Ռուս արձակագիր, դրամատուրգ, մասնագիտությամբ բժիշկ Անտոն Չեխովը ծնվել է 1860-ի հունվարի 29-ին: Բազմաթիվ պատմվածքների, վիպակների, պիեսների հեղինակ է: Նրա «Ճայը», «Քեռի Վանյան», «Երեք քույրերը» և «Բալենու այգին» պիեսները ճանաչվել են համաշխարհային դրամատուրգիայի դասական ստեղծագործություններ: Պատմվածքներից աչքի են ընկնում «Կաշտանկան», «Շնիկովտիկինը» և այլն:
Չեխովի բոլոր հիմնական երկերը թարգմանվել են հայերեն: Դոնի Ռոստովում, Նոր Նախիջևանում, հետագայում նաև՝ Ղրիմում, Չեխովը հնարավորություն է ունեցել մոտիկից շփվելու հայերի հետ, ծանոթանալու նրանց սովորություններին։ «Գեղեցկուհիներ» պատմվածքը նվիրված է մի հայ ընտանիքի։ Ղրիմում, ծանոթանալով Չեխովի հետ, Ալեքսանդր Սպենդիարյանը գրել է «Մենք կհանգստանանք» մելոդեկլամացիան, որի գրական տեքստը «Քեռի Վանյա» պիեսում Սոնայի մենախոսությունն է։ Գրողի հետ բարեկամական սերտ հարաբերության մեջ է եղել նաև Հովհաննես Այվազովսկին։ Չեխովը մի նամակում նրա մասին գրել է. «Այդ հանճարի հայկական ոգին զգացվում է ամեն քայլափոխում»։
Չեխովի դրամատիկական երկերը հայ թատրոնում բեմադրվել են 1890-ականների սկզբից («Առաջարկություն», «Արջը», «Հոբելյան», «Ճայ», «Բալենու այգին», «Քեռի Վանյա»):
Ռուս գրողի ստեղծագործությունները թարգմանել են Նար-Դոսը, Դ. Դեմիրճյանը, Ս. Զորյանը և ուրիշներ։ Քանդակագործ Գրիգոր Ահարոնյանը ստեղծել է գրողի կիսանդրին, որը 1955-ին դրվել է Երևանի Չեխովի անվան դպրոցի բակում։ Երևանի փողոցներից մեկը կոչվում է Չեխովի անունով։