Անկյունում կծկվել էր մի ծերունի... Նրա կողքին՝ կինն ու հարսը... Գլուխները սավաններով ծածկած, որ չտեսնեն ծերունու և օրորոցում անդադար գոռացող մոտ վեց ամսեկան տղա երեխայի սպանությունը...
1930-ականների սկզբին, Ստալինի՝ ամենօրյա նորությունների սեղանին, հայտնվեց մի նամակ, որի վրա կարմիր գրիչով գիծ էր նշած՝ սա նշանակում էր, որ նամակը կարևոր է։
ՖԲ արխիվս ներբեռնել եմ։ Zip ֆայլ է։ Փորձում եմ բացել, բոլոր բաժինների անվանումները շնագայլերեն է, ոչ մի բառ չեմ հասկանում։ Գրառումներս հայերեն են, էջիս լեզուն ռուսերեն է։
Այս պատմությունը կարող էի գաղտնի պահել. ոչ մի հերոսական բան չկա դրա մեջ։ Դա մի հրաշալի զավեշտ էր, որ պատահեց արցախյան ողբերգության ամենաթեժ օրերին։
Շուշվա հայ բնակչությունը բռնի տեղահանվել էր քաղաքից։
Սովետական Հայաստանի յոթանասունականների վերջն էր: Մորաքրոջս տղան՝ Վրեժ Իսրայելյանի մեծ եղբայր Սասունը, ատամնատեխնիկ էր աշխատում Մասիսի շրջանում: Մեր քեռին, ըստ պայմանավորվածության, գնում է Սասունի մոտ՝ ատամնաբուժության:
Ձմռան նախաշեմին ավելի ընդգծված պայթյունավտանգ է դառնում մեր տարածաշրջանը։ Աշխարհը փոխանակ Իսրայելին զսպի, Իրանի նկատմամբ նոր պատժամիջոցներ է կիրառում, այս անգամ այն տարածվում է նաև իրանական ավիաընկերությունների վրա։