«Լուռ», «անկիրք» ու «անթեժ»

Երևի որևէ մեկի մտքով չէր էլ կարող անցնել, որ ԱԺ-ի աշնանային նստաշրջանի մեկնարկին «քննության» դրված սահմանադրական բարեփոխումների փաթեթի քննարկումը կանցնի այդքան «լուռ», «անկիրք» ու «անթեժ»: Լոկալ, արհեստական երկխոսությունները չհաշված: Խոսքը քաղաքական լուրջ ընդդիմախոսության մասին էր` թե՛ ԱԺ դահլիճում, թե՛ Բաղրամյան փողոցի «զուգահեռներում», ուր պետք է արտածվեին իրական բովանդակային արդյունքները:
Չկային այդպիսիք: Կլինե՞ն: Երբե՛ք: Հակառակը: «Փրկության ճակատի» ¥բա՜րձր է հնչում¤ ամեն մի քայլն ուղղակի «ցուցմունք» է լինելու ոչ թե ընդդեմ սահմանադրության, այլ ընդդեմ յուր անփառունակ գոյության, որն էլ, հողանցվելուն զուգահեռ, դիվիդենդներ է արձանագրելու իշխանությունների հաշվին:
Մի խոսքով, եթե ավարտելու լինենք սահմանադրության այս` ներքին պայքարի «գլուխը», ապա միանշանակորեն պետք է արձանագրենք` 10:0` հօգուտ Սերժ Սարգսյանի:
Ընդ որում, խնդրո առնչությամբ փոքրիկ լիկբեզ ևս անհրաժեշտ է` ցուցանելու ընդհանրապես հայաստանյան օրհասական քաղաքական վիճակը, որը քաղաքագիտորեն և միջազգայնորեն գուցե և կարող է անվանվել ղեկավարելի քաոս կամ հիբրիդային իրավիճակ, այնուհանդերձ, բաց է մնում հարցը` տարածաշրջանային զարգացումների, ղարաբաղյան հիմնախնդրի շուրջ տեղի ունեցող խութային պայքար այս փուլում արդյո՞ք հնարավոր է լինելու վերակենդանացնել այսպես ինքնամոռաց մեռնող քաղաքական դաշտում, որ նոր սահմանադրությունը ¥այն գրեթե այդպիսին է¤ չլցվի հին տիկի մեջ ու անժամանակ պայթի` իր հետևից թողնելով բացառապես ավերակներ:
Բանն այն է, որ սահմանադրության փոփոխություններից է՛լ ավելի կարևոր մի գործընթաց է տեղի ունենում մեր հասարակությունում, ինչը պայմանականորեն կարելի է անվանել մենթալիտետի ու «հարաբերությունների»-արժեքների իսպառ քայքայում:
Նկատենք` խառնաշփոթ ու քաոս է նաև իշխող կուսակցությունում, ուր ևս, ինչպես ամենուր, ջայլամի գլուխը հողում երկար թաքցնել հնարավոր չէ։ ՀՀԿ-ում կա շահերի ու հավակնությունների լուրջ բախում, և եթե վարչապետական համակարգի անցման դեպքում ևս տասը տարի իշխելու ախորժակ և հավակնություններ ունեցող, ծերացող, ահավոր կարծրացած ՀՀԿ-ն «չշտկվի», իշխող կուսակցությունը փորձի այդ բալաստով գնալ խորհրդարանական ընտրությունների, առանց թիմային, կառուցվածքային, բովանդակային «տյունինգի», ապա, եթե մինչ այժմ դժվար ու գաղջ է եղել, այսուհետ ուղղակի անհնար է լինելու: Ոչ քաղաքական տեսանկյունից: Ներքին` բովանդակային, քանզի այսօր Հայաստանում փտախտը բախում ու ներս է մտնում ոչ միայն քաղաքականության, այլև հասարակական բոլոր դռներից, իսկ այդ դեպքում վտանգվում են ոչ միայն սահմանադրությունը, ՀՀԿ-ն ու քաղաքական դաշտը, այլև պետությունը, նրա անվտանգությունը և ապագան. էթնոսները պետականության կորուստներ են գրանցում բացառապես այս դեպքում, երբ վերանորոգվելու կարողությունը հողանցում` զրոյացնում են:
Իսկ մենք արդեն այդ ճանապարհին ենք:
Վկան` խորհրդարանում սահմանադրական փոփոխությունների գրեթե անկյանք քննարկումը: Վկան` ընդդիմության, «փրկության» ճակատների անհույս վիճակը: Վկան` տարիներ շարունակ բոլոր կարգի պայքարի մոդուլները, տեխնոլոգիաները փորձարկած, կիրառած, սակայն կրկին ու կրկին հողանցված վիճակում հայտնված երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի և Վարդան Օսկանյանի «դարավոր»-անհույս պայքարը:
Ինչո՞ւ հատկապես նրանց հիշեցինք ու նշեցինք:
Քանզի մեր վերջին «հույսը» նրանք էին։

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ