Սահմանադրական փոփոխությունները մնո՞ւմ են իշխանության օրակարգում

Սահմանադրական փոփոխությունների հայեցակարգը հանրապետության նախագահի սեղանին է, ով մի քանի ամիս ժամանակ ունի՝ դրան համաձայնություն տալու կամ մերժելու համար: Ակնհայտ է, որ հիմա հարցը լրիվ քաղաքական հարթության մեջ է ու երկրորդական է կառավարման մոդելի արդյունավետության քննարկումը, որովհետև թե իշխանությունը, թե ընդդիմությունը Հիմնական օրենքի բարեփոխման հարցը կապում են նոր իշխանության ձևավորման սկզբունքային խնդրի հետ:

Սահմանադրական փոփոխությունների հանձնաժողովի անդամ Գևորգ Ղազինյանը նույնպես ակնարկում է, որ հիմա խնդիրը քաղաքական որոշման բացակայությունն է: «Երբ Սերժ Սարգսյանն իր վերջնական որոշումը կայացնի, այսինքն՝ ասի՝ հայեցակարգն ընդունելի է, թե մերժելի, նոր արդեն աշխատանքները կշարունակվեն։ Հայեցակարգն ընդունելու դեպքում արդեն մենք կսկսենք նախագծի վրա աշխատել։ Այսինքն՝ մինչև իր որոշումը չլինի, մենք ոչ մի քայլ չենք կարող անել»,- ասել է նա։
Ակնհայտ է, որ եթե իշխանությունները գտնեն վերարտադրության ավելի արդյունավետ ճանապարհ, կարող են և հրաժարվել սահմանադրական փոփոխությունների անցկացումից, մանավանդ որ այդ գործընթացն իր մեջ որոշակի ռիսկայնություն պարունակում է ու կարող է վիճահարույց դառնալ՝ լեգիտիմության տեսանկյունից:
Վերջերս շրջանառվում է վարկած, որ իշխանությունները կարող են հրաժարվել սահմանադրական փոփոխությունների գործընթացից նաև այն պատճառով, որ Հայաստանը մաս է կազմում ԵԱՏՄ-ին, որի անդամ բոլոր պետություններն ունեն նախագահական ուժեղ համակարգեր: Զուտ տեսական առումով այս պնդումը միանգամայն տեղին է, որովհետև միասնական քաղաքական-տնտեսական տարածքը ենթադրում է նաև կառավարման մշակույթների, մոդելների ունիֆիկացիա: Բայց կարծում եմ՝ իշխանության համար առաջնայինը, այնուամենայնիվ, իր վերարտադրության ապահովումն է, ու նույնիսկ ԵԱՏՄ-ին ինտեգրվելու շարժառիթներից մեկն էլ հենց դա էր: Ըստ այդմ, Սերժ Սարգսյանի վերջնական որոշման վրա առաջնային նշանակություն կունենան ոչ թե ինտեգրացիոն գործընթացները, այն էլ՝ կասկածելի որակով ու բովանադակությամբ, այլ հայաստանյան ներքաղաքական զարգացումները, ներհամակարգային կոմպրոմիսներն ու առճակատումները և համապետական այլ գործոններ:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրոպա գնացող բոլոր ճանապարհները տանում են… Մոսկվա
• ՀՅԴ ուղեգիծը կմնա անփոփոխ
• Մեր դիվանագիտությո՞ւնն է անորակ, թե՞ մենք չունենք դաշնակիցներ
• Եթե չենք ուզում հայ-ռուսական հակադրություն, պետք է վերանայվեն այսօրվա հարաբերությունները
• Երեք ինքնահավան նախագաների պատանդ, Հայաստանս
• Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
• Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը
• Մեր կառավարությունը զուրկ է կանխատեսելու, պլանավորելու ռեսուրսից
• Խորհրդարանն ալեկոծ էր, բայց նոր ոչինչ չիմացանք
• Պուտինի խոսնակի վերջակետը. մեր պահանջը մերժված է
• Հայաստանի տնտեսության զրոյական վիճակը
• Անտարբերության վիրուսը
• Աղքատության ու նվաստացման հետևանքը
• Ո՞վ է դատելու ոճրագործին
• Այնքան թանկ ու կորսված կյանքը
• Ճգնաժամի փաստը խոստովանվում է, լուծումներ չկան
• Անօրակարգ խորհրդաժողով՝ կոնկրետ նպատակով
• Մեր սգի ու խեղճության շաբաթը
• Մնանք սպասող Բյուրոյի խաբարին
• Ցինիզմի դրսևորում

Մեկնաբանություններ