Կո­տայ­քի մար­զի Մաքրավան գյու­ղում, որն այ­սօր որ­պես թա­ղա­մաս ընդգրկված է Հրազ­դան քա­ղա­քի կազ­մում, մար­դիկ պատ­րաստ­վում են ձմ­ռան: Փո­ղոց­նե­րի եր­կայն­քով ձգ­վող գա­զա­տար խո­ղո­վակ­նե­րը բնա­կիչ­նե­րի խոս­քով «դար­դին դար­ման չեն ա­նում, ու բնա­կիչն է­լի մնում է փայ­տի հույ­սին, հե­տո ի՞նչ, որ դար­ձել է Հրազ­դա­նի թա­ղա­մաս»:

Վեր­ջա­պես հեր­թը հա­սավ վա­ղուց մո­ռաց­ված սո­ցիա­լա­կան կար­գա­վի­ճակ ու­նե­ցող խա­վին։ Տա­սը տա­րի անց ա­ռա­ջին ան­գամ կա­ռա­վա­րու­թյունն անդ­րա­դար­ձավ Ադր­բե­ջա­նից բռ­նա­գաղ­թած ըն­տա­նիք­նե­րին բնա­կա­րա­նով ա­պա­հո­վե­լու խնդ­րին։

Մաս­նա­վո­րի ձեռ­քից` պե­տու­թյա­նը, պե­տու­թյու­նից` մաս­նա­վո­րին, կամ «գու­մա­րե­լի­նե­րի տե­ղա­փո­խու­թյու­նից գու­մա­րը չի փոխ­վում» սկզ­բունքն է գոր­ծում։ Մաք­սա­յին կո­մի­տեի նախ­կին նա­խա­գահ Ար­մեն Ա­վե­տի­սյա­նի սե­փա­կա­նու­թյուն հան­դի­սա­ցող Ծաղ­կա­ձո­րի «Գոլ­դեն փե­լես» հյու­րա­նո­ցա­յին հա­մա­լի­րը, ո­րը պե­տա­կա­նաց­վել էր, կր­կին կմաս­նա­վո­րեց­վի։

Երբ մեր օ­րե­րում այդ­քան հա­ճախ ոչ ան­տե­ղի տագ­նա­պով ու հու­սա­հա­տու­թյամբ խոս­վում է ազ­գի բա­րո­յա­կան ար­ժեք­նե­րի անկ­ման, հա­սա­րա­կու­թյան այ­լա­սեր­ման, ազ­գա­յին ար­մատ­նե­րից հե­ռա­նա­լու, հո­գու սո­վի, նյու­թա­կա­նի գե­րիշ­խա­նու­թյան մա­սին, այդ միայն խոր­հր­դա­վոր վա­խից ու վատ կան­խազ­գա­ցու­մից է, որ կոր­ծան­ված ար­ժեք­նե­րի շար­քում չենք հն­չեց­նում նաև «ըն­տա­նիք» սր­բա­զան բա­ռը:

Աշ­խար­հում երևի թե ոչ մի կի­նոն­կար, այն էլ դեռևս նա­խա­պատ­րաս­տա­կան փու­լում, չի հա­նել այն­պի­սի աղ­մուկ, որ­պի­սին հա­նել ու դեռ հա­նե­լու է եր­բեմ­նի ծան­րորդ Մե­լի­նե Դա­լու­զյա­նին նվիր­վե­լիք «Մել» հայ-հո­լան­դա­կան հա­մա­տեղ ար­տադ­րու­թյան կի­նոն­կա­րը, որ­տեղ ֆի­նան­սա­վոր­ման ա­ռյու­ծի բա­ժի­նը՝ 100000 եվ­րո, հո­լան­դա­կան կող­մինն է։

Ա­հա հեր­թա­կան լակ­մու­սի թուղ­թը կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րից և օ­րի­նա­կա­նու­թյան հաս­տա­տու­մից մեծ-մեծ խո­սող ՀՀ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի, ՀՀ գլ­խա­վոր դա­տա­խա­զու­թյան ու գլ­խա­վոր դա­տա­խա­զի, Հա­տուկ քնն­չա­կան ծա­ռա­յու­թյան ու ՀՔԾ պե­տի, թերևս նաև քնն­չա­կան կո­մի­տեի հա­մար:

Տերևա­թափ ան­տառ­նե­րով շր­ջա­պատ­ված Դի­լի­ջա­նում այս օ­րե­րին յու­րա­քան­չյուրն իր չա­փով պատ­րաստ­վում է ցր­տա­շունչ ձմ­ռա­նը: Քա­ղա­քա­յին իշ­խա­նու­թյան կող­մից մի քա­նի փո­ղոց­նե­րում ըն­թա­նում են աս­ֆալ­տա­պատ­ման վեր­ջին աշ­խա­տանք­նե­րը, լու­սա­վո­րու­թյու­նից բնակ­չու­թյու­նը գոհ է, գի­շե­րով տուն վե­րա­դար­ձող­նե­րին փո­սա­յին ա­նակն­կալ­ներ չեն սպա­սում, աղ­բա­հա­նու­թյու­նը, բնա­կիչ­նե­րի խոս­քով, ի­րա­կա­նաց­վում է երևա­ցող վայ­րե­րում, իսկ կենտ­րո­նից հե­ռու հատ­ված­նե­րում մեծ ու փոքր աղ­բա­կույ­տե­րը լուռ «նն­ջում» են:

Հա­սա­րա­կու­թյու­նը եր­կու մա­սի բա­ժա­նե­լու իշ­խա­նու­թյան քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը շա­րու­նակ­վում է։ Սև-սպի­տակ, հին-նոր, հե­ղա­փո­խա­կան-հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կան տա­րան­ջա­տում­նե­րին ա­վե­լա­ցավ հեր­թա­կան եզ­րույ­թը՝ սա­կա­վա­գետ­ներ և լայ­նա­միտ­ներ, այն է՝ ժա­մա­նա­կա­կից­ներ և հե­տամ­նաց­ներ։

Ազատ գետի ջրամբարի ջուրը հարակից գյուղերի բնակիչներին չի ծառայում։ «Իրատեսի» աղբյուրը հայտնում է, որ ջրամբարի ջուրն առատորեն հոսում է մեր հարևաններին, ու դրա դեմը ոչ ոք չի առնում։

«Ժողովուրդը» գրել է. «Նոյեմբերի 7-ին դատարան է դիմել Գրետա Մելքոնյանը` պահանջելով, որ դատարանը պարտադրի վարչապետի աշխատակազմին` վերականգնել իրեն նախկին աշխատանքին և բռնագանձել հարկադիր պարապուրդի գումար` միջին աշխատավարձի չափով: