Վերջին տարիների ընթացքում, օրվա իշխանությունը ողջ զինանոցն օգտագործեց քաղաքականության նշաձողը շրիշակի (պլինտուսի) մակարդակին իջեցնելու համար:
Դրա ապացույցն առաջիկայում կայանալիք Երևանի ավագանու ընտրություններն են:
Ովքե՞ր են առաջադրվողները, ի՞նչ ծրագիր ունեն, ինչո՞վ են նրանց ծրագրերը տարբերվում իրարից և արդյոք այդ ենթադրյալ տարբերությունն էակա՞ն է:
Մասնավորապես՝ ո՞վ գիտի, թե ինչ քաղաքական հայացքներ ունեն Արզաքանցյան ու Ավինյան Տիգրանները, ո՞ր քաղաքական հասարակարգում է ցանկանում երևանցիներին տեսնել «Ապրելու Երկիրը», եվրոպական երկրներից հատկապես ո՞ր երկրի քաղաքական մոդելն է մեզ առաջարկում Եվրոպական կուսակցությունը և այսպես շարունակ:
Լավ է, որ «Գազել»-ը «Ման»-ով փոխարինվեց, սակայն «Ման» ավտոբուսներ կան և՛ միապետական Շվեդիայում, և՛ պառլամենտական Իտալիայում:
Լավ է, որ ծրագրվում է վերականգնել Երևանի տեսարժան օբյեկտները, սակայն այդպիսի ծրագրեր են իրականացվում և՛ կոմունիստական Չինաստանում, և՛ պահպանողական Անգլիայում:
Լավ է, որ դեպի Եվրոպա ենք նայում, սակայն այնտեղ են նայում և՛ սկզբունքային ՈՒկրաինան, և՛ կոմպլեմենտար Վրաստանն ու Թուրքիան:
Երևանի քաղաքապետի պաշտոնը քաղաքական է այն պարզ պատճառով, որ Երևանի ավագանու ընտրությունները կուսակցական են: Եվ, եթե մենք Երևանի ապագա քաղաքապետին դիտարկենք իբրև շենք կառուցող, ավտոբուս բերող, ասֆալտ փռող կամ շենքի տանիք վերանորոգող, ապա վերջինս օրվա քաղաքական իշխանության մոտ ԺԵԿ-ի պետ է աշխատելու:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ