ» հրատարակչությունն ընթերցողին է ներկայացնում Ցեղասպանության վերաբերյալ վեպեր ու վիպակներ: Լույս է տեսել Էդուարդ Խաչիկյանի «Եվ արևը մայր մտավ լուսաբացին» գիրքը, մոտ օրերս լույս կընծայվեն Պերճ Զեյթունցյանի «Ոտքի, դատարանն է գալիս», Հովիկ Վարդումյանի «Եթե մոռանաս, կանիծեմ» գրքերը: