Հայաստանում անդորր է, պատերազմ չկա, սահմանին որերորդ օրն է թշնամու գնդակից զինվոր չի զոհվում, գերի չի ընկնում (բայց խաղաղ պայմաններում զորամասերում գրեթե ամենօրյա ռեժիմով գոնե մեկ զոհ լինում է):

Իսրայելին լուռ կամ ուղիղ աջակցությամբ խրախուսել են Իրանի ինքնիշխան տարածքում հարվածներ հասցնելը, հիմա էլ թե` աջակցում ենք Իսրայելի պաշտպանության ապահովմանը:

Վադիմ Կրասիկովին Ռուսաստան վերադարձնելով ու այդպես հարազատի ու հերոսի նման դիմավորելով, Պուտինն աշխարհին պարզ ասաց, որ ինքը չի կանգնի ոչ մի քայլի առաջ, որպեսզի պատժել տա Ռուսաստանի դեմ դուրս եկած ու ռուս զինվորներ սպանածներին։

Թուրքիան, ՀԱՄԱՍ-ի առաջնորդի սպանությունից հետո և ընդհանրապես, Գազայի հատվածի ճգնաժամն օգտագործում է բացառապես իր սեփական նպատակների համար՝ թքած ունենալով արաբ ժողովրդի արցունքների վրա...

Կառավարումը, մանավանդ պետական կառավարումը, այնպիսի մի ոլորտ է, որ անկախ լուծվող պրոբլեմների էությունից, բարդությունից ու մակարդակից, դրանց լուծումները, վերջին հաշվով, զուգամիտում են դեպի լուծող-կառավարողի մակարդակ։

Հուլիսի 30-ին Հայաստանի և Թուրքիայի կարգավորման գործընթացի հատուկ ներկայացուցիչներ Ռուբեն Ռուբինյանն ու Սերդար Քըլըչը հանդիպեցին հայ-թուրքական սահմանին։ Ըստ տարածված հաղորդագրության՝ Ռուբինյանն ու Քըլըչը պայմանավորվել են տարածաշրջանային զարգացումներին համապատասխան գնահատել տեխնիկական կարիքները, որոնք հնարավորություն կընձեռեն գործարկել Ախուրիկ/Աքյաքա երկաթուղու սահմանային անցակետը, ինչպես նաև փոխադարձաբար դյուրացնել վիզայի ընթացակարգերը դիվանագիտական/պաշտոնական անձնագրեր ունեցողների համար։ Այս մասին հայտարարում է Հայաստանի արտգործնախարարությունը՝ Մարգարա-Ալիջան անցման կետում տեղի ունեցած բանակցություններից որոշ մանրամասներ ներկայացնելով։

«Երրորդ համաշխարհային պատերազմը» նոր երանգներ է ստանում: Այն ընթանում է շատ յուրահատուկ ելևէջներով, հիբրիդային բաղադրիչներով և կրում է միջնորդավորված բնույթ: Սկիզբը ես կհամարեի սիրիական իրադարձությունները և Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին: Առաջինը՝ պատասխան էր «արաբական գարուն» կոչվող գունավոր հեղափոխությունների ներթափանցմանը Սիրիա, հաջորդը՝ Կիևում հաղթանակած եվրամայդանին...

Հին ժամանակներում տարբեր աշխարհագրական և կլիմայական պայմաններում մարդկանց կողմից թափված միավոր ջանքը, երբ չկային ժամանակակից գյուղատնտեսական տեխնոլոգիաները, տվել է տարբեր արդյունքներ՝ դրանով իսկ դառնալով վճռական գործոն մարդկանց առաջընթացի համար։

Մերձավոր Արևելքում խոշորամասշտաբ պատերազմի փոխարեն, որից զգուշանում են բոլորը, տեղի կունենան երկու ոչ մեծ ասիմետրիկ պատերազմներ։

Ինչքան մեծ, հզոր և լուրջ է երկիրը, այնքան ուրիշները հաշվի են նստում նրա հետ և այնքան մեծանում է այն բանի շանսն ու հնարավորությունը, որ նման երկիրը կարող է, թեկուզ մասամբ, կառավարել իր ապագան։