Կուսակցությունների նպատակն է պայքարել իշխանության համար, դրա եղանակը ընտրություններին մասնակցելն է։
Երբ երկիրը կանգնած է լինում ճակատագրական խնդիրների առջև, և դրա համար պետք է ողջ հանրությունը մասնակցի, կուսակցական ֆորմատները հանրության մոտ հիմնավոր անվստահություն են առաջացնում։
Մտադիր էի ուղիղ եթեր (Live)-ի միջոցով խոսել, բայց Ֆեյսբուքը կարծես թե սահմանափակել է հնարավորությունը։
ՈՒրեմն` չափազանց կարևոր է սկսված գործընթացի հաջողությունը, որովհետև` եթե այն չստացվի, ապա պառակտված և իրար նկատմամբ ատելությամբ լցված հասարակություն, որն ի վիճակի չէ դիմագրավել արտաքին մարտահրավերները։
Եթե ոմանք կարծում են, թե Հայաստանի, Արցախի, հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամին՝ Նիկոլը, Ալիևի և Էրդողանի հետ միասին, բավարարվելու է նրանով, ինչ կատարվեց Արցախի հետ, չարաչար սխալվում են:
Էս ներհայաստանյան վակխանալիայի ու արցախյան ցեղասպանության մղձավանջի մեջ, չնայած շատ խառն էի (ցույցերի մասնակցությունից բացի նաև հոգեբանորեն ու բարոյապես ընկճված, ցավն ուղղակի քերթում է մարդու), բայց աչքիցս մի առանցքային ու շատ կարևոր դետալ, այնուամենայնիվ չվրիպեց։
Զգուշացնում եմ շարժման մասնակիցներին և համակարգողներին. պետական դավաճանը պատրաստվում է արագ սադրանքներ հրահրել , որ շատ շուտ ձերբակալի շարժման համակարգողներին և հայտարարի ռազմական դրություն ու պարետային ժամ։
Հայաստանում, բացի իշխանության վերևներում պատսպարված ու նրանց հետ փոխկապակցված փոքրաթիվ լերկագլուխներից, բոլորն ընդունում են, որ իշխանափոխություն է պետք: Կարծես, բոլորը միաբան են, բայց այդ իշխանափոխությունը չի լինում:
Ինչո՞ւ: