Ընդդիմադիր տրիբուն ու տրուբադուր դարձած երեկվա իշխանավորները գոռում-ճչում են. - ՈՒշքի եկեք, պետություն ենք կորցնում:

Այս իշխանություններն ու նրանց քաղաքականությունը մշակող «անհայտ» անձինք ասում են, թե մինչև ինչ-որ տարեթիվ երկրի բոլոր ԲՈՒՀ-երը տեղափոխելու են, այսպես կոչված, ակադեմիական քաղաք: Սրանց հիմնավորումն այն է, որ ինչ-որ կրթական ստանդարտներ կան, որոնց առկա շենքերը չեն բավարարում (ենթադրում եմ՝ մակերեսի առումով, այլապես ցանկացած շենքի ներքին կառուցվածք կարելի է փոխել), և դրա համար դրանք պետք է տեղափոխվեն, ու հայտնի անձը կրկին օգտագործում է «զրոյից սկսել» ձևակերպումը: Այս ամենը՝ միայն «հանուն ժամանակակից կրթություն» ունենալու:

Առանձնապես ոչ մի արտառոց բան: Ծխածածկույթ է, հասարակ ձայնային նռնակի պայթյուն, որի քողի տակ տեղի է ունենում տարածաշրջանում հիմնական նոր խաղացողի տեղակայում:

Ոստիկանության համակարգում ավելի շատ մարդ է աշխատում, քան մեր զինված ուժերում։ ՈՒ այս բազմահազարանոց «բանակից» տարբեր տեղերից պարբերաբար լրագրողներս բողոքներ ենք ստանում։

Ակնհայտ է, որ քաղաքականությունն ամեն մեկի գործը չի, ոչ էլ՝ խելքի ու փորձի, կառավարման հմտության հարց է:

Վաճառված պատերազմի, այսինքն դավադրության մասին, առաջին խոսողն հենց վարչապետն էր: Հիշու՞մ եք` «Եկեք պայմամավորվենք, որ ինչ էլ լինի, մեզ պարտված չենք համարի»:

Մեր թյուրիմացություններից ու դժբախտություններից մեկը կապված է էլիտա կամ վերնախավ հասկացության ոչ ճիշտ մեկնաբանումների հետ։

Մեծ գաղտնիք չեմ բացի, որ «Եվրատեսիլը» քաղաքականացված մրցույթ է, հիմնականում՝ բավականին անհամ երգերով:

Անցել է ուղիղ մեկ տարի և 3 շաբաթ այն օրվանից, ինչ Արդարադատության միջազգային դատարանը որոշում է կայացրել բացել Լաչինի միջանցքը.առայսօր այս որոշումը չի կատարվել...

Ովքեր էին 1920 թվականին դիմավորում կարմիր բանակին, իսկ թուրքերի հարձակումների ժամանակ բանակում քարոզում, որ զենքերը վայր դնեն, որովհետեւ թուրք զինվորներն էլ են իրենց նման աշխատավորների զավակներ...