Ծովասարի անուշ լանջին փափուկ պառկել
վայելում էր զով հանգիստը որսից հետո
Դավիթ հսկան` բուն հերոսը մեր էպոսի.
ինքը դեմքով արեգակին,
Մարութա բարձր Աստվածածինն իր թիկունքին:
Բնապահպանների երամները օղակել են երկրագունդը,
որ հանկարծ այն փուլ չգա,
որ հանկարծ մարդկության ճակատագիրը չընդհատվի
զառամախտով հիվանդ միակ այս կեցավայրում...
Ադրբեջանը բռնազավթված բնակավայրերում շարունակում է պետական մակարդակով վարել անհանդուժողական քաղաքականություն՝ հայկական մշակութային ժառանգության նկատմամբ:
Քանի որ վերջին շրջանում Ադրբեջանի բռնապետ ղեկավարը խոսում է չափազանց շատ, և մեծ քանակի նյութեր են կուտակվում, ցանկանում եմ ուղղակի պարբերաբար ելույթներից որոշ հետաքրքիր հատվածներ տեղադրել, որոնք սովորաբար կորում են լրահոսում։