Անվարան եկել է Փաշինյանի փոփոխության ժամանակը․ պետությունը կորցրած, բանակի սրբագործումը մերժող, դրանից կուրացող, ազգային սրբազան խորհրդանիշերից հրաժարված, Անկախության հռչակագիրը կարդացող և այն հակառակ հասկացող ու դա խոստովանող․ «Եկել եմ սարսափելի եզրակացության: Այդ անկախության հռչակագրի բովանդակությունը նրա մասին է, որ Հայաստանի Հանրապետություն չի կարող գոյություն ունենալ։ Եւ սա մեր ամենամեծ պրոբլեմն ու ողբերգությունն է» վարչապետ աշխարհի որևէ ծագում երբևէ տեսե՞լ եք, հաստատապես՝ ո՛չ։

Լեզվի կոմիտե-ն շարունակում է չաշխատել: ՈՒղիղ 1 տարի առաջ Լեզվի կոմիտեի նախագահի պաշտոնում նշանակվեց Դվոյան Սիրանույշը: Տարին ունի 365 օր (2024 թիվն ուներ 366 օր):

Նախկիններին պաշտպանելու որևէ նպատակ չունեմ, բայց սրա «գեղո» ստերին չարձագանքել չի լինի:

Լուսավորվի՛ր, լուսավորվի՛ր Երուսաղեմ, քանզի հասել է քո լույսը, և Տիրոջ փառքը քեզ վրա է ծագել (Ես. Կ. 1):

Բարերար և բազումողո՛րմ Աստված, Քո առաջ ընկած աղաչում ենք ամբողջ սրտով, և գթություն խնդրում Քեզանից:

Լավ, էս դեմագոգիային մի օր վերջ պիտի տրվի՞, թե չէ: Երկուսուկես տարի առավոտից իրիկուն խոսում է ու խոսում, խոսում է ու խոսում, մազոլ արեց աչք-ականջներս...

Ինչ խոսք՝ բազմատաղանդ վարչապետ ունենք: Վաստակներն՝ անթիվ, անհամար: Բայց մի տաղանդն անգերազանցելի է. վարչապետը ֆանտաստիկ շոումեն է: Նման երկրորդը չկա:

Օրերս լույս տեսավ Էռնեստ Հեմինգուեյի բանաստեղծությունների ժողովածուն՝ «Դարը պահանջում էր» (հրատարակիչ՝ «Ոգի-Նաիրի», թարգմանիչ՝ Քրիստինե Քոչարյան):

Նա հասարակության թշնամին է և բարեկամն իր ժողովրդի թշնամիների։ Նա թունավորիչն է ազգային կյանքի։

«Հայաստանի և Արցախի ապագան կախված է մեկ մարդուց և այդ մարդը ես եմ»: Գլոբալ ամբոխահաճության հայկական սիմվոլը լեզվի մի հարվածով, վայրկյանների ընթացքում, պաշտոնանկ է անում իր իսկ հռչակած 2 999 999 վարչապետերին ու սեփականաշնորհում ո՛չ միայն Հայաստանի, այլև Արցախի թե՛այսօրը, թե՛վաղը...