...Հերոսական ոգի ուներ Վահրամ Փափազյանը: Եվ այդ ոգին չէ՞ր արդյոք, որ 1915 թվականին, երբ արդեն հռչակված դերասան էր, հարկադրեց նրան թողնել առժամ բեմը և զինվորագրվել Անդրանիկին:

-Հայոց ցեղասպանությունը հրեաներն են կազմակերպել,- ինձ գրում են վերջին գրառումներիցս բորբոքված օգտատերերը:

Մի բեղավոր լոլոզ գյադա, ում վրիժառու հայերը լիաթոք ծաղրում էին, իր ու իր ազգի առաջ նպատակ դրեց ու վերջը հանեց իր հոր վրեժը...

Թուրքերը որոշում են, թե Հայաստանն ինչ պետք ա անի-չանի, թուրքերը որոշում են Սյամոյին ուղարկեն ստեղ խառնելու, իսկ Արայիկին տանեն ցմահ դատելու, թուրքերը որոշում են, թե Հայաստանն ինչքան մարդ պետք ա զոհի, որ իրանց պետքական տարածքները կորցնի, թուրքերն են անգամ սկսել գրել Հայոց պատմության դասագրքերը՝ իրանց ձեռնտու քարտեզներով ու դրան համարժեք բովանդակությամբ: Թուրքերը էսօր ելույթ են ունենում մեր Ազգային ժողովում, կառավարում են մեր երկիրն ու հետևողականորեն քանդում այն, թուրքերը Ադրբեջանում դատում են Արցախը պահողներին, թուրքերը Հայաստանում դատում են գեներալ Խաչատուրովին:

Կարող ա՞ ձեզ թվում ա, թե պատմության մեջ ուրիշ երկրներում էլ են դավաճանության դեպքեր եղել։ Եթե ձեզ նման բան ա թվում՝ ուրեմն դուք մխիթարություն եք փնտրում ու ձեզ ուզում եք համոզել, որ դա բնական բան ա, և ուրիշ տեղերում էլ ա եղել կամ լինում։

Այսօր այցելել եմ Մասիսի համայնքապետարան, ընկերոջս՝ Դավիթ Համբարձումյանին տեսնելու համար: Իրավիճակը դժվար է նկարագրել: Հազարավոր անտուն արցախահայեր, ովքեր իրենց ընտանիքների համար ապաստան գտնելու վերջին հույս տեսնում են Դավիթին: Մարդկանց համար կան վրաններ, որտեղ կազմակերպվում է նրանց սնունդ տրամադրելը: Համայնքի բոլոր երևելի մարդիկ, համայնքապետարանի բոլոր աշխատակիցները զբաղված են միմիայն արցախահայերին ապաստարան գտնելով ու տրամադրելով:

Պահել եմ սքրինշոթներ, որոնցում սեպտեմբերի 20-23-ին հանրահավաքի գնացածները, հարթակում կանգնածները և փողոց փակողները գրում են, որ կապիտուլյանտն իրենցից սարսափած ա ու հեսա-հեսա սամալյոտը խոդի ա տալիս, որ թռնի...

12-րդ դասարանում Գուրգեն Մահարի ենք անցնում: Վանի մասին է մի առանձնակի սիրով պատմում, ոնց որ աչքերդ փակես, Մահարու տողերով ճանապարհ ընկնես ու իր հետ իր մանկության ճանապարհներով հասնես իրենց տուն:

Մայրս եկավ, հոգնած էր, բայց ուղեղը պարզ է ու հստակ, ինչպես աշնան առավոտները։ Ստեփանակերտում չորս օր քնել էր տարբեր տեղեր՝ ասֆալտի վրա, հյուրանոցների աստիճանների, առողջապահության նախարարի լքված կաբինետի հարմար բազմոցին։